เรื่องน่าอายของฉันงคือ ในช่วงแรกที่

เรื่องน่าอายของฉันงคือ ในช่วงแรกที่ฉันเข้ามาเรียนที่ขอนแก่น ฉันเเคยชินกับการตื่นสาย ทำให้ต้องไปเรียนช้าตลอด มีอยู่วันหนึ่งฉันตื่นสายมาก ประมาณ 8.50 น. ฉันรีบออกจากหอพักเพื่อไปเรียน แต่ฉันจำห้องเรียนตัวเองไม่ได้ ฉันจึงเข้าห้อง 1 ซึ่งที่จรึงแล้วฉันเรียนห้อง 2
แต่ฉันก็ยังไม่รู้ จนกระทั่งอาจารย์เชคชื่อ แต่ไม่มีชื่อฉัน ฉันจึงรู้ว่าเรียนผิดห้อง

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Shame on my ngakhue In the first part, I came to learn that Khon Kaen. I woke up late to the cache yachin Make a wish to slow throughout the. There is one day I woke up very late. About 8.50 am I rushed out of the dormitory to classroom learning, but I have to do yourself. I 1 room, 2 rooms, I learn charueng.But I did not know until the Professor Shek name, but not the name, so I know that I studied the wrong room.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

My position is shameful. During my first visit to the Konkan. I care, I used to wake up late. The need to slow all One day I woke up late, around 8:50 pm. I rushed out of the dorm to study. But I do not remember the classroom itself. I went to one room, where I learned that Hrึg room. 2
, but I do not know yet The professor shakes name But I have no name I know that learning in the wrong room.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

About my shame is at first I has entered Khon Kaen, I get used to get up late. Do have to go to school late. One day, I got up late. About 8.50.I rushed out of the dormitory to go to school. But I still remember the class itself is not so I entered the room 1 which really and I class 2
but I don't know, until the teacher check name but no me. I know it was the wrong room.