จากการศึกษาการเปรียบเทียบคำเรียกขานในเครือญาติในภาษาไทยและภาษาจีน ด้วยวิธีวิเคราะห์องค์ประกอบ และการใช้คำเรียกขานในเครือญาติของทั้งสองภาษานั้น สามารถสะท้อนให้เห็นว่า ลักษณะทางวัฒนธรรมทางสังคม ในสังคมของผู้พูดทั้งภาษาไทยและภาษาจีน โดยมีลักษณะการใช้คำเรียกขานในเครือญาตินั้น จะต้องดูปัจจัยภายนอกและปัจจัยภายใน เข้ามาเกี่ยวข้อง เช่น เพศ อายุ สภาพส่วนตัว ความสัมพันธ์ระหว่างคู่สนทนา สภาพแวดล้อม เป็นต้น จากในตารางการเปรียบเทียบคำเรียกขานในเครือญาติของภาษาไทยและภาษาจีนจีนนั้นจะเห็นได้อีกว่าไม่มีความแตกต่างกันมากหนัก คำเรียกขานในเครือญาติของภาษาไทยและภาษาจีน นั้นพบว่า มีความแตกต่างจากภาษาไทยตรงที่ ภาษาจีนมีความหลากหลายกว่า ต้องจดจำให้ได้ และใช้ให้ถูกต้อง โดยเฉพาะคำว่า หลาน ที่มีทั้ง หลานใน หลานนอก หลายฝ่ายอื่นๆอีกมากมาย