:ทุกแห่งหนมีแต่คนฝึกฝนเรียนพุทธธรรมอันที่จริงการเรียนพุทธธรรมมันเกี่ยวกับเรื่องอะไรกันหนอ? ตามความเห็นของอาจารย์ก็ไม่มีอะไรมาก ถามที่ใจ! ถามที่ใจ! เท่านั้นเอง
หากใจนั้นไม่ด่างพร้อย อาจารย์ก็ว่าไม่ห่างไกลจากพุทธะ หากอยู่ห่างจากจิต ก็ไม่เห็นพุทธะ
เช่นเดียวกับวัดที่ว่างเปล่าก็ไม่อาจเป็นวัดได้หากคนปราศจากหัวใจ ก็ไม่อาจเป็นคนได้ เพราะฉะนั้นจึงหวังว่ามวลมนุษย์ควรจะเป็นคนมีหัวใจ ใจนั้นสามารถเปลี่ยนได้ร้อยแปดอย่างครูสอนตัดเสื้อผ้าก็สามารถจะตัดเย็บเสื้อผ้าได้เป็นพัน ๆ แบบ เพราะฉะนั้นหัวใจก็เปรียบเหมือน ครูสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงหน้าตารูปลักษณ์ของตนเองได้ไม่ซ้ำแบบ จะแปลงเป็น พุทธะ หรือมาร ก็ขึ้นอยู่กับความต้องการของใจ แต่ละคนล้วนเป็นนักวิทยากลท่านต้องการรูปลักษณะอย่างไร ต้องการเดินทางแบบไหนเปลี่ยนแปลงแบบไหนก็สุดแท้แต่ใจท่าน ส่วนอาจารย์หวังว่าคงเปลี่ยนเป็นคนดี เป็นเทพ เป็นปราชญ์เป็นพุทธะ จงอย่าเปลี่ยนตนเองเป็นมารเป็นอันขาดซึ่งจะทำให้ผู้อื่นกลัวลนลาน ถ้าเช่นนั้นก็ถือว่าศิษย์นั้นโง่เสียนี่กระไรจะเปลี่ยนเป็นผีในเมืองนรก หรือเป็น เป็ด ไก่ หมา ควาย พอเห็นตนเองในกระจกคงจะสะดุ้งโหยง ที่เห็นรูปลักษณ์เปลี่ยนไปถึงปานนั้นตอนนี้คงโทษฝีมือศิษย์ว่าไม่เอาไหน ไม่มีปัญญาเปลี่ยน ผิดรูปไปแล้ว!จงเชื่อคำพูดของอาจารย์เถิดหากเห็นว่าหน้าตาจะเปลี่ยนไปจากเดิมก็จงรีบเปลี่ยนกลับมาโดยแร็ว มิฉะนั้นพอเปลี่ยนเสร็จเรียบร้อยแล้ว จะรู้สึกผิดก็สายไปแล้ว"