หลังจากปิดเทอมได้ 2สัปดาห์ ในวันที่

หลังจากปิดเทอมได้ 2สัปดาห์ ในวันที่1มิถุนายน ฉันได้ออกเดินทางจาก อ.บ้านกรวด จ.บุรีรัมย์ ไปยัง อ.เขื่องใน จ.อุบลราชธานี ด้วยรถยนต์ส่วนตัว ในวันออกเดินทางนั้นฉันเดินทางไปด้วยกัน3คน โดยมีสามีและลูกสาวของฉันไปด้วยกัน ลูกสาวของฉันเธอชื่อปาร์ตี้ เธอเป็นเด็กน่ารัก กำลังอยู่ในวัยหัดเรียนรู้ ตลอดการเดินทางในวันนั้น มีฝนตกเป็นระยะทำให้การเดินทางค่อนข้างล่าช้า เพราะต้องคอยระวังอุบัติเหตุ แต่เราก็ยังไปถึงที่หมายด้วยความปลอดภัย เมื่อไปถึงที่บ้านของฉัน ทุกคนต่างก็มารอฉันอย่างพร้อมหน้า มีตา ยาย แม่ พี่สาว และพี่ชาย ขาดก็แต่พ่อของฉันที่เป็นตำรวจอยู่จังหวัดนราธิวาส นานๆทีถึงจะได้กลับมาบ้าน ฉันไปถึงตอนเย็นของวันนั้น เมื่อไปถึงเราก็ได้กินข้าวกันอย่างพร้อมหน้า ฉันมีความสุขมากเมื่อได้เห็นรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และคำพูดคุยของคนในครอบครัว พอตกดึกเราก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำเข้านอน ในวันนั้นถึงฉันจะเหนื่อยจากการเดินทางแต่ฉันก็มีความสุขดี พอถึงวันรุ่งขึ้น ญาติพี่น้องของฉันหลายคนมากก็ได้มาเยี่ยมฉันและลูกของฉันที่บ้าน มาถามข่าวคราวว่าไปเรียนเป็นยังไง สบายดีไหม และเวลาไปเรียนใครเลี้ยงลูกให้ วันนั้นฉันตอบคำถามผู้คนมากมายด้วยคำตอบเดียวกันหลายๆครั้ง ไปอยู่ที่อุบลนอกจากฉันจะได้มีเวลาเลี้ยงลูกมากขึ้นแล้ว ฉันยังได้มีเวลาอยู่ดูแลตายาย และแม่ของฉัน ในตอนกลางวันฉันก็ได้ช่วยแม่ขายของที่บ้าน บ้านของฉันเปิดร้านมินิมาทเล็กๆอยู่ในหมู่บ้าน ซึ่งก็พอขายดีอยู่บ้าง ฉันโชคดีมากที่มีลูกเลี้ยงง่าย ในตอนกลางวันฉันเลี้ยงลูกไปด้วยช่วยแม่ขายของไปด้วย พอตกเย็นฉันก็ไปซื้อของที่ตลาดเพื่อมาทำอาหารให้ตายยายและแม่กิน โดยมีแม่ช่วยดูลูกให้ก่อน และไม่ต้องสงสัยนะค่ะว่าทำไมสามีถึงไม่ได้ช่วยเลี้ยงลูก เพราะสามีของฉันมาส่งแล้วก็ต้องกลับไปทำงานต่อ เมื่อทำอาหารเสร็จฉันก็คอยจัดโต๊ะเตรียมอาหารให้ตากับยายมากินก่อน เพราะแม่ของฉันจะกินทีหลังพร้อมกันกับฉันที่มินิมาท จากนั้นฉันก็จะพาลูกมาอาบน้ำและพาเข้านอน เมื่อเขาหลับฉันจึงได้กินข้าว อาบน้ำ ดูทีวี และเข้านอนเป็นแบบนี้อยู่ประจำทุกวัน ฉันอยู่บ้านได้อาทิตย์กว่าๆจนฉันและลูกคุ้นเคยกับความเป็นอยู่และผู้คนในหมู่บ้านนั้น เวลาว่างเราก็พากันไปเล่นน้ำในตอนเย็น หรือบางวันก็เข้าไปซื้อของในเมืองเพื่อมาขายที่ร้าน และซื้อของกินของใช้ภายในบ้านอยู่บ่อยๆ ทุกครั้งที่ได้ไปเดินห้างฉันมีความสุขมาก เพราะฉันได้เห็นรอยยิ้มและใบหน้าที่มีความสุขและตื่นเต้นของลูกสาว บางครั้งฉันก็จะเอารถเข็นเด็กติดรถไปด้วย แต่ถ้าครั้งไหนที่ไม่ได้เอาไปฉันก็จะให้เขานั่งรถเข็นของทางห้างนั้นๆ ปาร์ตี้เธอมักจะนั่งรถเข็นแล้วมองไปรอบๆพร้อมกับแกว่งขาเล่นอย่างมีความสุข เธอเริ่มมีพัฒนาการขึ้นเรื่อยๆจากวันแรกที่ไป ทุกคนในบ้านก็รักและเอ็นดูเขามาก เวลามีลูกค้ามาซื้อของเขาก็จะแวะเล่น หยอกล้อ พูดคุยด้วยอยู่เป็นประจำ เวลาผ่านไปจนถึงเดือนกรกฎาคม เมื่อเข้าสู่ช่วงเข้าพรรษา ฉันกับลูกได้มีโอกาสไปทำบุญไหว้พระที่วัดป่าหัวดอน วัดป่าดงธาตุ โดยเป็นวัดป่าขนาดกลางและเล็ก ที่พอเป็นที่รู้จักของผู้ที่ศรัทธา เราได้ไปทำบุญถวายสังฆทาน ทอดกฐิน กินอาหารโรงทาน และยังได้เจอกับแพทย์หญิงคุณหญิงพรทิพย์ โรจนสุนันท์ อีกด้วย นับว่าอิ่มทั้งบุญ อิ่มทั้งท้องเลยทีเดียว แถมยังได้มีโอกาสเจอกับคนที่มีชื่อเสียงและทำประโยชน์ให้แก่สังคมอีกด้วย ถือว่าเป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ในช่วงเวลาหนึ่งของความทรงจำที่ดีมากๆ เสียดายที่ฉันไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปด้วย ก็เลยพลาดอดได้ภาพแห่งความทรงจำเก็บไว้ดูและแชร์เลย

