คนเราทุกคนต่างมีความหวังและความฝันข

คนเราทุกคนต่างมีความหวังและความฝันของตัวเอง การมีชีวิตอยู่โดยปราศจากความหวังนั้นไม่แตกต่างอะไรจากการอยู่โดยปราศจากชีวิต เมื่อเราเป็นเด็กเรามักมีความฝันที่จะทำอะไร จะเป็นอะไรเมื่อเราโตขึ้น ความฝันของเรามักจะเปลี่ยนไปเสมอเมื่อเวลาผ่านไป

สมัยที่ฉันยังเป็นเด็ก ฉันต้องการที่จะเป็นคนมีการศึกษาสูง ฉันฝันที่จะเป็นคนที่ทุกคนในชุมชนรู้จักในฐานะของนักพัฒนาชุมชน แม่บอกฉันว่าถ้าฉันอยากให้ฝันเป็นจริง สิ่งแรกที่ฉันต้องทำคือต้องเรียนหนังสือให้มากที่สุด ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ฉันเรียนหนังสืออย่างหนักมาโดยตลอดเพื่อให้ฝันของฉันเป็นจริง

เกิดการสู้รบครั้งใหญ่ขึ้นในหมู่บ้านของฉัน เมื่อฉันเรียนจบระดับชั้นการศึกษาปีที่ 4 ในประเทศพม่า ทหารพม่าบุกเข้ามาในหมู่บ้าน พวกทหารเผาบ้าน โรงเรียนและโบสถ์ของเรา ทำลายทุกอย่างรวมทั้งสัตว์เลี้ยงของเรา ชาวบ้านถูกทหารพม่าตามจับ ถ้าใครถูกจับจะถูกทรมาณอย่างโหดร้ายก่อนถูกฆ่า

ราต้องหนีเข้าไปอยู่ในป่าเพื่อเอาชีวิตรอด สิ่งเดียวที่เป็นเพื่อนเราในป่าคือยุง เราต้องนอนหลับใต้ต้นไม้ มีหยาดน้ำฝนห่อหุ้มร่่างกายเราต่างผ้าห่ม ฉันรู้สึกว่าตัวเองมีชีวิตไม่แตกต่างไปจากสัตว์ตัวหนึ่ง หัวใจของฉันสิ้นหวัง ความฝันทั้งหมดของฉันพังทลาย ไม่ว่าฉันจะพยายามมากแค่ไหน ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีตัวตนหลงเหลืออยู่ ฉันไม่สามารถแม้ที่จะฝันที่จะมีความฝันอีกครั้ง ฉันไม่สามารถแม้จะหวังที่จะมีความหวังอีกครั้ง

ทันใดนั้น เพื่อนกลุ่มใหม่ของเราเข้ามาพบเรา พวกเขาเป็นกลุ่มองค์กรเอกชนที่ให้ความช่วยเหลือคุ้มครองพวกเราในพื้นที่พักพิงชั่วคราว ฉันรู้สึกเหมือนนกที่ปีกทั้งสองข้างเร่ิมแข็งแรงขึ้น และพร้อมที่จะโบยบินอีกครั้ง แต่ทว่าฉันกลับไม่สามารถโบยบินได้อย่างอิสระเสรี เพราะฉันกับชาวบ้านคนอื่น ๆ ต้องอยู่รวมกันในกรงนกกรงใหญ่ หากเราพยายามที่จะบินออกไปนอกกรงเราจะถูกจับ เพราะประเทศที่ให้เราพักพิงนั้นไม่อนุญาตให้เราออกไป

ฉันยังมีความโชคดีอยู่บ้าง เพราะฉันได้รับโอกาสเรียนหนังสืออีกครั้ง หลังจากที่ต้องอยู่อาศัยในพื้นที่พักพิงชั่วคราวแห่งนี้นานถึง 2 ปี เป็นครั้งแรกที่ฉันเริ่มที่จะมีความฝัน

