กับดักรายได้ปานกลาง1.อะไรคือกับดักร

กับดักรายได้ปานกลาง

1.อะไรคือกับดักรายได้ปานกลาง?

คำว่า “กับดักรายได้ปานกลาง” (middle-income trap) เริ่มปรากฏในงานวิจัยของธนาคารโลกในปี 2007 หลังจากนั้นมีบทความและการศึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้ปรากฏออกมาจำนวนมาก ในช่วงเวลา 3-4 ปี มานี้ จากการชะลอตัวของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและการหดตัวของการส่งออก เรื่องกับดักรายได้ปานกลางนี้มีการพูดถึงในประเทศไทยมากขึ้น แท้จริงแล้วประเทศไทยได้ติดอยู่ในกับดักนี้เป็นเวลาหลายปีแล้ว ตามการจำแนกรายได้ของธนาคารโลก ได้มีประเทศไทยได้เข้าสู่สถานะมีระดับรายได้ปานกลาง (middle-income country) ตั้งแต่ก่อนวิกฤตเศรษฐกิจในปี 1997 หลายปีแล้ว ในปี 2011 ธนาคารโลกประกาศว่าประเทศไทยได้เลื่อนฐานะจากประเทศที่มีรายได้ปานกลางระดับต่ำ (lower- middle-income country) สู่ประเทศที่มีรายได้ปานกลางระดับสูง (upper- middle-income country) แล้ว แต่จากการชะลอตัวลงอย่างมากของการขยายตัวทางเศรษฐกิจ ประเทศไทยคงต้องอยู่ในสภาพประเทศที่รายได้ปานกลางต่อไปอีกหลายปี และมีผู้เห็นว่าประเทศของเรากำลังติดอยู่กับประเทศรายได้ปานกลางเช่นเดียวกับอีกหลายประเทศทั่วโลก

“กับดักรายได้ปานกลาง” คือ สภาพของประเทศสามารถพัฒนาจากประเทศยากจนที่มีรายได้ต่ำเข้าสู่ประเทศที่มีรายได้ปานกลาง แต่ก็ต้อง “ติดหล่ม” อยู่ในสภาพรายได้ปานกลาง โดยไม่มีแนวโน้มที่จะก้าวไปสู่ประเทศที่มีรายได้สูง

จากการศึกษาที่ผ่านมา ประเทศต่างๆในโลกมีเพียงไม่กี่ประเทศที่สามารถหลุดพ้นจากกับดักรายได้ปานกลาง ที่มีการกล่าวถึงกันมากก็อย่างเช่น ญี่ปุ่น เกาหลีและไต้หวัน ส่วนประเทศที่ติดอยู่ในกับดักรายได้ปานกลางนั้นมีจำนวนมาก เช่น ประเทศต่างๆในอเมริกาใต้และประเทศส่วนใหญ่ในเอเชีย อย่างไรก็ตามหากไม่ได้ระบุระยะเวลาที่ชัดเจนแล้ว ประเทศที่มีรายได้ต่ำทุกประเทศจะสามารถเลื่อนฐานะไปสู่ประเทศรายได้ปานกลางได้ ตราบใดที่มีอัตราการขยายตัวทางเศรษฐกิจมากกว่าศูนย์ แต่ประเทศที่มีการเจริญเติบโตช้า อาจต้องใช้เวลานานหลายทศวรรษจึงสามารถก้าวสู่ประเทศที่มีรายได้สูงได้ จึงมีผู้กล่าวว่า การที่ประเทศหนึ่งจะถูกจัดว่าประสบผลสำเร็จในการก้าวจากประเทศรายได้ระดับปานกลางสู่ประเทศรายได้สูงนั้น จะต้องเป็นประเทศที่สามารถเขยิบขึ้นจากรายได้ปานกลางไปสู่ระดับรายได้สูงได้ในระยะเวลาที่ไม่ยาวนานนัก เช่น จากประเทศรายได้ปานกลางระดับสูงสู่ประเทศมีรายได้สูงอาจใช้เวลาเพียง 10 – 15 ปี ส่วนประเทศอื่นๆที่มีการเจริญเติบโตแต่ไม่สามารถเขยิบขึ้นจากรายได้ปานกลางเป็นรายได้สูงเป็นเวลานานหลายทศวรรษนั้น ถือได้ว่าเป็นประเทศที่ติดอยู่ในกับดักรายได้ปานกลาง