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

After age 2 weeks. On June 1 I have departed from a. ban kruat, buriram province, khueang Nai of Ubon Ratchathani province to Marat by private car. On the eve of departure, then I travel to 3 people. With my husband and daughter. My daughter, her name is party. She was a cute kid. Are teens and motivational learning throughout the trip. Periodic rain makes it relatively slow travel. Because of the accident must be aware. But we are still going through the security. When I reached my house. All are waiting for me, with a respectable. Granny mom sister and brother is missing, but my dad is the police are Narathiwat. A few will be able to come back to the House one at a time. I went to the evening of that day. When I go to eat, we have together. I was very happy when I see your smile. Laughter. And the talk of the family. Late fall, we parted just enough to take a bath, go to bed. In that day I will be a long journey, but I am happy for good. Date night. Many of my relatives, and I have come to my home to ask what that is? Well, time to learn and who fed the ball to that day, I asked a lot of people with the same answer. To uplonok from the time I have more balls raising. I also had the care of Grandma and my mother's eyes. For me, it has helped sales of the mother at home. My House is a small shop in the village of mini anchovies that sell good enough? I'm very lucky to have the balls to feed easily. At midday I'm breastfeeding mother with helping sales of the newspaper. I was going to buy enough of the market to come to a dead grandmother, cooking and eating to help watching their children, mother, and no doubt that's why the husband didn't help to raise a child. Because my husband and they must return to work. When cooking has finished, I keep food preparation table, Grandma came to eat first. Because my mom to eat after my mini anchovies. Then I will take your bath and going to bed. When he was asleep, so I eat rice, bath. Watch tv and go to bed, as it is every day. I'm at home and I have the Sun years accustomed to people living in the village. Time we took to the water in the evening or day to shop in town to sell the restaurant and buy the home of your frequently used every shopping mall I have been to are very happy. Because I see the smiles and happy faces and excitement of a daughter. Sometimes, I will remove the stroller next to the car. But if the times had not been removed, I will give him to the wheelchair at that party, she often sat Mall cart and look around with the swing leg playing happily. She started to develop gradually from the first day to. Everyone in the House, and his most endu The time has come to buy his clients to stop play. Kid Talk with. Over time, until July. When access to the range of lent My daughter has a chance to make the tour at Wat PA head, Don. Wat PA Dong that, as small and medium-sized forest temple that enough is known of the people who believe we have to do the bun sangkhathan thodokthin eat plants present and also meet with H.R.H. Princess Phonthip Rochonsunan medical. The whole entire stomach to eat juicy to eat at a chance to meet a famous person and benefit your community as well as another experience in a time of old memories. Except that I did not remove the phone with it while in the austere image of memories stored, view, and share!

