แต่กาลก่อนยังมีกระต่ายน้อย วาจาถ้อย

แต่กาลก่อนยังมีกระต่ายน้อย วาจาถ้อยถากถางกระด้างหู

เห็นเต่าเดินงุ่มงามจึงถามดู อยากจะรู้มีธุระ ณ หนใด

เจ้าเต่าน้อยตอบพลันฉันไปเที่ยว หลายลดเลี้ยวกว่าจะถึงยังบึงใหญ่

ต้องเร่งรีบเพราะเส้นทางยังห่างไกล นัดเพื่อนไว้โปรดอย่างขวางหนทางเลย

กระต่ายน้อยได้ยินพอสิ้นเสียง ทำคอเอียงขำกลิ้งแล้วนิ่งเฉย

นึกขบขันจึงหัวเราะทั้งเยาะเย้ย แล้วพูดเปรยเป็นเดือนเพื่อนคงคอย

เจ้าเต่าน้อยนึกโกธรโดดชี้หน้า เอาไหมหวามาวิ่งสู้ไม่รู้ถอย

จะไม่ให้ใครดูถูกลูกเต่าน้อย เดินต้อยต้อยต้วมเตี้ยมเหมือนเหนียมอาย

จากที่นี่ให้ไปถึงยังบึงใหญ่ ใครว่องไวก็ชนะ ณ จุดหมาย

วันนี้แหละจะได้รู้สู้ไว้ลาย ขอท้าทายอย่าช้ามาเร็วพลัน

กระต่ายรีบวิ่งชิงขึ้นหน้า พอนำมาเดี๋ยวเดียวแล้วเลี้ยวหัน

นึกในใจขอนอนสักค่อนวัน กว่าจะทันมาถึงคงหนึ่งปี

ลมเย็นพัดอ่อนอ่อนเลยนอนหลับ แต่เต่ากลับคิดสู้กู้ศักดิ์ศรี

แพ้ชนะจะรู้ผลก็วันนี้ เต่าก็มีขาเหมือนกันแม้สั้นไป

ไม่นานนักเต่ามาถึงซึ่งกระต่าย นอนสบายหงายเหยียดไม่เคลื่อนไหว

เจ้าเต่าน้อยรำพึงถึงในใจ ต้องรีบไปอย่าหันหัวมัวแต่ดู

กระต่ายน้อยหลับไหลไม่นานนัก เสียงคึกคักดังสนั่นลั่นรูหู

ร้องสู้สู้ของเพื่อนเต่าที่เฝ้าดู อีกสักครู่ก็จะถึงซึ่งเส้นชัย

กระต่ายน้อยรีบกระโดดโลดแล่น ออกวิ่งแจ้นเร็วพลันจะทันไหม

แต่ก็ช้าเกินกาลเดือดดาลใจ เจ้าเต่าถึงเส้นชัยให้น่าอาย

นิทานเรื่องนี้มีคติ อย่าได้ริประมาทอาจฉิบหาย

ตัวอย่างมีให้เห็นเป็นมากมาย ดังกระต่ายกับเต่าที่เล่ามา