ในความเป็นจริงประเทศต่างๆในโลกไม่ว่าจะมีระดับรายได้มากน้อยเพียงใด ล้วนมีโอกาสติดหล่มหรือติดกับดักการเจริญเติบโตช้าหรือถึงกับมีการถดถอยในการพัฒนาเศรษฐกิจ เมื่อหลายสิบปีก่อนนักเศรษฐศาสตร์ที่ศึกษาการพัฒนาเศรษฐกิจมีการกล่าวถึง “วงจรชั่วร้ายของความยากจน” (Vicious cycle of poverty) ซึ่งเป็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในประเทศยากจนหลายประเทศ คือ ตกอยู่ในวงจรความยากจนโดยไม่สามารถหลุดพ้นได้ เนื่องจากสาเหตุหลายประการ คือ มีอัตราการขยายตัวทางเศรษฐกิจต่ำ แต่กลับมีประชากรเพิ่มขึ้นในอัตราสูง ทำให้รายได้เฉลี่ยของประชาชนตกต่ำ มีการบริโภค การออม การลงทุนในระดับต่ำ เมื่อเป็นเช่นนี้เศรษฐกิจของประเทศเหล่านี้ก็ไม่มีทางที่จะหลุดพ้นจากความยากจนได้ นอกจากประเทศที่มีรายได้ต่ำแล้ว ถ้าหันมาพิจารณาประเทศที่มีรายได้สูง จะพบว่าประเทศเหล่านี้ส่วนใหญ่มีอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจต่ำและบางประเทศถึงกับมีการขยายตัวทางเศรษฐกิจที่ติดลบเป็นเวลาต่อเนื่องกันหลายปี จะเห็นได้ว่าประเทศที่มีรายได้สูงก็มี “กับดัก” การชะงักงันของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจเช่นกัน ดังนั้น จึงไม่เป็นเพียงประเทศที่มีระดับรายได้ปานกลางเท่านั้นที่มี “กับดัก” ประเทศต่างๆในทุกระดับรายได้ล้วนมีปัญหาการชะงักงันหรือการถดถอยทางเศรษฐกิจได้ทั้งนั้น

อย่างไรก็ตามประเทศที่เป็นประเทศรายได้ระดับปานกลางอยู่แล้ว จำเป็นต้องมีการพิจารณาว่า เหตุใดประเทศของตนจึงติดอยู่ในกับดักรายได้ปานกลาง และเมื่อไรจึงจะหลุดพ้นกับดักนี้และก้าวมาเป็นประเทศที่พัฒนาแล้วที่มีรายได้สูงสักที การศึกษาเรื่องกับดักรายได้ปานกลาง จึงไม่ใช่เรื่องที่ไม่มีสาระและสมควรแก่การให้ความสนใจ

ปัจจัยที่ทำให้ติดกับดักรายได้ปานกลาง
ทำไมประเทศที่สามารถพัฒนาขึ้นมาจากประเทศยากจนสู่ประเทศที่มีรายได้ปานกลาง จึงไม่สามารถพัฒนาต่อไปเป็นประเทศที่มีรายได้สูงได้ เรื่องนี้มีการศึกษาวิเคราะห์กันมาเป็นเวลานานและมีผลงานทางวิชาการผลิตออกมาเป็นจำนวนมาก

การที่ประเทศต้องติดกับดักรายได้ปานกลาง สาเหตุสำคัญเนื่องมาจากการสูญเสียขีดความสามารถในการแข่งขัน ประเทศที่ต้องเพิ่งพาการส่งออกในการสร้างความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ไม่สามารถขยายการส่งออกได้มาก หรือมีการหดตัวในปริมาณการส่งออก เนื่องจากสินค้าที่ผลิตได้ไม่สามารถแข่งขันกับสินค้าของประเทศอื่นในตลาดโลก การพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศต้องประสบกับข้อจำกัดหลายประการ การผลิตในภาคเศรษฐกิจต่างๆ ทั้งสินค้าอุตสาหกรรม สินค้าเกษตร และบริการมีคุณภาพต่ำ เทคโนโลยีการผลิตไม่เพียงแต่มีความล้าหลังกว่าประเทศที่พัฒนาแล้ว ยังต้องเผชิญกับการแข่งขันกับประเทศที่มีรายได้ต่ำกว่าซึ่งมีการไล่ตามได้ทันทางด้านเทคโนโลยีและคุณภาพของสินค้า ทั้งยังมีค่าจ้างแรงงานและต้นทุนทางด้านอื่นๆที่ต่ำกว่า ประเทศที่ติดกับดักรายได้ปานกลางเหล่านี้การจะพัฒนาเศรษฐกิจให้มีระดับที่สูงต้องประสบกับอุปสรรคนานาประการ ทั้งข้อจำกัดทางด้านเทคโนโลยี คุณภาพของกกำลังคน การขาดแคลนสิ่งสาธารณูปโภคและการไร้เสถียรภาพทางเศรษฐกิจ สังคมและการเมือง ในขณะที่ต้นทุนการผลิต เช่น ค้าจ้างแรงงานและต้นทุนอื่นเขยิบตัวสูงขึ้น แต่ประสิทธิภาพการผลิตไม่ได้เพิ่มขึ้นตามอัตราเพิ่มของต้นทุน

