บ้านที่สร้างขึ้นมาจากไม้ ส่งเสียง " ปาริ..ปาริ "และมีอันต้องแหลกสลายลงไปเป็นเสี่ยงๆ ในทั้นทีทันใด หมาป่าได้กระโจนเข้าไปจนเกือบจะชิดตรงที่ลูกหมูทั้งสองตัวกำลังโอบกอดกันอยู่ด้วยอาการสั่นเทา " จ๊าก..แย่แล้ว....ช่วยพวกเราด้วย..จ้า " หมูทั้งสองตัวรีบวิ่งหนีไปอย่างสิ้นหวัง โดยมีเจ้าหมาป่าก็ได้วิ่งตามมาติด ๆ " จะหนีไปไหน ! กลับมาให้ข้ากินเสียดี ๆ " พี่หมูทั้งสองตัววิ่งหนีมาจนถึงที่บ้านของน้องหมูตัวที่สามด้วยความยากลำบาก "เร็ว ๆ หมาป่ามันกำลังตามมา..รีบปิดประตูใส่กุญแจไม่เช่นนั้นเดี๋ยวต้องโดนมันกินแน่ ๆเลย
" พี่หมูทั้งสองตัวรีบลงกลอนประตู แม้กระนั้นน้องหมูตัวที่สามกลับยิ้มแล้วพูดว่า "มันไม่เป็นปัญหาหรอก เพราะบ้านที่ทำขึ้นมาจากอิฐนั้นแข็งแรง แม้หมาป่าจะมาโจมตี อย่างไร ก็ไม่มีทางพังลงมาอย่างง่าย ๆ แน่นอน" "อ้ายหมูหน้าโง่ทั้งหลายเอ้ย!..แม้จะหนีมาแอบอยู่ในบ้านที่เป็นแบบนี้ก็ตามเถอะ ข้าจะพังให้ดูเดี๋ยวนี้เลย "ว่าแล้ว หมาป่าก็โผเข้าไปที่ประตูบ้านอย่างรวดเร็ว
"ปั้ง ปึง ปึง!"แต่มันแทบจะถอดกระดูกของมันออกเป็นชิ้น ๆ เลยทีเดียว ด้วยความแข็ง ของอิฐ" อ๊อก! อั๊กๆๆ" หมาป่าต้องได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นมันจำใจต้องถอยออกไป อย่างไม่ค่อยที่จะเต็มใจสักเท่าใดนัก "เย เย้..ดีมาก!" หมูทั้งสามตัวตกลงใจกันว่าจะอาศัยอยู่ด้วยกันที่บ้านของ น้องหมูตัวที่สามชั่วขณะหนึ่ง ส่วนเจ้าหมาป่านั้นก็..ตั้งแต่วันนั้นมันได้เงียบหายไป สงสัยว่าคงจะเจ็บมากนั่นแหละเลยไม่คิดที่จะมาก่อกวนอีก...แต่แล้วในวันหนึ่ง พวกลูกหมูทั้งสามได้ออกเดินทางไปที่ภูเขาเพื่อจะไปเก็บผลแอปเปิ้ล และที่นั่น ก็เหมือนเดิมที่หมาป่าได้ออกมาปรากฏตัวอีกครั้ง...พวกหมูทั้งสามเมื่อเห็นดังนั้นจึง ได้รีบปีนหนีขึ้นไปบนต้นแอปเปิ้ลอย่างรวดเร็ว
ด้วยหมาป่านั้นมันไม่มีความสามารถที่จะปีนขึ้นต้นไม้ได้นั่นเอง" ชิต! ก็ได้..ข้าจะรอ จนกว่าพวกแกจะลงมาเองนั่นแหละ ! " เมื่อหนึ่งชั่วโมงผ่านไป และสองชั่วโมงก็ผ่านไป..หมาป่าก็ยังไม่ยอมจากไปจากที่นั่น น้องหมูตัวที่สามใช้ความคิด..และได้พูดว่า " นี่ นี่ หมาป่า, แกคงหิวแล้วสินะ อยากกินแอปเปิ้ล หรือเปล่าล่ะ ? ? ? "พูดแล้วเขาก็ขว้างผลแอปเปิ้ลลงไปที่ข้างล่างหมาป่าด้วยก็กำลังหิวอยู่พอดีนั่นเอง มันจึงรีบวิ่งตามผลแอปเปิ้ลที่โดนขว้าง ลงมาและก็ได้กลิ้งไปที่ข้างหน้าอย่างรวดเร็ว " เร็ว ๆ เป็นโอกาศดีแล้วที่จะคิดหนี!
