นิทานอาเซียน ประเทศเวียดนาม เรื่อง

นิทานอาเซียน ประเทศเวียดนาม เรื่อง จอมกะล่อน

กาลครั้งหนึ่ง มีเด็กหนุ่มคนหนึ่ง คนพากันเรียกว่า จอมกะล่อน เขาเป็นเด็กฉลาด แต่ก็เหมือนกับชื่อของเขาที่บอกกล่าวไว้ล่วงหน้า คือ เขาใช้ความฉลาดส่วนใหญ่ไปในการเที่ยวพูดโป้ปดมดเท็จต่างๆนานา เขาสนุกสนานกับการหลอกคนอื่นได้รอบบ้าน ไม่มีผู้ใดรอดจากการเป็นเหยื่อให้เขาหลอกต้มไปได้เลย แม้แต่ป้าและลุงผู้ซึ่งเลี้ยงเขามาจนเติบใหญ่หลังจากพ่อแม่ของเขาตายจากไป

วันหนึ่งลุงของเขาออกไปไถนา ซึ่งอยู่ห่างจากบ่านไปไม่ไกลนัก ส่วนป้าก็อยู่บ้านทำงานบ้าน ขณะที่เขาเฝ้าดูป้าทำอะไรง่วนอยู่ในครัว พ่อจอมกะล่อนก็เกิดความคิดแวบขึ้นมา นึกกลวิธีที่จะล้อป้าและลุงของตนออกมาได้อย่างหนึ่ง เขารีบย่องออกจากบ้านวิ่งไปท้องนาที่ลุงกำลังไถอยู่

"ลุงครับ ลุง" เขาตะโกนเรียกลุงเมื่อเขาวิ่งไปถึงนา

"กลับบ้านเดี๋ยวนี้เร็วๆเข้า ป้าตกกระไดลงมา เลือดโชกทีเดียว ผมไม่รู้จะทำอย่างไรดี"

ลุงเผ่นผลุงกลับบ้านทันทีโดยไม่ทันพูดอะไรสักคำ แต่พ่อจอมมุสากลับวิ่งไปตามทางลัดตัดถึงบ้านก่อนหน้าลุงจะไปถึง เขาวิ่งถลันเข้าไปในบ้าน ตะโกนลั่น

"ป้าครับป้า ลุงถูกควายขวิดที่ท้องนาแน่ะ ดูเหมือนขวิดเอาท้องทะลุเลย ไปเร็วๆเถอะครับเดี๋ยวลุงจะตายเสีย"

เขาพูดยังไม่ทันจบ ป้าก็วิ่งถลาออกจากบ้านไปแล้ว เขามองตามหลังป้าไปแล้วก็หัวเราะยิงฟันสนุกสุขใจเป็นกำลัง และเข้าไปหลบซ่อนอยู่หลังบ้าน

ป้าออกวิ่ง วิ่งอย่างเร็วที่สุดเท่าที่ขาจะพาตัวแกไปไหว กระนั้นก็ยังรู้สึกว่ายังไม่ทันใจ พอถึงหัวเลี้ยวตรงมุมถนน ป้าก็ชนโครมเข้าให้กับใครคนหนึ่ง สามีของป้านั่นเอง กำลังหอบแฮ่กๆเหงื่อโซมกาย ทั้งคู่มองดูกันอย่างตะลึงพรึงเพริดพูดไม่ออก

"ไอ้จอมโกหกนั่นอีกแล้ว" ทั้งสองคนรู้ทันทีว่าโดนเล่ห์เก๊ของเจ้าหลานชายเข้าอีกแล้ว ทั้งลุงและป้าโมโหโกรธาใหญ่

"ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายเสียทีที่จะยอมให้อ้ายตัวร้ายมันหลอกเรา" ลุงพูดออกมา

แล้วทั้งสองคนก็เข้าบ้าน พบพ่อจอมกะล่อนซ่อนอยู่หลังบ้าน จึงลากตัวมาใส่ลงในกรงไม้ไผ่กรงใหญ่ ปิดฝาเสียแน่นหนา