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

We all have hopes and dreams of their own. To live without hope is no different from what is without life. When we were young, we always had a dream to do something. What will be when we grew up.
.Days when I was young. I need to be highly educated. My dream would be that everyone in the community known as the developer community. Mother told me that if I wanted to make this dream a reality.Ever since. I study hard for years to make my dream come true
.
.The big battle in my village. When I graduated in the class four years in Burma Burmese soldiers invaded the village. The soldiers burned. School and church. Destroy everything including our pets.If someone is caught being brutally tortured before being killed
.
.Mold must flee into the forest for survival. The only thing is in the wild mosquitoes. We had to sleep under a tree. A drop of rain enveloped the entire SmartArt body blanket I feel that there is no difference to the life of one animal.All my dreams shattered. No matter how much I try. I feel like I have no identity left. I can not even dream to have that dream again. I can not even hope to have hope again
.
.Suddenly, a new group of friends, we came to find us. They are a group of non-governmental organizations to assist in the protection of their temporary shelters. I felt like bird wings start strong.But I can not fly freely. I'm with the other villagers to stay together in a large aviary cage. If we tried to fly out of the cage, we would be arrested. Because the country does not allow us to shelter us out
.
I have been lucky in a way. Because I get a chance to study again. After living in temporary shelters for up to two years, this is the first time I began to have dreams

.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

We all have hopes and dreams of itself. To live without hope, is not different from what it is without life. When we are children, we often have dreams that will never be anything when we grow up.
"I'm still a child. I want to be a person with high education. I dream to be a guy who everyone in the community know as a developer community. She told me that if I wanted to make dreams come true. Since then, etc. I studied the book and always hard to make my dream come true
.
Born to battle big time in my village. When I graduated 4 years education level in Myanmar. Burmese army invaded into the village. The military, they burn our homes, schools, churches, and destroy everything, including our pets. If anyone is caught will be thonma at the very cruelty before killing
.
Raja ran into the Woods to escape life. The only thing that our friends in the jungle is the mosquitoes. We have to sleep under a tree. There is a small drop of rain water, wrapped the body we opposed blankets. I feel that life itself is not different from one animal. All my dreams crumble, no matter how much I try to. I feel like myself, there are no identity. I could not even dream to have that dream again. I can't even hope to have hope again.
.
Our new friend group suddenly come find us They are a private enterprise group to help protect us in temporary shelters. I feel like a bird's wings on both sides strengthened distribute. But I could not whip, interdependence with other people, because I'm the villagers must be combined into a big cage, bird cage. If we try to fly out to nokkrong and we will be caught. Because of that, we live it, we are not allowed to go out
.
I also have good luck? Because I get the chance to study again. After that must be accommodated in temporary shelters is up to 2 years for the first time, I began to have a dream

.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

And we all have the hope and the dream of a life of their own, and without the hope that is not different from what is, without a life when we are children we have always dreamed of what I will do when it is what we grew up.
When I was a child I was also as I want to be a man with a higher education to be a man of my dreams that everyone in the community, known as the community development my mother told me that if I want to make my dreams come trueSince then, I have been studying hard, and by all that I dream of a true

There was a great battle was fought, in the village of me when I graduated high school 4 years ago. In Burma Burmese army invasion of the village, the soldiers burned at home school, and the Church of Our destroyed everything including our pets.If any one has been arrested, and it will be a cruel at first was killed

the need to escape into the forest, to save our lives in what we in the forest is the only friend we have mosquitoes sleep under the tree with a perpetual rain shell ร่่าง body we are a blanket I felt that his own life is not different from the animal oneThe dream of all my collapse is not that I will try to how much I felt like I was not there, they are gone I can not even to dream that there will be a dream again. I am not able to even hope that there will be hope again

Then suddenly, a friend of our new group, we found that they were a group mobilizes to help protect us in the temporary shelter I felt like a bird wing both sides เร่ิม stronger.but I was not able to fly because I have freedom to villagers and others to be together in a cage large bird cage if we tried to fly out of the cage because we will be caught in the shelter, we are not allowed to go out our

I also have a little luck because I have the opportunity to be educated once again after the need to live in the area of the temporary shelter for up to 2 years for the first time, I began to have a dream