ฉันจากบ้านมาเพื่อมาเรียน ในปี2010 ค

ฉันจากบ้านมาเพื่อมาเรียน ในปี2010 ความคิดถึงมันห้ามกันไม่ได้ เมื่อวันหนึางเราก็ได้จากบ้าน จากคนรัก จากเพื่อนที่เรารู้จักมา ไม่ว่าเราจากมาเพื่อเล่าเรียนและทำงานในสังคมเมือง มีผู้คนมากมายที่เราไม่รู้จักและมีความแตกต่างกันทางด้านความคิด เป็นสังคมที่มีความหลากหลายซับซ้อนของผู้คน ต่างจากสังคมชนบทที่อยู่รวมกันเป็นเครือญาติไปมาหาสู่กันอย่างสบาย เจอกันทักทายกันแบบผูกพันกันเหมือนกับที่บ้านของฉัน

ตัวฉันจากบ้านมาสู่สังคมที่ไม่คุ้นเคยที่มีผู้คนมากมายหลากหลายทางวัฒนธรรม ภาษา (สำเนียงภาษาแต่ละท้องถิ่นมันไม่เหมือนกัน)ชาติพันธ์ ที่นำพาฉันได้มาะเจอกับพวกเขา

ฉันนั่งรถสายตาของฉันได้มองตามเส้นทางที่ไม่มีจุดจบมันยิ่งทำให้ฉันอดที่จะคิดถึงคนที่ฉันจากมาไม่ได้ เมื่อรถวิ่งไปตามถนนที่ใกล้จะถึงที่หมายมันยิ่งทำให้ฉันตื่นเต้นกับการเดินทางครั้งนี้ เพื่อที่จะไปเล่าเรียนเพื่อคนที่เราจากมาไกล เมื่อมาถึงที่หมายมันยิ่งทำให้เราแปลกแยกเหมือนเราตัวคนเดียวยังไงไม่รู้สายตาผู้คนจองมองมาที่ฉัน ตอนนั้นฉันอยากจะกลับบ้าน อยากจะร้องไห้ออกมาแต่ทำไงได้เราเลือกที่จะมาแล้วก็ต้องทน


จากวันนั้นจนถึงวันนี้ฉันก็ได้เจอผู้คนมากมายที่น่ากลัวและไม่น่ากลัวกับการที่อยู่สังคมใหญ่ๆ ที่มีความแตกต่างกันทางด้านวัฒนธรรม ต่างพ่อต่างแม่ที่เราได้มาพบกันก็คือเพื่อนใหม่ ที่มาเล่าเรียนเหมือนกับเราแม้ว่าเราจะต่างกันทางด้าน ความคิดความเชื่อก็ตามเราก็เป็นเพื่อนกันได้ดีแม้ว่าเราจะทะเลอะกันบ้าง ร้องไห้ หัวเราะด้วยกัน ฉันคิดว่าเราก็เหมือนกันที่ได้จากบ้านมาเพื่อศึกษาเล่าเรียนเหมือนกันไม่ต่างกับฉันที่อยู่ตัวคนเดียวในสังคมเมืองและสิ่งเหล่านี้จะเป็นประสบการณ์ของเราในการเรียนรู้สังคมใหญ่ที่อยู่รวมกันเป็นหมู่มากและเร่งรีบในหน้าที่การงานไม่มีความจริงใจความผูกพันกับผู้อื่นไม่เหมือนคนที่บ้านเราที่มีทั้งความใกล้ชิด สนิทสนมจริงใจต่อกันแม้ว่าเราจะอยู่ที่ไหนก็ไม่สู้ที่จะอยู่บ้านของเรา


แม้ว่าเราจะห่างไกลคนที่เรารักแต่เราก็สามารถที่จะส่งความคิดถึงไปให้เขาได้ จนกว่าเราจะทำความฝันของเราให้สำเร็จ

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

I came to study from home. In the year 2010 Nostalgia it inevitable. When we got home from nueng lover from friends that we know are coming. Not that we had to study and work in the city. There are a lot of people that we don't know, and there is a difference of opinion is a complex society, with a variety of people from the rural society is a combination of relative ease. A simple greeting!. as my home. Me from home to a society that is not familiar with the cultural diversity of many people. Language (local dialects for each language, it is not the same), I have มาะ the founding ethnic encounters with them.I ride my eyes have looked upon a path that has no end to it, I think to people that I had not. When the car is running along the road near to the it heavier make me excited to travel. To go to study to the people that we are far from. When it comes to the it heavier, we conquered, like we don't know what a sight that I looked at the book people. Then I would go home, I would like to cry out, but how did we choose to come, you have to endure.From that day until now, I have come across many people fearful and awesome with no address major society with cultural differences. We have a different father and different mothers together, new friends who came to study the same as us, although we are different. The idea of faith, as we are friends, although we will be a sea? Crying laughing. I think we are the same from home to study overseas with no identical study I address a single thing in these cities and our experience in the learning society is a very hectic in the village, the work does not have a sincere bond with others who are not like us that are closely. Very sincere towards each other, although we did not fight to go to our home.Even though we are far away, people we love, but we were able to send him to the nostalgic until we accomplish our dreams.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

I left home to study in 2010, the ban did not miss it. When we got home from the Nึa of love from friends that we met. Whether we come from to study and work in the cities. There are many people who do not know and have a different way of thinking. A society with a complex variety of people. Unlike rural areas who live together as a family to come to each other comfortably. Well well well as a commitment to my house from my house to the society in which many people are not familiar with the multicultural language (local dialect, it is not the same), the national federation. I have to bring suit against them, I ride my eyes have seen the path that has no end and it made ​​me think that I'm the one who did not. When the road runs close to the site and it made ​​me excited about this trip. Access to education for people who have come from far. When it comes to the more alienated we like our own, but also the eyes of people staring at me. At that time I wanted to go home. I want to cry out, but we do not choose to come and then have to endure from that day until today I met so many awesome people and awesome to address major society. A different culture. Father and mother we met, it was a new friend. The students like us, even if we differ on. The idea that we are good friends, even if we mess up some pan cry, laugh together. I think we would like to get from home to study as no different to me alone in the city, and this is a learning experience in our society at large as well. It is a very busy job and not sincere engagement with others, not like at home, we are all very close. Sincerely apologizing to each other, even if we did not fight to stay where our home even though we are far from the ones we love, but we were able to send you to him. Until we accomplish our dreams.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

I leave home for school. In 2010 Miss, it cannot yet. When one day, we got from home, come from a friend that we know. Whether we came to study and work in the urban life.As a society with a variety of complex of the people. Different from the rural society is a relative come peacefully. Meet greet a bound like my home!
I from the house to the society who are not familiar with a lot of cultural diversity, language (สำเนียงภาษา each district is different) National Union. That brought me to meet with them

.I ride my eyes follow directions without an end it makes me think about the people who help to ฉันจาก couldn't come. When the car is running along the road near the destination it makes me excited for this trip.When it comes to that makes us different like us alone do not sight book มองมาท me, then I want to go home. Want to cry but what we choose to come to bear
.

.From that day until this day, I met a lot of people fearful and not scary to be the ญ่ๆ society. With different cultural All I all I we met is a new friend.The beliefs we are friends well even though we are fighting, cry, laugh together.I think we all are derived from home to learn the same as I was alone in the urban society and these will be our experience in learning society is a big mass and accelerate the RI.