ปัญหาที่ทำให้ติดกับดักรายได้ปานกลางของแต่ละประเทศอาจมีความแตกต่างกันบ้าง แต่จากประสบการณ์ของประเทศต่างๆที่ต้องติดกับดักรายได้ปานกลาง ปัจจัยสำคัญสรุปได้ ดังนี้

ละเลยการพั

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Middle income trap.1. What is a middle income trap?คำว่า “กับดักรายได้ปานกลาง” (middle-income trap) เริ่มปรากฏในงานวิจัยของธนาคารโลกในปี 2007 หลังจากนั้นมีบทความและการศึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้ปรากฏออกมาจำนวนมาก ในช่วงเวลา 3-4 ปี มานี้ จากการชะลอตัวของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและการหดตัวของการส่งออก เรื่องกับดักรายได้ปานกลางนี้มีการพูดถึงในประเทศไทยมากขึ้น แท้จริงแล้วประเทศไทยได้ติดอยู่ในกับดักนี้เป็นเวลาหลายปีแล้ว ตามการจำแนกรายได้ของธนาคารโลก ได้มีประเทศไทยได้เข้าสู่สถานะมีระดับรายได้ปานกลาง (middle-income country) ตั้งแต่ก่อนวิกฤตเศรษฐกิจในปี 1997 หลายปีแล้ว ในปี 2011 ธนาคารโลกประกาศว่าประเทศไทยได้เลื่อนฐานะจากประเทศที่มีรายได้ปานกลางระดับต่ำ (lower- middle-income country) สู่ประเทศที่มีรายได้ปานกลางระดับสูง (upper- middle-income country) แล้ว แต่จากการชะลอตัวลงอย่างมากของการขยายตัวทางเศรษฐกิจ ประเทศไทยคงต้องอยู่ในสภาพประเทศที่รายได้ปานกลางต่อไปอีกหลายปี และมีผู้เห็นว่าประเทศของเรากำลังติดอยู่กับประเทศรายได้ปานกลางเช่นเดียวกับอีกหลายประเทศทั่วโลก"Middle income trap" is the condition of the country can develop from a poor country with low income and into middle-income countries, but with the "mud" is in a State of moderate income without the tendency to evolve into a high income countries.จากการศึกษาที่ผ่านมา ประเทศต่างๆในโลกมีเพียงไม่กี่ประเทศที่สามารถหลุดพ้นจากกับดักรายได้ปานกลาง ที่มีการกล่าวถึงกันมากก็อย่างเช่น ญี่ปุ่น เกาหลีและไต้หวัน ส่วนประเทศที่ติดอยู่ในกับดักรายได้ปานกลางนั้นมีจำนวนมาก เช่น ประเทศต่างๆในอเมริกาใต้และประเทศส่วนใหญ่ในเอเชีย อย่างไรก็ตามหากไม่ได้ระบุระยะเวลาที่ชัดเจนแล้ว ประเทศที่มีรายได้ต่ำทุกประเทศจะสามารถเลื่อนฐานะไปสู่ประเทศรายได้ปานกลางได้ ตราบใดที่มีอัตราการขยายตัวทางเศรษฐกิจมากกว่าศูนย์ แต่ประเทศที่มีการเจริญเติบโตช้า อาจต้องใช้เวลานานหลายทศวรรษจึงสามารถก้าวสู่ประเทศที่มีรายได้สูงได้ จึงมีผู้กล่าวว่า การที่ประเทศหนึ่งจะถูกจัดว่าประสบผลสำเร็จในการก้าวจากประเทศรายได้ระดับปานกลางสู่ประเทศรายได้สูงนั้น จะต้องเป็นประเทศที่สามารถเขยิบขึ้นจากรายได้ปานกลางไปสู่ระดับรายได้สูงได้ในระยะเวลาที่ไม่ยาวนานนัก เช่น จากประเทศรายได้ปานกลางระดับสูงสู่ประเทศมีรายได้สูงอาจใช้เวลาเพียง 10 – 15 ปี ส่วนประเทศอื่นๆที่มีการเจริญเติบโตแต่ไม่สามารถเขยิบขึ้นจากรายได้ปานกลางเป็นรายได้สูงเป็นเวลานานหลายทศวรรษนั้น ถือได้ว่าเป็นประเทศที่ติดอยู่ในกับดักรายได้ปานกลางในความเป็นจริงประเทศต่างๆในโลกไม่ว่าจะมีระดับรายได้มากน้อยเพียงใด ล้วนมีโอกาสติดหล่มหรือติดกับดักการเจริญเติบโตช้าหรือถึงกับมีการถดถอยในการพัฒนาเศรษฐกิจ เมื่อหลายสิบปีก่อนนักเศรษฐศาสตร์ที่ศึกษาการพัฒนาเศรษฐกิจมีการกล่าวถึง “วงจรชั่วร้ายของความยากจน” (Vicious cycle of