กลอนบทนี้เป็นการรรยายความรู้สึกนึกคิด ความคำนึงหา ความคิดถึงของตู้ฝูที่มีต่อหลี่ไป๋ เปป็นความห
รู้สึกหลังจากที่หลีไป๋ถูกเนรเทศ ไม่ได้ข่าวคราวหรือวี่แววใดๆเลย ทำให้เเกิดความวิตกกังวลและคิดไปสารพัด เมื่อมาฝันถึงหลีไป่ยิ่งทำให้ไม่เกรงกลัวและหวั่นวิตกว่านี่คือวิญญาณหรืออย่างไร และเธอคงรู้ว่าฉันคิดถึงเลยมาเข้าฝัน มันเป็นความรู้สึกที่ยากอธิบายของคนนคนหนึ่งที่ห่วงหาเพื่อนเก่าและได้แต่หวังว่าเธอจะไม่ประสบเคราะห์กรรมที่ยากลำบาก
ในขณะเดียวกันก็กล่าวถึงภาพของหลี่ไป่ในขณะนั้นว่ามีสภาพไม่ต่างจากคนที่กำลังงประสบพบเจอความยากลำบาก นอกจากนี้ยังแทรกความน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตาที่ทำให้หลี่ไป๋ต้องเป้นช่นนี้ และยังกล่่าวชื่นชมถึงความสามารถที่หาใครมาเปรียบมิได้ ในท่อนสุดท้ายยังกล่าวไว้ว่าชื่อเสียงของหลี่ไป๋จะถูกจดจำไว้ในประวัติศาสตร์ การเขียนกลอนบทนี้ของตู้ฝูเป็นการแสดงนิสัยให้เห็นถึงความอ่อนโยน ห่วงหาอาทรและเห็นอกเห็นเพื่อนเก่า ที่แสดงให้เห็นว่าในช่วงชีวิตของตู้ฝูคำนึงถึงหลีไป๋อยู่เสมอ