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

After a two-week vacation on June 1. I had departed from. Kruat e. Ram to the district the trumpet. Ubon Ratchathani. By car On the day of departure, I journeyed with three people. The husband and my daughter together. My daughter named her party She was a lovely child The ages are learning. Throughout the trip the day With periodic rain made the trip somewhat delayed. You have to watch out for accidents But we have to arrive safely. When I arrived at my house. Everyone was waiting for me at home with my grandparents, mother, sister and brother of it, but my dad is a police officer in Narathiwat. That long to be back home. I went to the evening of that day. When we got to eat something along the front. I was very happy when I saw the smiles, laughter and talk of the family. But late at night I lie scattered showers. In those days, I will be tired from the trip but I was happy. By the next day, Many of my relatives came to visit me and my baby at home. What to ask whether it is a good time to learn who the children. I answered that question a lot of people with the same answer several times. In addition to the tents I'll have more time then dribble. I also have time to take care of my grandparents and my mother in the afternoon I was helping her mother's home. My house opened a small mini mart in the village. Which is good enough for some. I was very fortunate to have her stepson. In the afternoon I dribble the help of the mother. When evening I went to the market to buy food to eat dead grandmother and mother. The parents help their children to see it. And undoubtedly why my husband does not help the child. Because my husband had to come back to work. When finished cooking, I keep an eye on her table food eaten before. Because my mother will eat later together with the mini mart. Then I will take the children to take a shower and go to bed. When he fell asleep, I do not eat a TV and go to bed on a daily basis. I stayed home until Sunday than me and the children are familiar with the well-being and people in the village. Time we went to swim in the evening. Some day I went shopping in the city to sell the store. And purchase of consumer home frequently. Every time I go shopping I am very happy. Because I see the smiling faces and happy and excited daughter. Sometimes I take the car to the stroller. But if any time that I would not take him to a wheelchair for the department itself. Her party is in a wheelchair and looked around with a swinging leg playing happily. She has improved steadily from the first day. Everyone in the house was very loving and kind to him. The time has come to buy his customers would stop playing the tease, talk with on a regular basis. Time passed until July When visiting during Lent My children had a chance to make merit at Wat Buddha head inland rainforest element by measuring the small and medium forest temple. As well as of those who believe. We have a donation ceremony dedicated monks eat almshouse. And also met with Dr. Khunying Pornthip Rojanasunand that satisfied both with merit. Im quite stomach I also had the opportunity to meet famous people and contributing to society. It is one experience at a time of great memories. Too bad I did not take the phone. I could not get the image of memories stored and shared my view.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

After the summer vacation has 2 week on 1 June. I depart from the district ban kruat in RAM to อ.เขื่องใน.)Ubon Ratchathani, with a private car. On the day of departure that I travel with 3 people. With my husband and daughter together. My daughter, her name is the party. She's a lovely girl is in a toddler learn throughout the day.Because of the need to watch out for an accident. But we still get there safely. When arrived at my home. All are waiting for me with the eyes, grandmother, mother, sister and brother. The lack of it, but my father was a policeman in Narathiwat Province.I go to the evening of that day. When we got to eat all together. I'm very happy when I see a smile, a laugh and speech talk of family. At the end of the night we disperse the bath to bed.By the next day. Many of my relatives came to me and my son very much at home. To ask that to school? Well, and time to learn who raise the baby.At Ubon unless I have time to raise more. I still have time to take care of their grandparents and my mother during the day, I can sell at home. My house is open ร้านมิ NIMA, a small village.I was very lucky to have adopted simple. In the daytime I treat you to help sell dumplings. In the evening I went shopping at the market in order to make dead grandma and mother to eat with me to watch you give before.Because of my husband comes home and have to get back to work. When finished cooking I hold the table and prepare food for grandpa and grandma to eat first. Because my mother to eat later together with me this NIMA. Then I will bring the shower and get to bed.Take a bath, watch TV and go to bed like this in every day. I stay at home a week until I and you are familiar with the life and people in that village. Time we went out to play in the water in the evening.And buy supplies home often. Every time I went to the department store, I'm very happy. Because I see the smile and face with the happiness and excitement of her daughter. Sometimes I will baby cart ride.The party, she often wheelchair and look around, along with the swing leg to play happily. She started to develop gradually from the first day. Everyone in the house love and affecting him. When a customer to buy, he will stop play, kid.Time until July. When entering the lent. I and you have a chance to make merit pay respect to the forest temple head don Temple Dong element by a small and medium-sized Temple Enough is known of those who believe.Otherwise, eat a stateless, and met with Dr. คุณหญิงพรทิพย์ rojanasunand, too. It is full of both merit, both full stomach. It also had the opportunity to meet famous people and serve for society.Regret that I didn't take the phone. I missed the picture of memory kept watch and share.