"อยู่ในนี้แหละ จนกว่าตะวันจะตกดิน" ลุงว่า "แล้วป้าของเจ้ากับข้าจะลากกรงไปโยนลงแม่น้ำ เจ้าจะได้ไม่เที่ยวพูดโกหกพกลมหลอกใครๆอีก"
ตกเย็นป้าและลุงก็หามกรงไปที่แม่น้ำ ขณะที่โยนลงในแม่น้ำ พ่อจอมกะล่อนก็ร้องออกมาว่า

"คุณลุงคุณป้าครับ ผมรู้ตัวว่าผิดไปแล้ว ผมก็พร้อมแล้วที่จะก้มหน้ารับโทษ แต่ได้โปรดทำอะไรให้ผมสักอย่างเป็นครั้งสุดท้ายเถิดครับ ผมมีหนังสือเล่มหนึ่ง ชื่อศิลปะแห่งการพูดปด ผมแอบเก็บไว้ข้างหลังกระบุงข้าวที่ในบ้าน ขอหนังสือเล่มนั้นให้ผมก่อนเถิดครับ ผมจะได้เอาไปอ่านในนรกด้วย"

ทั้งลุงทั้งป้าต่างก็ไม่ใจร้ายที่จะปฎิเสธคำขอร้องสุดท้ายของหลานชายได้ลงคอ นอกจากนั้นลุงก็ชักอยากจะรู้ว่าหนังสือเล่มนั้นบอกไว้ว่ากระไรบ้าง ลุงและป้าจึงกลับบ้านไปเอาหนังสือมาให้หลานชาย ขณะที่ยอดกระล่อนคอยอยู่ในกรง ชายตาบอดคนหนึ่งก็เดินมาตามริมแม่น้ำ เด็กหนุ่มก็ตะโกนเรียก

"คุณตาบอดครับ โปรดมาทางนี้หน่อยครับ ถ้าคุณอยากให้นัยน์ตามองเห็นอีก"

ชายตาบอดได้ยินเสียงเรียกก็คลำทางมาที่กรงไม้ไผ่ เด็กหนุ่มก็บอกว่า

"เร็วๆหน่อยครับ รีบแก้เชือกที่ฝากรงก่อน แล้วผมจะบอกวิธีรักษาตาของคุณให้หายบอด"

ชายตาบอดเอามือคลำๆกรงไป จนในที่สุดก็จัดการเปิดฝาออกมาได้ ทันทีที่ฝากรงเปิด พ่อจอมกระล่อนก็กระโดดผลุงออกจากกรงวิ่งอ้าวไปเสียแล้ว เมื่อลุงกับป้ากลับมาหมายจะบอกหลานชายว่าหาหนังสือไม่พบ หลานชายก็หายไปจากกรงเสียแล้ว เห็นแต่ชายตาบอดมายืนอยู่แทนที่ คอยรับรู้ว่าจะรักษานัยน์ตาด้วยวิธีใด ทั้งสามคนโดนตุ๋นอีกครั้งหนึ่งจนได้

ยอดกระล่อนวิ่งฝ่าเข้าไปในกอไม้ไผ่กอหนาใกล้แม่น้ำนั้น ขณะที่เขาเดินเที่ยวสำรวจหาทางออกจากกอไผ่ บังเอิญไปพบหม้อเก่าๆเข้าใบหนึ่ง ในหม้อมีทองคำเต็ม โชคดีเสียนี่กระไร เขาเอาทองกลับบ้านไปให้ป้ากับลุง

น่าขอบใจมหาสมบัตินั่นแท้ๆ ครอบครัวของเขาร่ำรวยกลายเป็นเศรษฐีไปแล้ว ตอนนี้ป้ากับลุงยอมรับแล้วว่า ยิ่งดุด่าหลานชายเท่าใด ก็ไม่ทำให้เด็กคนนั้นเปลี่ยนนิสัยของเขาได้เลย ทั้งสองคนจึงคิดว่า บางทีถ้าเราหาผู้หญิงที่ดีๆ ให้แต่งงานกับมันสักคนหนึ่ง เจ้าเด็กหนุ่งนี่อาจยุติการปั้นน้ำเป็นตัว เลิกเที่ยวเตร่ไม่ทำการทำงานเสียได้กระมัง