" พวกหมูจึงหนีกลับมาได้อย่างปลอดภัย...และในวันรุ่งขึ้น ลูกหมูตัวที่สามได้ออกไป ที่ในเมืองเพื่อหาซื้อถังใส่น้ำ และในระหว่างทางขากลับขณะที่กำลังแบกถังอยู่นั้น เจ้าหมาป่าจอมตะกละก็ได้มาดักรออยู่ที่เส้นทางสายนั้นอีกครั้ง..และสิ่งนี้น้องหมูก็ได้แอบเห็น " โอ้..! อ้ายหมาป่ามันดักซ่อนตัวอยู่นี่ " น้องหมูตัวที่สามตกใจที่ได้เห็นหมาป่าแอบซ่อนตัวอยู่จากเงายาวและดำมืดของมันที่ต้องแสง แดดในตอนเย็นนั่นเอง
...น้องหมูรีบวางถังลงไว้ที่พื้นแล้วกระโดดลงไปที่ข้างใน หลังจากที่เล็งเป้า ให้ตรงจุดแล้ว ทีนี้เขาก็กลิ้งมันลงไปอย่างรวดเร็วและรุนแรง " จ๊ากกก..!" หมาป่าร้องจ๊าก ออกมาด้วยความเจ็บเพราะโดนปะทะและโดนทับด้วยถังที่กลิ้งลงมาอย่างแรง มันได้หนีหายไปในทันที ดังนั้นน้องหมูตัวที่สามจึงเดินทางกลับมาที่บ้านได้อย่างปลอดภัย
หลังจากนั้นต่อมาไม่นาน..เจ้าหมาป่าก็ได้เดินแบกเอาบันไดยาวมาที่บ้าน ของพวกลูกหมู " น่าที่จะคิดได้อย่างนี้มาตั้งนานนมแล้ว จะเข้าไปข้างในบ้าน ได้อย่างง่าย ๆ นั้นก็คือทางปล่องไฟบนหลังคานั่นเองแหละ! " หมาป่าพาดบันไดยาว ไปตรงที่หลังคา แล้วจากนั้นมันก็ได้ปีนขึ้นไปที่ข้างบน และเมื่อพวกลูกหมูทั้งสาม ได้แลเห็น..น้องหมูตัวที่สามได้รีบพูดว่า
" จุดไฟขึ้นที่เตาผิง ! เร็ว" หมาป่าต้องโดนลวกด้วยน้ำร้อน และได้รับบาดเจ็บสาหัสจนขนตามร่างกาย ของมันได้ร่วงออกจนเกือบจะหมด..และหลังจากนั้นหมาป่าก็ได้สำนึกและ หันมากลับตัวกลับใจเสียใหม่คือเป็นหมาป่าที่อ่อนโยน และอาศัยอยู่ในที่ของมัน อย่างสงบสุข ส่วนหมูผู้เป็นพี่ ๆ ทั้งสองตัวก็ตั้งใจจำเอาน้องหมูตัวสุดท้อง เป็นตัวอย่าง คือหันมาขยันหมั่นเพียรและไม่เกียจคร้าน ข้างฝ่ายแม่หมูก็ให้มีความสุข และพอใจเป็นอย่างมาก..ทุกตัวได้อาศัยอยู่อย่างมีความเกี่ยวข้องที่ดีต่อกันและกันตลอดมา..