วันหนึ่งเมื่อหลายร้อยปีมาแล้วที่บ้า

วันหนึ่งเมื่อหลายร้อยปีมาแล้วที่บ้านตาดทอง ในฤดูกาลของฝน ได้มีการเตรียมปักดำกล้าต้นข้าว  และทุกครอบครัวจะออกไปไถนาเตรียมการเพราะปลูก มีครอบครัวของชายหนุ่มคนหนึ่งเป็นเด็กกำพร้าพ่อ ได้ออกไปปลุกข้าวเช่นเดียวกัน
วันหนึ่งเขาไถนาอยู่จนตะวันขึ้นสูงแล้วรู้สึกเหน็ดเหนื่อยเป็นยิ่งนัก และหิวข้าวมากกว่าทุกวัน ปกติแล้วแม่จะมาส่งก่องข้าวให้ทุกวัน แต่วันนี้กลับมาช้ากว่าปกติมาก

เขาจึงหยุดไถนาแล้วเข้าไปพักผ่อนอยู่ใต้ต้นไม้ ปล่อยให้เจ้าทุยไปกินหญ้าสายตาก็เหม่อมองไปทางบ้านของตน เฝ้ารอคอยแม่ที่จะนำข้างก่องมาส่ง ตามเวลาที่ควรจะมา ด้วยความรู้สึกกระวนกระวายใจ ยิ่งตะวันขึ้นสูงแดดก็ยิ่งร้อนแรงขึ้นความหิวก็ยิ่งทวีคูณขึ้นตามไปด้วย

ทันใดนั้นเองเขาได้มองเห็นแม่เดินเลียบมาตามคันนา พร้อมกับก่องข้าวน้อยๆ ห้อยอยู่บนเสาแหรกคาน เขาบังเกิดความไม่พอใจที่แม่เอาก่องข้าวน้อยนั้นมาช้ามาก ด้วยความหิวจนตาลาย เขาคิดว่าข้าวในก่องข้าวน้อยนั้นคงกินไม่อิ่มเป็นแน่ จึงต่อว่าแม่ของตนว่า

“อีแก่ ไปทำอะไรอยู่ถึงมาส่งข้าวให้กูกินช้านัก
ก่องข้าวก็เอามาแต่ก่องน้อยๆ กูจะกินอิ่มหรือ?”
ผู้เป็นแม่ตอบลูกว่า “ถึงกล่องข้าวจะเล็กแต่ก้อน้อยแค่รูปนอกข้างในแน่นนะลูกเอ๋ย ลองกินดูก่อน”

ความหิว ความเหนื่อย ความโมโห ทำให้หูอื้อตาลาย ไม่ยอมฟังสิ่งใด เกิดบันดาลโทสะอย่างแรงกล้า คว้าเอาไม้แอกแล้วเข้าตีแม่ที่แก่ชราจนล้มลงแล้วก็เดินไปกินข้าว แม้กินข้าวจนอิ่มแล้วแต่ข้าวยังไม่หมดก่อง จึงรู้สึกผิดชอบชั่วดี รีบวิ่งไปดูอาการของแม่และเข้าสวมกอดแม่

” อนิจจา ในตอนนี้แม่สิ้นใจไปเสียแล้ว..”
ชายหนุ่มร้อยไห้โฮ สำนึกผิดที่ตนได้ฆ่าแม่เพียงด้วยอารมณ์เพียงชั่ววูบ ไม่รู้จะทำประการใดดี จึงเข้ากราบ นมัสการสมภารวัดเล่าเรื่องให้ท่านฟังโดยละเอียด

สมภารสอนว่า “การฆ่าบิดามารดาของตนเองนั้นเป็นบาปหนัก เป็นมาตุฆาต ต้องตกนรกอเวจีตายแล้วไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดเป็นคนอีก มีหนทางเพียวหนทางเดียวจะให้บาปเบาลงได้ก็ด้วยการสร้างธาตุก่อกวมกระดูกแม่ไว้ ให้สูงเท่านกเขาเหิน จะได้เป็นการไถ่บาปหนักให้เป็นเบาลงได้บ้าง”

เมื่อชายหนุ่มปลงศพแม่แล้ว จึงได้ขอร้องชักชวนญาติๆและชาวบ้านช่วยกันปั้นอิฐก่อเป็นธาตุเจดีย์บรรจุอัฐิแม่ไว้ จึงให้ชื่อว่า “ธาตุก่องข้าวน้อยฆ่าแม่” จนตราบถึงทุกวันนี้