แกจึงให้หลานชายแต่งงานกับสาวนางหนึ่งในหมู่บ้าน ดูท่าว่าการแต่งงานจะช่วยแก้ปัญหาไปได้ระยะหนึ่ง แต่สองสามเดือนต่อมาป้าและลุงเกิดตายลง พ่อจอมกระล่อนเริ่มเที่ยวโป้ปดมดเท็จหลองโกงผู้คนต่อไปเหมือนอย่างเคยอีก

วันหนึ่งเขาเข้าไปเตร็ดเตร่อยู่ในป่า ไปพบเอาลูกเสือสองสามตัวนอนอยู่บนหญ้า เนื่องจากเขาเป็นหนุ่งนิสัยเลว จึงจับลูกเสือเหล่านั้นมาหักอุ้งเท้ามันเสีย ลูกเสือพากันร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด พลัน เขาก็ได้ยินเสียงคำรามอย่างน่าสะพึงกลัวออกมาจากที่ใดที่หนึ่งใกล้ๆ คงเป็นแม่ของลูกเสือเหล่านั้นนั่นเอง จอมมุสาจึงรีบวิ่งไปแอบอยู่หลังพุ่มไม้..........

ชั่วครู่ต่อมาเสือแม่ลูกอ่อนก็วิ่งมาหาลูก พอเห็นลูกกำลังเจ็บปวดทุรนทุรายเพราะอะไร มันก็คาบลูกไปที่โคนต้นไม้เล็กๆต้นหนึ่ง ซึ่งมีใบสีเขียวๆ มันทึ้งใบไม้สองสามใบจากต้นใส่ปากเคี้ยว แล้วก็คาบใบไม้ในปากออกใส่อุ้งเท้าของลูกๆ แล้วพ่อยอดกระล่อนก็อัศจรรย์ใจเหลือ ที่ภายในไม่กี่นาทีแผลของลูกเสือก็หายเป็นปลิดทิ้งเจ้าหนุ่มคอยทีอยู่จนเสือทั้งแม่ลูกไปแล้ว เขาก็ขุดต้นไม้นั้นนำมาบ้าน เอามาปลูกในสนาม ตั้งชื่อว่า ต้นไทร

นับแต่วันนั้นมา เขาเฝ้าดูแลต้นไม้อย่างระวังระไว บอกแก่ภรรยาว่า เทพเจ้าให้ต้นไม้นี้แก่เขา ใบของมันรักษาแผลได้ทุกชนิด รักษาโรคภัยได้สารพัดแม้กระทั่งช่วยคนตายแล้วให้ฟื้นขึ้นมาก็ยังได้ ขอให้ภรรยาของเขาคอยรักษาต้นไม้ให้สะอาดสะอ้าน

" อย่าเอาขยะมูลฝอยไปเทที่โคนต้นนะ ถ้าขืนทำต้นไม้จะเหาะหนีไปเสีย เขาพร่ำเตือนแล้วเตือนอีก

แรกๆภรรยาก็ทำตามที่สามีบอก แต่ไม่ช้านางก็ขัดใจกับสามีที่รักต้นไม้มากกว่าตัวนาง นางเบื่อที่จะฟังคำเตือนครั้งแล้วครั้งเล่าของสามีอลู่แล้วด้วย วันหนึ่งเกิดวิวาทกันขึ้นเรื่องต้นไม้ นางจึงอารมณ์เสียสุดจะยับยั้ง ตะโกนใส่เขาว่า " ข้าจะเอาขยะไปเทใส่ต้นไม้เสียเมื่อไ

ผลลัพธ์ (เวียดนาม) 1:

