สวัสดี... Dave
ฉันรู้สึก ยินดี และ เป็นเกียรติ ที่คุณต้องการ ที่จะใช้ชีวิต ด้วยกันกับฉัน ฉันจะบอกว่า
คุณ... ไม่ต้องรักฉัน จนชั่วนิรันดร์ คุณ... ไม่ต้องรักฉัน จนล้นฟ้า เพราะว่า รักเท่าไหน ก็ไม่สำคัญ
ฉันต้องการแค่ ให้คุณรักฉันทุกๆวัน ไม่มีวันหยุดรักก็พอ คุณไม่ต้องบรรยาย ให้มากมาย คุณเคยบอกว่า การกระทำ มันดังกว่า คำพูดเสมอ ถ้าคุณทำไม่ได้ อย่างที่คุณพูด คุณก็ไม่ใช่ผู้ชาย จริงมั้ย?
ยุคนี้ มันยุค ดิจิตอล และ ไฮเทคโนโลยี ไม่ใช่ The Flintstones or dinosaurs.
เราสามารถ คุยผ่านกล้อง บนอุปกรณ์ต่างๆ ได้แล้ว แม้ว่า ฉันจะไม่เก่งภาษา ฉันสามารถ เข้าใจคุณได้
**คนหูหนวก รู้จักใช้ ภาษามือ, คนตาบอด รู้จักใช้ อักษรเบลล์ **
ส่วนคุณ... ไม่ได้พิการ ทำไม? คุณไม่รู้จัก ใช้เทคโนโลยี ให้เป็นประโยชน์
ข้อความ ในจดหมาย ที่ฉันส่งให้คุณ คำถาม ที่ฉันถามคุณ คุณหลีกเลี่ยง ที่จะไม่ตอบ คำถามของฉัน ฉันถามว่า คุณ และ ลูกสาว เกิด วันที่ เดือน ปี อะไร? คุณก็ไม่ตอบฉัน นี่หรือ คือสิ่งที่คุณ บอกว่า รักฉัน ฉันว่า คุณกลับไปอ่าน ข้อความ ที่ฉันส่งให้คุณ ใช้หัวใจ ทำความเข้าใจ กับมัน ใจเย็นๆ ค่อยๆคิด ค่อยๆอ่าน ไม่มีใคร โกหกคุณได้ นอกจาก คุณโกหกตัวเอง
สุดท้าย... ไม่ว่า พรุ่งนี้ ฉันจะต้องเจอกับอะไร หรือ ไม่มีใคร? ที่รักฉันจริง ฉันเลือก ที่จะรัก ตัวฉันเอง
โปรด... ใช้วิจารณญาณ ในการตัดสินใจ
Mol.