ประวัติศาสตร์ประวัติศาสตร์ หมายถึง

ประวัติศาสตร์
ประวัติศาสตร์ หมายถึง การสอบถาม ความรู้ที่ได้มาโดยการสอบสวน เป็นการค้นพบ รวบรวม จัดระเบียบและนำเสนอข้อมูลเกี่ยวกับเหตุการณ์ในอดีต ประวัติศาสตร์ยังอาจหมายถึงช่วงเวลาหลังมีการประดิษฐ์ตัวอักษรขึ้น นักวิชาการผู้เขียนเกี่ยวกับประวัติศาสตร์เรียกนักประวัติศาสตร์ ประวัติศาสตร์เป็นสาขาการวิจัยซึ่งใช้การบรรยายเพื่อพิจารณาและวิเคราะห์ลำดับของเหตุการณ์ และบางครั้งพยายามสอบสวนรูปแบบของเหตุและผลซึ่งมีอิทธิพลต่อเหตุการณ์อย่างยุติธรรม นักประวัติศาสตร์ถกเถียงกันเรื่องธรรมชาติของประวัติศาสตร์และประโยชน์ของมัน ซึ่งรวมทั้งถกเถียงการศึกษาสาขาวิชาเป็นจุดจบในตัวมันเองและเป็นเสมือนวิถีการให้ มุมมอง ต่อปัญหาในปัจจุบัน เรื่องเล่าซึ่งเป็นสิ่งธรรมดาในวัฒนธรรมใดวัฒนธรรมหนึ่ง แต่ไม่มีการสนับสนุนจากแหล่งข้อมูลภายนอก (เช่น ตำนานเกี่ยวกับกษัตริย์อาเธอร์) มักจัดเป็นมรดกทางวัฒนธรรมมากกว่า "การสอบสวนอย่างไม่นำพา" ที่จำเป็นตามสาขาประวัติศาสตร์ เหตุการณ์ในอดีตก่อนมีบันทึกลายลักษณ์อักษรเรียกว่า ยุคก่อนประวัติศาสตร์

ผลลัพธ์ (มาเลย์) 1:

Sejarah
Sejarah bermakna untuk pengetahuan yang diperoleh oleh penyelidikan untuk mencari, mengumpul, menyusun dan menyajikan informasi tentang peristiwa masa lalu. Sejarah juga boleh bermakna tempoh masa selepas penemuan abjad. Ulama yang menulis tentang sejarah untuk ahli sejarah. Sejarah sebagai satu bidang penyelidikan yang menggunakan naratif untuk menimbang dan menganalisis urutan kejadian. Dan kadang-kadang cuba untuk menyiasat pola sebab dan akibat, yang mempengaruhi pameran itu. Ahli-ahli sejarah membahaskan sifat sejarah dan kegunaannya. Ini termasuk membincangkan perkara itu sebagai tujuan itu sendiri dan sebagai cara untuk menjaga perspektif yang mengenai isu-isu semasa. Narasi, yang biasa dalam budaya tertentu. Tetapi tidak disokong oleh sumber-sumber luar (seperti legenda mengenai Raja Arthur) biasanya diklasifikasikan sebagai warisan budaya bukan. "Siasatan tidak tertarik" seperti yang dikehendaki oleh ahli sejarah arus perdana. Peristiwa masa lalu sebelum rekod bertulis disebut. Tempoh prasejarah