เมื่อตอนฉันอายุ 10 ปี ฉันได้สมัครร้

เมื่อตอนฉันอายุ 10 ปี ฉันได้สมัครร้องเพลงที่โรงเรียน เพื่อเป็นนักร้องประจำโรงเรียน ฉันฝึกซ้อมทุกวัน เป็นเวลานาน2เดือน ฉันรู้สึกรักในเสียงเพลง รักในการร้องเพลง เพลงคือชีวิตของฉัน ฉันมีความสุขทุกครั้งเวลาร้องเพลง และฉันมั่นใจมากในกาประกวดครั้งนี้ แต่เมื่อถึงวันประกวดฉันกลับรู้สึกกังวล ตื่นเต้นมาก หายใจไม่เป็นจังหวะ ฉันไม่มีสติ ไม่มีสมาธิเลย และนั่นคือหายนะ ฉันกลับจำเนื้อเพลงไม่ได้ หลังจากนั้นทุกคนต่างมองมาที่ฉันพร้อมหัวเราะ ฉันแทบจะร้องไห้อยู่บนเวที่ แต่ฉันก็พยามทำมันให้ดีที่สุด เมื่อลงมาจากเวทีฉันแทบจะเป็นลม ฉันรู้สึกอายมาก ไปไหนมาไหนก็มีแต่คนหัวเราะตลกเรื่องร้องเพลงของฉัน เพราะนั่นเป็นการประกวดร้องเพลงครั้งแรกในชีวิตของฉัน ใจนึงก็ไม่อยากร้องต่อแล้วเพราะว่ากลัวทำพลาดอีก แต่เพราะฉันเลิกร้องเพลงไม่ได้ ฉันจึงไม่ยอมแพ้ง่ายๆ จึงกลับไปฝึกสมาธิตัวเอง

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

When I aged 10 years old I've been applying for the school to become a singing school singer. I'm practicing every day for a long period of 2 months. I feel in love with music in the singing, music is my life. I'm happy every time I sing in and very confident in this contest, but when the contest I felt worried, very exciting rhythmic breathing. I have no conscious. There are no concentrate at all, and that's destruction. I remember the lyrics. Thereafter, all look at me with a laugh. I was almost crying on the Vegas, but I'll try to do it to the best. When you come down from the stage I will be the wind. I feel very embarrassed to have a laugh but funny story, my singing. Because there is a contest to sing for the first time in my life. I don't want to take to the heart because of fear, but because I do miss singing has not been revoked. I don't give up easily, so back to the meditation itself.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

When I was 10, I signed up to sing at school. The singer School I train every day As long as two months I love music I love to sing Music is my life I'm happy all the time singing. And I am very confident in this competition. But the day of the contest, I feel very excited about my unconscious breathe rhythmically not concentrate. And that is the Holocaust My back does not remember lyrics After that everybody was looking at me with a laugh. I almost cried on stage. But I try to do it as well. When it came down from the stage, I almost fainted. I feel embarrassed Go out there, but people laugh, joke about my singing. That was the first contest in my life. I do not want to cry because I miss it. But because I did not stop singing. I do not give up easily So back to the meditation itself.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

When I was 10 years. I apply to sing at school. To be a singer in school. I practice every day for a long time 2 month. I feel love music love song, music is my life.And I'm confident in the contest... But when the contest I feel worried excited breath. I have no consciousness, distracted, and that is a disaster. I remember the lyrics.I can cry on stage. But I'm trying to make the best of it. When he came down from the stage, I almost fainted. I feel very ashamed. Around only laugh joke my singing.For one, don't want to sing, then because he made a mistake. But because I stopped singing. So I won't give up returned to meditation.