ฉันเต้นและร้องเพลงตั้งแต่ฉันเด็กๆ ป

ฉันเต้นและร้องเพลงตั้งแต่ฉันเด็กๆ ประมาณ 4-5 ขวบ ฉันมักจะทำกิจกรรมแบบนี้ที่โรงเรียนบ่อยๆ ไม่ว่าจะเป็น เชียร์หลีดเดอร์ รำเปิดงาน ร้องเพลงคอนเสิร์ตของโรงเรียน เต้นในวันงานสำคัญต่างๆ ฉันร้องเพลงและเต้นกับเพื่อนๆ ของฉันแทบทุกวัน มันทำให้ฉันสนุกมาก เพื่อนๆ ของฉันชอบอะไรที่เหมือนๆกัน เราเลยมักจะร่วมกิจกรรมของโรงเรียนด้วยกัน และ ฉันก็เคยเรียนเต้นแจ๊สกับเพื่อนของฉัน มันเป็นอะไรที่สุดยอดมาก และตอนนี้ฉันกับเพื่อนของฉันกำลังจะมีกีฬาสี และเราได้รับหน้าที่ให้คิดท่าเชียร์หลีดเดอร์ให้กับรุ่นน้อง. ในชีวิตประจำวัน มักจะมีช่วงนึงที่ฉันรู้สึกว่ามันเลวร้ายมาก หลายๆเรื่อง ถาโถม มาทำให้ฉันรู้สึกท้อ และ เครียดมาก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน หรือ เรื่องเพื่อน มันทำให้ฉันอยากจะตะโกนออกมาหรือร้องไห้ แต่ทำไปก็ไม่ได้ทำให้ปัญหามันจบลง ช่วงเวลานั้นฉันไม่เป็นทำอะไรเลย รู้สึกสมองโล่งมาก ฉันต้องใช้เวลาในการตั้งสติ ไม่ใช่ว่ามันจะสามารถแก้ได้เลย ระหว่างตั้งสติ ฉันก็คิดทบทวน หาเหตุผล ว่ามันถูกต้องแล้วหรอ มันควรเป็นแบบนี้หรอ เมื่อฉันคิดได้ว่าเป็นแบบนี้มันไม่ถูกนะ ฉันก็ต้องปรับตัว ปรับเข้าหาเพื่อน ปรับความคิด มันทำให้ฉันโตขึ้นทุกครั้งเวลาแก้ปัญหาที่ยุ่งยากได้ด้วยตัวฉันเอง มันทำให้ฉันได้คิด มันอาจจะไม่ได้แก้ได้หายขาด แต่มันก็สามารถทำให้ผ่านช่วงเวลาที่รู้สึกแย่ได้.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

I'm dancing and singing since I was about 4-5 years old kids I usually do this at school events often cheer leader opening concert of singing and dance, school of. Dance major. I can sing and dance with my friends almost every day, it gives me a lot of fun to my friends like that. We often share school events together, and I've been learning Jazz dancing with my friends. It's nothing great, and now I'm with my friends are going to have a sport, and we have been obliged to think tha cheer leader, with younger generations. In everyday life, often with country I feel it much worse. Many stories continued, I feel very stressed and pushed. Whether it is a matter or a matter of friends. It makes me really wanted to shout or cry. But they do not make an issue of it ends. At that time, I could not be doing nothing at all. Feeling very brain-plan I want to take the time to set the non-conscious that it will be able to edit at all. Between the attention I was thinking that the reason it properly, then it should be an excuse this kind of excuse. When I think that this it not was I simply need to adapt. Adopt a friend Adjust your thinking it made me grow up every time you edit a difficult problem by myself. It makes me think. It may not be so cured. But it can make it through, feel worse.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

I was dancing and singing since I was a child of 4-5 years old, I often do this at school, whether it be dance, cheerleading, cheer for the opening concert of singing school. Dancing on Major Events I sing and dance with their friends. My almost daily It gives me a lot of fun, my friends, likes the same. We often attend school events together, and I had studied jazz dance with my friends. It's fantastic And now I'm with my friends, going to sports. And I think I served cheer leader for the younger generation. In everyday life But I always have the feeling that it is a bad plunges several stories to make me feel discouraged and stressed that a student or a friend, it makes me want to shout or cry. But do not make the problem it ended. During that time, I did not do anything. Feeling very relieved I have to take the time to compose. Not that it will be able to solve it. Located between Consciousness I think the reason for it was already here. It should be like this too I think that this is not right. I must adapt Friends geared toward fine idea, it gives me more time for solving difficult problems by myself. It made me think It could not be solved completely. But it can make the moment feel bad.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

I can dance and sing when I was young, about 4-5 years old. I often do activities like this school often, whether as a cheerleader dance opening. Sing a school concert, dance in the important work, I sing and dance with my friends, I almost every day. It makes me very much. My friends. I like the same. We always activities of the school together, and I have learned jazz dance with my friends. It"s great. And now, my friends and I"m a sport. And we have served to think tha the cheerleaders for the younger generation. In daily life. Often there was a time when I felt that is very bad. Many things sweep to make I feel tired and nervous, whether it is learning. Friends, it makes me want to scream or cry. But it"s not the end. At that time I was doing, feel the brain relief. I need some time to composing. Not that it can be solved between focus, I think. The reason that it is correct, it should be like this. When I think that this is wrong. I have to adapt, adjust, adjust to friends thought it makes me grow up every time แก้ปัญหาที่ trouble myself, it makes me thinking. It may not be solved completely healed. But it can be made through a down.