ASEAN tales Đất nước Việt Nam. Re: Jom kalon

Ngày xửa ngày xưa Đó là một đứa trẻ. Mọi người với nhau được gọi là Chom kalon. Ông là một cậu bé thông minh, nhưng nó đã là giống như tên của mình thông báo trước là rằng ông sử dụng thông minh nhất nói chuyện để nằm trong các loại khác nhau của loài kiến; Không ai sống sót từ nạn nhân, ông lừa Tom tốt. Thậm chí dì và chú người lớn lên anh ta cho đến khi ông đến lớn lên sau khi cha mẹ của tôi chết từ
.
Một ngày ông chú đi ra ngoài cày từ vai napai không hơn. Tốt nhất cô đã ở nhà làm việc ở nhà. Như ông dõi dì của tôi làm hăng say trong nhà bếp. Cha Chom kalon có tên khai sinh là một tế bào ý tưởng. Ông là trong một vội vàng để tiptoe ra khỏi nhà để NA chú là để extort.

"Chú, chú!" Họ holler chú khi ông chạy đến NA

"bây giờ vội vàng trở về nhà. Cô rơi xuống Tai-Kadai Máu nhỏ giọt ướt cùng một lúc. Tôi không biết phải làm gì! "

. Chú phlungklap nhuận nhà ngay lập tức mà không nói bất cứ điều gì thời trang từ hình xăm. Nhưng cha Chom musaklap chạy như một phím tắt để cắt trước Trang chủ để chú. Ông chạy vội vàng vào nhà la hét lúc nhau trong

. "Vâng, dì dì Chú là Buffalo có na địa phương Gore. Có vẻ như Gore đã vượt qua ở tất cả để sớm cho chú chết "bây giờ anh bạn

. Ông nói rằng nhà nước đã không hoàn thành. Dì của tôi đã đổ xô để vấp ngã ra khỏi nhà. Ông trông sau khi dì của tôi cười vui vui vui vẻ chụp và ẩn đằng sau một ngôi nhà

. Dì của tôi trong chạy nhanh Sprint chân sẽ mất một grand để Tuy nhiên nó vẫn cảm thấy không utilised. Đủ để uốn cong đường góc. Dì của tôi đã đụng vào một ai đó với chrome. Dì của tôi chồng. ' Mồ hôi ngâm ướt Hae chỉ để quần"
"Damn nói dối!, mà một lần nữa," cả hai người đàn ông biết ngay lập tức mà đã bị cướp của một thủ thuật giả mạo người đàn ông vào nó. Cả hai người chú và dì

lớn krotha giận dữ "thời gian này là thời gian qua một AI thực sự sassy để cho phép nó để scare chúng tôi", ông nói. Chú nói ra

Và cả hai người đàn ông đi về nhà. Tôi tìm thấy nhà của cha tôi, phía sau đầu, ẩn, kalon kéo tre lồng đến trong một lồng lớn. Đóng nắp là chặt chẽ

. "Trong vùng đất này" cho đến phía tây, "các chú, dì của Chúa với Chúa sẽ lakkrong để ném xuống sông. Chủ sở hữu sẽ không tiến hành một lời nói dối để đánh lừa ai gió "
. Của tôi dì, chú, và được chuyển tải để tìm một con sông. Khi ném xuống sông. Cha Chom kalon, khóc ra rằng

"Vâng, cô chú Tôi đã nhận ra như thế nào sai và tôi đã sẵn sàng để cung ở phía trước của chấm phạt đền nhưng xin vui lòng làm cho tôi một cái gì đó cuối tuyến. Tôi có một cuốn sách. Tên của nghệ thuật nói nồi Xin tập sách, tôi đã trước khi anh ta. Tôi đã đọc trong địa ngục với "
.
Chú và cô không bao giờ tàn nhẫn để nói và cuối cùng yêu cầu thakham cháu đã xuống cổ. Ngoài ra, tôi muốn biết một sách chú ít nó nói rằng lý do tại sao? Vì vậy người chú và dì của tôi trở về nhà để loại bỏ cuốn sách từ người đàn ông. Người đàn ông mù đã đi bộ dọc theo sông. Một cậu bé, mưa đá

"Là bạn mù dude xin vui lòng đi đường này, xin vui lòng? Nếu bạn muốn làm cho có thể nhìn thấy trong mắt. "

. Người đàn ông mù nghe những âm thanh của cuộc gọi ông cảm thấy đã đi đến lồng tre. Một cậu bé, nói

