ตอนเด็กๆตั้งแต่จำความได้ ฉันฝันมาเส

ตอนเด็กๆตั้งแต่จำความได้ ฉันฝันมาเสมอว่าอยากเป็นครู อยากทำให้ผู้อื่นได้รับความรู้ แต่พอโตขึ้นมาพอที่จะมีความคิดที่ดีและเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ฉันก็ไม่อยากเป็นครูอีกเลย เพราะการเป็นครูนอกจากจะมีหน้าที่อบรมสั่งสอนนักเรียน คอยดูแลนักเรียนแล้วยังต้องทำงานในด้านอื่นๆอีกมากมาย นี่แหละคือเหตุผลที่ทำให้ฉันไม่อยากเป็นครู แต่สิ่งที่ฉันอยากเป็นมากที่สุดคือ เภสัชกร เพราะนอกจากเภสัชกรจะมีหน้าที่จัดยาให้คนไข้ภายในโรงพยาบาลแล้ว เภสัชกรยังสามารถเปิดร้านขายยาได้ด้วยและนี่แหละคือเหตุผลที่ทำให้ฉันอยากเป็นเภสัชกร ฉันอยากเปิดร้านขายยาให้กับพ่อแม่ อยากให้ท่านทั้ง 2 นั่งขายยาอยู่กับบ้านไม่ต้องออกไปทำงานนอกบ้านให้เหนื่อย ถ้าฉันสามารถทำในสิ่งที่ฉันฝันไว้ได้ฉันจะถือว่าฉันประสบความสำเร็จมากที่สุดในชีวิต

ผลลัพธ์ (มาเลย์) 1:

Mana kanak-kanak sejak saya boleh ingat. Saya selalu bermimpi bahawa saya adalah seorang guru. Mahu mendapatkan lebih pengetahuan. Tetapi saya telah membesar cukup untuk mempunyai idea yang baik dan lebih matang. Saya tidak mahu menjadi guru lagi. Selain menjadi kewajipan guru untuk mengajar pelajar. Menjaga pelajar dan juga bekerja dalam pelbagai bidang lain. Inilah sebabnya mengapa saya tidak mahu menjadi seorang guru. Tetapi apa yang saya mahu yang paling adalah ahli farmasi kerana ahli farmasi bertanggungjawab untuk ubat kepada pesakit dalam hospital. Farmasi juga boleh membuka farmasi dan itulah sebabnya saya mahu menjadi seorang ahli farmasi. Saya mahu membuka farmasi kepada ibu bapa. Mahu anda untuk menikmati dadah kedua di rumah tidak perlu bekerja di luar, letih. Jika saya boleh melakukan apa yang saya bermimpi, saya menganggap saya akan sangat berjaya di dalam hidup.