ในสังคมไทยนับตั้งแต่อดีตมาจนถึงปัจจุบันนั้นมีคนไทยจำนวนไม่น้อยที่มีแนวคิดความเชื่อในเรื่องของพระเครื่องในฐานะเครื่องรางของขลัง เชื่อว่าพระเครื่องที่เขาบูชาหรือพกพาไปนั้น จะมีอิทธิฤทธิ์ความศักดิ์สิทธิ์สามารถช่วยเขาเหล่านั้นให้แคล้วคลาดรอดพ้นจากอันตราย เป็นเมตตามหานิยม นำมาซึ่งโชคลาภต่างๆเป็นต้น ซึ่งความเชื่อในความศักดิ์สิทธิ์ของพระเครื่องต่างๆเหล่านี้ ส่วนใหญ่มักเป็นการเชื่อไปตามรูปแบบของเวทมนต์คาถา การอธิษฐานจิตต่างๆที่พระเกจิอาจารย์ทั้งหลายได้ทำการปลุกเสกอธิษฐานจิตลงไปในพระเครื่องเหล่านั้นเป็นหลัก ดังนั้นหากจะแสดงให้เห็นถึงตัวอย่างของแนวคิดความเชื่อและบทบาทของพระเครื่องในฐานะเครื่องรางของขลังในสังคมไทยแล้วก็อาจจะสามารถแสดงได้ตามคุณลักษณะหรือคุณวิเศษของเวทย์มนต์คาถาต่างๆที่ใช้ในการปลุกเสก เช่น