poverty) ซึ่งเป็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในประเทศยากจนหลายประเทศ คือ ตกอยู่ในวงจรความยากจนโดยไม่สามารถหลุดพ้นได้ เนื่องจากสาเหตุหลายประการ คือ มีอัตราการขยายตัวทางเศรษฐกิจต่ำ แต่กลับมีประชากรเพิ่มขึ้นในอัตราสูง ทำให้รายได้เฉลี่ยของประชาชนตกต่ำ มีการบริโภค การออม การลงทุนในระดับต่ำ เมื่อเป็นเช่นนี้เศรษฐกิจของประเทศเหล่านี้ก็ไม่มีทางที่จะหลุดพ้นจากความยากจนได้ นอกจากประเทศที่มีรายได้ต่ำแล้ว ถ้าหันมาพิจารณาประเทศที่มีรายได้สูง จะพบว่าประเทศเหล่านี้ส่วนใหญ่มีอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจต่ำและบางประเทศถึงกับมีการขยายตัวทางเศรษฐกิจที่ติดลบเป็นเวลาต่อเนื่องกันหลายปี จะเห็นได้ว่าประเทศที่มีรายได้สูงก็มี “กับดัก” การชะงักงันของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจเช่นกัน ดังนั้น จึงไม่เป็นเพียงประเทศที่มีระดับรายได้ปานกลางเท่านั้นที่มี “กับดัก” ประเทศต่างๆในทุกระดับรายได้ล้วนมีปัญหาการชะงักงันหรือการถดถอยทางเศรษฐกิจได้ทั้งนั้นHowever, countries that are already moderate income countries. Is required to determine why their countries are thus caught in a trap, middle income, and when do I escape this trap as developed countries with high income just once? The study of middle income trap, so it's not that there are no substantive, and deserving of attention.The factors that cause the trapped medium income.Why is a country that can develop from poor countries logged on to middle-income countries. Can't develop as high income countries. This study analyzed together for a long time and have produced academic work out a lot.การที่ประเทศต้องติดกับดักรายได้ปานกลาง สาเหตุสำคัญเนื่องมาจากการสูญเสียขีดความสามารถในการแข่งขัน ประเทศที่ต้องเพิ่งพาการส่งออกในการสร้างความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ไม่สามารถขยายการส่งออกได้มาก หรือมีการหดตัวในปริมาณการส่งออก เนื่องจากสินค้าที่ผลิตได้ไม่สามารถแข่งขันกับสินค้าของประเทศอื่นในตลาดโลก การพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศต้องประสบกับข้อจำกัดหลายประการ การผลิตในภาคเศรษฐกิจต่างๆ ทั้งสินค้าอุตสาหกรรม สินค้าเกษตร และบริการมีคุณภาพต่ำ เทคโนโลยีการผลิตไม่เพียงแต่มีความล้าหลังกว่าประเทศที่พัฒนาแล้ว ยังต้องเผชิญกับการแข่งขันกับประเทศที่มีรายได้ต่ำกว่าซึ่งมีการไล่ตามได้ทันทางด้านเทคโนโลยีและคุณภาพของสินค้า ทั้งยังมีค่าจ้างแรงงานและต้นทุนทางด้านอื่นๆที่ต่ำกว่า ประเทศที่ติดกับดักรายได้ปานกลางเหล่านี้การจะพัฒนาเศรษฐกิจให้มีระดับที่สูงต้องประสบกับอุปสรรคนานาประการ ทั้งข้อจำกัดทางด้านเทคโนโลยี คุณภาพของกกำลังคน การขาดแคลนสิ่งสาธารณูปโภคและการไร้เสถียรภาพทางเศรษฐกิจ สังคมและการเมือง ในขณะที่ต้นทุนการผลิต เช่น ค้าจ้างแรงงานและต้นทุนอื่นเขยิบตัวสูงขึ้น แต่ประสิทธิภาพการผลิตไม่ได้เพิ่มขึ้นตามอัตราเพิ่มของต้นทุนA problem that causes trapped in middle income countries there may be different? But from the experience of countries that have to be trapped in middle income. Important factor. As follows:Each township.