ตอนที่ฉันอายุ 15 ปี ฉันเรียนอยู่ชั้

ตอนที่ฉันอายุ 15 ปี ฉันเรียนอยู่ชั้น ม.3 เทอม 2 ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง มีอยู่วันหนึ่งฉันไปเรียนวิชาดนตรี แล้วครูที่สอนดนตรีก็สั่งให้นักเรียนทำงานส่งก่อนวันสอบปลายภาค เมื่อถึงวันก่อนสอบปลายภาค 2 อาทิตย์ ฉันและเพื่อนๆในกลุ่มของฉันก็เอางานมาส่งครู หลังจากวันนั้นฉันก็เตรียมตัวในการสอบปลายภาค และก็ไม่ได้นึกถึงเกี่ยวกับงานนั้นอีก พอเมื่อสอบปลายภาคเสร็จ ฉันก็ใช้เวลาในการพักผ่อน แล้วเมื่อมาถึงวันประกาศผลสอบ ฉันตกใจมาก เพราะเกรดวิชาดนตรีของฉันมันน้อยมากจนฉันประหลาดใจ ฉันจึงไปถามครูว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น แล้วฉันก็ได้คำตอบว่าจากอาจารย์ว่าฉันไม่ได้ส่งงาน ฉันก็ยิ่งตกใจกับคำพูดของครู ฉันจึงรีบอธิบายเกี่ยวกับงานนั้นให้ครูฟัง แต่ครูก็ไม่ได้สนใจกับสิ่งที่ฉันพูด ซึ่งมันก็ทำให้ฉันโมโหและหงุดหงิดมาก ฉันรู้สึกไม่ชอบครูที่ไม่รับผิดชอบต่องานของเด็กและทำงานของเด็กหาย หลังจากวันนั้นฉันก็กลับไปร้องไห้กับแม่และเล่าให้แม่ฟัง หลังจากวันนั้นฉันก็เก็บเหตุการณ์นั้นไว้เป็นบทเรียนที่ฉันไม่มีวันลืมมาตลอดจนถึงปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Now that I'm 15 years old I study of junior high school, one of two places: 3 semester. One day I went to music class. Then the teacher who teaches music, it instructs the students to work before the final examination date. Prior to the final examination 2 weeks I and my friends in my group took the job send teachers. After that day I prepared in the final examination, and it does not talk about it again. Final examination on completion I simply take time to relax, then when they arrived day exam announcement. I was very shocked because my music grades it very little until I'm amazed. I would ask the teacher why you like them – and the answer from the President if I did not submit the job. The more I was shocked with the words of the teacher. I dash describes it, listening to the teacher, but the teacher did not pay attention to what I say, it just makes me so much anger and frustration. I do not feel like teachers are not responsible for the work of the child and the child's lost work. After that day I went back to crying and told his mother, listen to mom. After that day I just kept that event as a lesson I won't forget come up to now.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

When I was 15 years old, I'm studying in class. 3 second semester at a school. One day I went to study music. Then a music teacher ordered students to work a day before the final exam. On the day before the end of the second Sunday my friends and I took a group of teachers to work. Later that day, I was preparing for the final exam. I do not think about that. But when the final finish I use the time to relax. Then came the day when the announcement of the final grade, I was shocked because my music is really very little that surprised me. I asked the teacher why this is so. Then I got an answer from the teacher that I was not sent. I was particularly shocked by the words of the teacher. I quickly explained about the work that teachers listen. But the teacher did not pay attention to what I say. It made me angry and very frustrated. I do not feel like a teacher who is not responsible for the behavior of children and missing children. Later that day, I went back to my mother crying and told her to listen. Later that day, I took the incident as a lesson I never forgot the past to the present.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

When I was 15 years I was studying in the University. 3 term 2 School of one. One day I went to the school of music. Then the teacher who teaches music ordered students work before the final exam. When the days before the final 2 week. I and my friends in my group"s work on their teacher. After that day I will prepare for the final exam. And do not think about that, when the final finished I take the time to relax. When it comes to announce the results. I was shocked, because grades in my music is too small to me surprised. I asked the teacher why it is like that. And then I got out from the teacher that I sent. I was even more shocked the words of a teacher. I hurried to explain about it for me. But I didn"t pay attention to what I say. Which makes me angry and frustrated. I don"t feel like I do not responsible for the work of children and work of the lost child. After that I went back to cry with you and talk to me about it. After that day I keep that event is a lesson that I never forget until nowadays.