เด็กเลี้ยงเเกะวันหนึ่งเด็กเลี้ยงเเก

เด็กเลี้ยงเเกะ

วันหนึ่งเด็กเลี้ยงเเกะคิดหาเรื่องสนุกๆ เล่น จึงเเกล้งร้องตะโกน ขึ้นมาว่า

"ช่วยด้วย! หมาป่ามากินลูกเเกะเเล้ว ช่วยด้วยจ้า ! "

พวกชาวบ้านจึงพากันวิ่งมาช่วยพร้อมด้วยอาวุธต่างๆ เเต่เมื่อมาถึงก็ไม่พบหมาป่าสักตัว

"มันวิ่งไปทางโน้นเเล้วล่ะ"

เด็กเลี้ยงเเกะโป้ปดเเล้วก็เเอบหัวเราะชอบใจภายหลัง

ต่อจากนั้นเด็กเลี้ยงเเกะก็เเกล้งหลอกให้ชาวบ้านวิ่งหน้าตื่น เช่นเดิมได้อีก ๒- ๓ ครั้ง

จนกระทั่งวันหนึ่งมีหมาป่ามาไล่กินเเกะจริงๆ คราวนี้เด็กเลี้ยงเเกะ ตะโกนขอความช่วยเหลือจนคอเเหบ คอเเห้ง พวกชาวบ้านก็ไม่มาเพราะคิดว่าเด็กหลอก

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "คนที่มักโป้ปดมดเท็จ เมื่อถึงคราวพูดจริงก็ยากที่จะมีใครเชื่อ

ผลลัพธ์ (มาเลย์) 1:

Tetapi ia hanya satu hari anak saya fikir saya akan bermain apa-apa, jadi saya menangis Abel. Sehingga itu "Bantuan! Ini serigala anjakan memakan Ee membantu saya! " Penduduk telah melarikan diri untuk membantu dengan pelbagai senjata. Tetapi ketika tiba, mereka mendapati tiada tatu serigala. "Ia berlari di sana saya tidak." budak saya berbohong saya hanya buku masakan ketawa kemudian. Selepas itu, kanak-kanak yang saya suka, ia Abel helah. Penduduk kampung berlari Setua 2 hingga 3 kali. sehingga satu hari serigala keluar saya benar-benar seperti itu. Ini mengukir budak Bersorak-bantuan sehingga tekak kering, tekak kering, penduduk kampung tidak datang kerana mereka fikir ia adalah palsu. mencadangkan bahawa kisah ini. "Orang sering dakwaan Apabila mereka mengatakan bahawa ia adalah sukar untuk mempercayai sesiapa.