ภาษาถิ่นของจังหวัดภูเก็ตเป็นภาษาถิ่

ภาษาถิ่นของจังหวัดภูเก็ตเป็นภาษาถิ่นใต้ที่ไม่เหมือนถิ่นอื่นในภาคใต้ โดยจะมีสำเนียงภาษาจีนฮกเกี้ยนและภาษามลายูปนอยู่มาก ดังนั้นภาษาถิ่นภูเก็ตจึงมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว พบได้เฉพาะแถบภูเก็ตและพังงาเท่านั้น ในอดีตนั้นชาวพื้นเมืองที่อาศัยอยู่ในภูเก็ตนั้นส่วนใหญ่ล้วนเป็นชาวจีนอพยพมาจากมณฑลฮกเกี้ยน เมื่อเข้ามาอาศัยอยู่ในภูเก็ตแล้วก็ได้นำเอาวัฒนธรรมต่าง ๆ มากมายเข้ามาใช้ หนึ่งในนั้นก็คือ ภาษา ซึ่งในยุคแรก ๆ นั้นได้ติดต่อสื่อสารกันด้วยภาษาจีนฮกเกี้ยน ต่อมามีการค้าขายมากขึ้นต้องติดต่อกับต่างชาติมากขึ้น ชาวจีนฮกเกี้ยนบางส่วนก็ไปมาหาสู่กับปีนัง มาเลเซียบ้าง มีการค้าขายแร่ดีบุกต่าง ๆ มากขึ้น ทำให้ภาษามลายูหรือภาษามาเลย์เริ่มเข้ามาผสมปนเข้าด้วยกันกับภาษาฮกเกี้ยน ทำให้เกิดเป็นภาษาที่ผสมสำเนียงเข้าด้วยกัน เป็นภาษาที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในภูเก็ตและใกล้เคียง ภาษาฮกเกี้ยนในภูเก็ตนั้นปัจจุบันยังคงมีใช้อยู่เพียงแต่สำเนียงอาจจะเพี้ยนไปจากภาษาฮกเกี้ยนเดิมบ้าง เพื่อปรับให้เข้ากับการออกเสียงของคนภูเก็ต ซึ่งใกล้เคียงกับภาษาฮกเกี้ยนที่ใช้กันในปีนัง มาเลเซีย หรือสิงคโปร์ เนื่องจากมีการปรับเสียงให้เข้ากับสัทอักษรการออกเสียงของคนภูเก็ต บางคำในภาษาฮกเกี้ยนจึงไม่เหมือนกันภาษาฮกเกี้ยนแท้ของจีน แต่ก็ใกล้เคียง นอกจากนี้ยังพบว่าระบบไวยากรณ์ที่ใช้นั้นบ้างก็ยืมมากจากภาษาฮกเกี้ยนด้วย ภาษาภูเก็ตบ้างก็เรียก ภาษาบาบ๋าสถาปัตยกรรมในย่านการค้าเมืองเก่าภูเก็ตบนถนนถลาง ถนนดีบุก ถนนกระบี่ ถนนพังงา ถนนเยาราช และซอยรมณีย์ รวมทั้งถนนใกล้เคียงเริ่มมีการพัฒนาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 ซึ่งเป็นช่วงของการล่าอาณานิคมของประเทศตะวันตกแลกะการค้าแร่ดีบุกเฟื่องฟู ในยุคนั้นภูเก็ตเป็นเมืองที่มีชาวต่างชาติทั้งจีน อินเดีย อาหรับ มาเลย์ และยุโรปเข้ามาทำการค้าและอาศัยอยุ่ เช่นเดียวกับเมืองท่าอื่น ๆ ในแหลมมลายู เช่น ปีนัง มะละกา และสิงคโปร์ การก่อสร้างและออกแบบอาคารจึงได้รับอิทธิพลจากนานาชาติไปด้วย ลักษณะของสถาปัตยกรรมที่มีคุณค่าในเมืองภูเก็ตอาจแบ่งได้ 3 ยุค คือ ยุคแรกประมาณช่วง พ.ศ. 2411-2443 เป็นช่วงของการเริ่มพัฒนาเมือง ยุคที่สอง พ.ศ. 2444-2475 เป็นช่วงของการผสมผสานรูปแบบสถาปัตยกรรมเอเชียกับยุโรป และยุคที่สามยุคนี้ได้กลายเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่มีเอกลักษณ์ของเมืองภูเก็ตซึ่งชาวภูเก็ตทุกคนภาคภูมิใจ และตั้งใจจะรักษาให้คงอยู่สืบไป

ผลลัพธ์ (จีน) 1:

语言是一种方言的普吉岛南部省，有别于其他荒野中南方汉语方言，是客家语言，马来语 600 岁。所以方言独特的普吉岛。仅只在酒吧、 普吉岛和攀牙湾上发现。在过去，当地人住在普吉岛，大多数中国人从福建客家迁移。当你来住在普吉岛时，它带来了大量的文化，早期英语作为沟通的语言与客家中国是其中之一。随后，还有更多需要的可以联系更多与外国人交易。部分客家中文，到马来西亚槟城来吗？有各种锡矿交易更多。使这座马来或马来语开始，以便他们与客家语言混合在一起。原因是缺乏混合在一起作为最广泛使用在普吉岛和附近的语言。在当前使用的客家语言仍在普吉岛，但口音可以从原始的闽南语语言投下吗？为了适应人，普吉岛，几乎客家语言，广泛应用于槟城马来西亚或新加坡由于听音标发音普吉岛的发音。在客家语言中一些单词，并不存在同样的问题中国客家方言，但它就在附近。它还发现，一些系统，使用借用闽南语语言的语法。语言，语言被称为"坝坝普吉岛架构在旧镇商业区沿塔朗道普吉岛。甲米路，田街。攀牙湾路合理的道路和 SOI 的 rommanee，以及附近的公路最初是从统治 5，这是西方范围争夺肯定转变贸易蓬勃发展的锡矿。在那个时代，普吉岛是一座城市的外国人，包括中国。欧洲和阿拉伯、 马来、 印度进行贸易和居住附近，以及其他在新加坡、 马六甲、 槟城、 马来半岛的港口。建设和建筑设计的灵感来自国际。有价值的建筑风格，在普吉岛市可能分裂。第一个时期是 3 年龄范围大约 2443年 2411 （1868 年） 是一系列的城市发展。第二次的时代 2444年 (1901) 2475年是一系列与亚洲，欧洲建筑风格融合和这个时代的第三代已成为独特的文化遗产，普吉岛镇、 普吉岛、 每个人都自豪和有意继续。

ผลลัพธ์ (จีน) 2:

普吉岛是方言南方方言，不同于其他任何在南方。有中国人，闽南语和马来语的混合很多。所以，方言岛是独一无二的。发现只有在普吉岛，只有攀牙。从历史上看，本土谁住在普吉岛，大部分是来自福建的中国移民。当他来到住在普吉岛，许多不同的文化带进使用。其中之一是它在早期与中国闽南语沟通的语言。继贸易，外国公民更多的接触。福建中国，一些前来槟城，马来西亚，一些锡行业更多的不同使得马来人或马来人开始用混合一起福建话。口音混合在一起。在普吉岛及附近地区被广泛使用的语言。福建在普吉岛是仍在使用，但口音可以从原来的福建话扭曲。为了适应普吉岛的发音。这是接近在马来西亚和新加坡使用，因为福建话的声音来普吉岛的音标发音。有些话是福建闽南语中国原创不同。但接近 有人还发现，语法用它与一些来自福建大举借债。一些所谓的普吉岛 在老城区的塔朗路，天路，甲米，攀牙湾路，油英国和Rommani中心包括附近的道路语言巴巴架构开始以来的第五次，西方殖民时期的统治待开发。转向蓬勃发展的锡交易 在那个时代，普吉岛是中国，印度，马来西亚，阿拉伯和欧洲游客到贸易和栖息地的外国人。像在马来亚其他港口为槟城，马六甲和新加坡，施工设计已通过了国际影响。该架构是有价值的在城里可分为3个时期：在今年第一期2411年至2443年是一个时期城市发展的2444年至2475年是混合格式的第二年。建筑，亚洲和欧洲 而第三代，已经成为一种文化的传承，是独一无二的城市普吉，普吉岛的所有骄傲。并打算保持到永远。

ผลลัพธ์ (จีน) 3:

普吉泰国南部方言是方言不像其他南方方言有口音，福建马来混合。因此，独特的方言岛。普吉攀牙条，只存在。当我生活在普吉岛，把很多不同的文化。语言是一段早期沟通。福建。中国福建去拜访了一些与槟城。交易不同锡更马来或马来语开始混在一起ภาษาฮกเกี้ยน混合。引起语言混合在一起的口音。ภาษาฮกเกี้ยน在普吉岛，目前仍在使用，可以从语言口音奇怪鹤的盐。为了适应普吉岛的发音。接近ภาษาฮกเกี้ยน使用马来西亚槟城由于调整适应的拼音发音普吉岛因此，ภาษาฮกเกี้ยน词一样，真正的中国ภาษาฮกเกี้ยน附近语言叫普吉。建筑语言巴兰姆糕商业街旧城普吉踏浪沙田甲米路路路雅帕皇家SOI快乐和附近的街道开始发展以来，5统治。在那个年代，普吉岛是中国的外国人阿拉伯马来和印度欧洲来做贸易和居住以及其他港口。在马来西亚槟城和马六甲新加坡等。建筑风格在普吉岛的价值可分为3时代早期是区间估计.2411-2443教授是第二代的城市开始发展年2444-2475是亚洲和欧洲建筑风格融合。第三代，这已成为独特的文化遗产的城市居民岛，ภูเก็ตทุกคน自豪。并打算保留研究