"Bạn không có một chút trong một vội vàng để giải quyết những sợi dây thừng mà thả các dự án, sau đó tôi sẽ cho bạn biết làm thế nào để đối xử với đôi mắt của bạn, mù, thiếu"

. Người đàn ông mù mất khlam tay lồng cho đến khi cuối cùng quản lý để mở nắp. Ngay sau khi họ rời khỏi dự án mở, nó sẽ có 75 phụ huynh nhảy ở tốc độ cao để vội vàng lồng ra phlung bị hỏng. Khi dì của tôi với chú trở lại cho người đàn ông tìm thấy cuốn sách không thể được tìm thấy. Xem những người mù đã đến đứng thay vì chờ đợi để tìm hiểu làm thế nào để điều trị một người đàn ông với đôi mắt ba, đã là để đánh lừa một lần nữa cho đến.

Yotkra nó cắt giảm vào tre dày chỗ-gần sông. Như ông đã khám phá đêm tìm thấy một cách ra khỏi Kor phai. Vô tình phát hiện chậu cũ vào một trong các Trong một nồi đầy đủ của vàng. May mắn ở đây? Ông đã một thongklap House, dì của tôi với chú

. Tuyệt vời cảm ơn bạn kho báu đó mình gia đình giàu thực sự trở thành một triệu phú đã. Bây giờ, dì của tôi với chú thừa nhận rằng các chi tiết thân mật, mới thi hành, bất kỳ người đàn ông không làm cho trẻ em thay đổi thói quen của mình. Hai người đàn ông, vì vậy tôi nghĩ rằng Kết hôn với một ngày nào đó! Chủ sở hữu có thể chấm dứt một nung nước điêu khắc như một. Thả đi lang thang không làm việc có quá nhiều.

Ông lấy những người đàn ông kết hôn với một phụ nữ trẻ trong một trong các làng. Hôn nhân có vẻ để giải quyết vấn đề với một cụm từ. Nhưng một vài tháng sau, cô, dì và chú của tôi đã chết.
Một ngày ông đã đi vào rừng để đi lang thang hoặc đi dạo về trong cuộc gặp gỡ tret đã một vài hướng đạo cho nằm trên cỏ, bởi vì họ là thói quen xấu đang nắm giữ nó nung hướng đạo họ phá vỡ chân; nó. Ca hát với nhau tại một hướng đạo với bất ngờ đau đớn. Ông là mẹ của hướng đạo chúng mình. Chom của kẻ nói dối, gấp rút để sneak đằng sau các bụi cây..........

Một số thời gian sau đó mẹ nuôi con hổ ác, chạy về hướng bóng. Tôi thấy bóng được đau đớn bởi vì nó là thuronthurai những gì bài học bóng một hình nón bụi cây đầu đó có một vài màu sắc để vẽ khiao lá nó vào miệng nhai. Và sau đó cha yotkra nó vẫn ngạc nhiên rằng trong vòng vài phút của mất hướng đạo sinh, vết SẸO là để nhổ nó bởi chủ sở hữu của hổ trẻ, mẹ và trẻ em. Họ đào ngôi nhà trên cây. Mang theo trong trồng. Tonsai

Kể từ ngày hôm đó. Họ giữ xem trên cây. Nói với vợ rằng Thiên Chúa đã cho anh ta những cây. Việc điều trị của tất cả các loại vết thương. Bệnh là thậm chí chết người trợ giúp goodies để đưa lên các.
"Không loại bỏ các chất thải để đổ tại hình nón! Nếu cây được thực hiện để bay đi. Ông đã cảnh báo

cảnh báo mà không có giới hạn. Lần đầu tiên vợ của mình, sau đó làm theo chồng nói với cô ấy một thời gian ngắn, nhưng nó xung đột với cô ấy chồng mà yêu cây hơn cho cô ấy. Cô mệt mỏi để nghe cảnh báo một lần nữa và một lần nữa, alu có thể. Một ngày cãi vã hoặc chủ đề cây. Anh ta kêu la như "tôi sẽ loại bỏ các rác thải đổ đặt cây chết khi.