ถึงแม้ว่า บ้านที่ทำขึ้นมาจากไม้นั้นจะต้านลมได้ดีก็จริง แต่มันก็คงจะต้องพังลงมาถ้า มีใครมาบุกโจมตี "พี่หมูตัวที่สองเมื่อได้ฟังเช่นนั้นก็ให้เป็นนึกโกรธน้องหมูขึ้นมาในทันที " แกพูดว่าอะไรของแก ? ถ้ามัวขืนแต่จะมาเดินขนอิฐอะไรของแกอยู่นั่นอย่างช้า ๆ แกก็จะไม่มี ทางสร้างบ้านของแกได้เสร็จลงทันเวลาเพราะว่า!
..อีกไม่นานมันก็จะ ค่ำมืดลงแล้ว เดี๋ยวเถอะ..เดี๋ยวพวกหมาป่ามันก็จะได้เวลาที่จะออกมาหากินของมันเสียด้วยสิ..." น้องหมูตัวที่สามได้พูดว่า " เราเพียงแต่ต้องการที่จะสร้างบ้านของเราด้วยอิฐ ที่แข็งแรงไว้เป็นที่พักอาศัย เพราะมันจะได้ไม่พังลงมาได้อย่างง่าย ๆ แล้วยิ่งไปกว่านั้นแม้ว่าจะมีลมแรง ๆ พัดมาก็จะไม่เป็นอะไรทั้งสิ้น" น้องหมูตัวที่สามได้แบกเอาอิฐมากองรวมกันเอาไว้
แล้วหลังจากนั้นเขาก็ผสมปูนซีเมนต์ แล้วเอามาทาลงไปอีกครั้ง เพื่อทำฐานของบ้านให้แข็งแรง โดยซ้อนอิฐ เรียงกันทีละก้อนทีละก้อนแล้วฉาบด้วยปูนอีกครั้งอย่างเหนียวแน่น... " ปัต! ปัต!จะต้องสร้างบ้านที่แข็งแรงที่สุดมากกว่าใคร" แล้วที่นั่น..พี่หมูทั้งสองตัวก็ได้โผล่หน้าออกมา " นี่มันก็จะค่ำมืดลงแล้วนะ แกมามัวทำอะไรของแกอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวเถอะ...เดี๋ยวพวกหมาป่ามันก็จะได้เวลาที่จะ ออกมาหากินของมันแล้ว ...ยิ่งไปกว่านั้นถ้าเกิดแกจะโดนหมาป่ากิน เข้าไปแล้วละก็...ข้าทั้งสองไม่ช่วยนะ..จะบอกให้...
" พี่หมูทั้งสองพูดจบแล้ว ก็รีบแยกย้ายจากไปอย่างรวดเร็ว น้องหมูตัวที่สามได้พูดว่า " ก่ออิฐทีละก้อน ๆ..เรียงขึ้นไป ๆ..เรื่อย ๆ เดียวก็จะได้บ้านที่แข็งแรงป้องกันอันตรายให้ได้ แม้ว่า..หมาป่าจะมาก็ไม่เป็นไร ไม่กลัวหรอก? ... " และแล้วเมื่อความมืดเข้ามาเยือน เมื่อบนท้องฟ้าพระจันทร์ขึ้นจนเต็มดวงแล้ว และในเวลานั้น บ้านที่สร้างขึ้นมาจากอิฐของน้องหมูตัวที่สามก็ สร้างได้สำเร็จลงอย่างเรียบร้อย