ประวัติศาสตร์ประวัติศาสตร์ หมายถึง

ประวัติศาสตร์
ประวัติศาสตร์ หมายถึง การสอบถาม ความรู้ที่ได้มาโดยการสอบสวน เป็นการค้นพบ รวบรวม จัดระเบียบและนำเสนอข้อมูลเกี่ยวกับเหตุการณ์ในอดีต ประวัติศาสตร์ยังอาจหมายถึงช่วงเวลาหลังมีการประดิษฐ์ตัวอักษรขึ้น นักวิชาการผู้เขียนเกี่ยวกับประวัติศาสตร์เรียกนักประวัติศาสตร์ ประวัติศาสตร์เป็นสาขาการวิจัยซึ่งใช้การบรรยายเพื่อพิจารณาและวิเคราะห์ลำดับของเหตุการณ์ และบางครั้งพยายามสอบสวนรูปแบบของเหตุและผลซึ่งมีอิทธิพลต่อเหตุการณ์อย่างยุติธรรม นักประวัติศาสตร์ถกเถียงกันเรื่องธรรมชาติของประวัติศาสตร์และประโยชน์ของมัน ซึ่งรวมทั้งถกเถียงการศึกษาสาขาวิชาเป็นจุดจบในตัวมันเองและเป็นเสมือนวิถีการให้ มุมมอง ต่อปัญหาในปัจจุบัน เรื่องเล่าซึ่งเป็นสิ่งธรรมดาในวัฒนธรรมใดวัฒนธรรมหนึ่ง แต่ไม่มีการสนับสนุนจากแหล่งข้อมูลภายนอก (เช่น ตำนานเกี่ยวกับกษัตริย์อาเธอร์) มักจัดเป็นมรดกทางวัฒนธรรมมากกว่า "การสอบสวนอย่างไม่นำพา" ที่จำเป็นตามสาขาประวัติศาสตร์ เหตุการณ์ในอดีตก่อนมีบันทึกลายลักษณ์อักษรเรียกว่า ยุคก่อนประวัติศาสตร์

ผลลัพธ์ (อาหรับ) 1:

التاريخالتاريخ يشير إلى المسألة من المعارف التي اكتسبها في التحقيق هو اكتشاف جمع، وتنظيم، وتقديم معلومات حول الأحداث في الماضي، التاريخ لا يزال هناك بعد فاصل زمني قد تشير إلى اختراع الأبجدية. وتسمى العلماء الذين يكتبون عن تاريخ المؤرخين في تاريخ فرع البحوث، الذي يستخدم السرد للنظر وتحليل تسلسل الأحداث، وفي بعض الأحيان في محاولة للتحقيق في أنماط من السبب والنتيجة، التي تؤثر على الأحداث التي وقعت في معرض. المؤرخون مناقشة طبيعة موضوع التاريخ وفوائدها. الجدل، الذي يتضمن دراسة كغاية في حد ذاتها وكوسيلة لإعطاء. عرض (ق) في القضية الحالية: قصة الذي شيء عادي، في أي ثقافة، ولكن الثقافة غير معتمد من مصدر بيانات خارجي (مثل الأسطورة حول الملك Arthur) تصنف عادة كالتراث الثقافي بدلاً من "إجراء تحقيق، لا لرعاية" المطلوبة قبل تاريخ فرع. الأحداث التي وقعت في الماضي، قبل أن السجلات المكتوبة ويشار إلى عصور ما قبل التاريخ.

ผลลัพธ์ (อาหรับ) 3:

تاريختاريخ للسؤال عن المعرفة التي حصل عليها من التحقيق من اكتشاف هو جمع وتنظيم وتقديم المعلومات عن حدث في الماضي تاريخ قد يعني أيضا أن بعد رسالة من اختراع.