ทุกวันนี้มีผู้มากราบธาตุก่องข้าวน้อยฯทุกวันเพื่อมาขอขมาลาโทษเหมือนกับเป็นการไถ่บาปที่ทำให้พ่อแม่ของตนเสียใจ บางคนเมื่อมีลูกแล้วจึงได้รู้ว่าบุญคุณของพ่อแม่มากเหลือคณานับ เพิ่งรู้ว่าต้องเลี้ยงดูลูกนั้นยากหนักหนาซักเพียงใด จึงมาสำนึกที่ทำให้พ่อแม่ต้องเสียใจ บ้างก็มากราบไหว้เพื่อรำลึกถึงบุญคุณแม่

ผลลัพธ์ (จีน) 1:

一天，当数百年前，在家里，Tad 丁字裤。在雨的季节，有勇敢的黑色花边接骨木准备，水稻和全家人来犁准备培养。作为一名父亲醒来孤儿一个年轻男子的家人，以及水稻。有一天他犁那时到现在，东越好的运动员是很累的感觉。又饿每超过一天。通常，父将交付每一天，但今天米香港夺回比平常慢得多。他停止耕作，在树下休息。让新娘吃草、 晒干和卷曲的眼睛里要分心看向他们的家。守夜等着妈妈一边把背上的时间，香港应该跟抖动。更多的太阳，更多的东高热量更有利可图或更多的饥饿。突然，他看到一位母亲走在一片稻田与作为小挂在香港有胎盘杆梁。他出生的沮丧，妈妈带少然后水稻香港非常缓慢。与饥饿，直到眼睛图案。他认为，在水稻水稻他吃少香港 im 不肯定。因此，如果他们的妈妈"做任何事情慢吃，大米交付顾学生。香港小米饭却花了顾充满吗？"谁是母亲，孩子回答，"水稻框要小，但至少在健身房内 rupnok 石只是紧的球; 试着先吃"。饥饿。是否你要求速度与激情耳鸣会导致眼模式。有哪些。灵感源自发生强烈的愤怒，抓住木轭，删除和落下直到打老化母亲，接着把饭吃完。即使吃大米好市民争相传看症状的母亲和母亲拥抱的感觉。"在心灵 anitcha 年底母亲现在。......数百名年轻男子回家哭他们杀害了错的模板，只是与一对夫妇的闪光，实现的心情。我不知道任何好陷入了这样做的理由。来敬拜你，听听有趣的措施，详细叙述。一条指令，"杀害自己的父亲，母亲，有罪的重的是地狱死 matukhat 不需要涌现 Avici 已不作为人再次发生。只有纯净的方式，罪恶之路，只有通过创造一个更轻的元素始建于关岛，高达的母亲鸟类的骨头，他将携带沉重的救赎要轻吗？"当年轻男人向上级机构，然后问说服亲戚和村民帮助制造砖砌体是一座宝塔，包装母亲的尸骨，标题是时，"妈妈的小米饭杀香港元素"直到只要在今天。今天，每天都有许多元素香港平米饭来 noi 拉道歉，惩罚是让他们悲痛欲绝的父母的罪相同。有些人当他们拿球，要知道，大多数父母欠几乎无限数量。只是知道它一定是很难洗净，抚养的孩子，只有什么来到实现让父母想后悔多以纪念他的母亲。

ผลลัพธ์ (จีน) 3:

有一天，家里有几百年前的黄金雨季早稻移栽准备 勇敢每一个家庭，因为耕地种植准备出去一个年轻人的家庭，父亲是个孤儿同样，唤醒了大米。有一天，他到日出高，耕地多，饿的感觉疲劳。每天通常妈妈会每天送饭栈今天很晚回来。然后他停犁树下休息.让你的眼睛是水牛放牧凝视着他们的家庭。我将等待时间应该在栈来感觉紧张。天亮了，阳光越高，越热越双饥饿。突然间，他看到妈妈在堤防沿柱和挂网栈大米รกค小工作。他是母亲的不满，小晚闯入稻地死于饥饿他认为这是栈大米点饭吃不饱，所以说是他们的母亲“老妇人去送饭，你在做什么，我慢。栈栈大米，我就吃点吗？”孩子的母亲回答。“我午餐不小，但是在里面。但儿子吃。”饥饿，疲倦，愤怒，不听任何使耳鸣头晕发生强烈的愤怒把轭木，质问老母亲吃，去打倒了。吃到饱。但即使如此，也不是所有的栈大米良心奔去看母亲，拥抱母亲的症状。唉，现在我死了。……”胡一百人哭他们会杀了我的忏悔。只有短暂的心情不知道做什么好崇拜你听方丈讲详细的测量。“方丈教导自己的杀父弑母罪重地狱深渊突然死了，没有一个不是唯一的方式是纯是罪轻元素结合创造了母亲。เท่านกเขา高骨重下滑是赎罪。