เขาไม่ตอบคำถามแต่พูดอย่างเศร้าๆ“วัน

เขาไม่ตอบคำถามแต่พูดอย่างเศร้าๆ
“วันนี้ ผมก็จะกลับบ้านเหมือนกัน” แล้วเขาก็กล่าวต่อ
“แต่มันไกลมากและก็ยากมากด้วย”
ผมรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ไม่ค่อยปกติ ผมกอดเขาในอ้อมแขนราวเด็กเล็กๆ
“ผมมีแกะของคุณพร้อมกับกรงใส่แกะ ผมมีปลอกปากให้แกะด้วย” เขาหัวเราะเศร้าๆ
ผมอุ้มเขานานจนรู้สึกว่าตัวเขาค่อยๆอุ่นขึ้น “เธอกลัวหรือเปล่าเด็กน้อย”
เขารู้สึกกลัวแน่นอนแต่เขาก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ผมคงกลัวมากขึ้นในคืนนี้”
อีกครั้งที่ผมหนาวเย็นด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบาย ผมไม่อาจทนต่อความคิดที่ว่า ผมคงไม่ได้ยินเสียงหัวเราะของเขาอีก สำหรับผมแล้วสียงของเขาคือธารน้ำแข็งเย็นในทะแลทรายร้อน
“เด็กน้อย ฉันอยากได้ยินเสียงหัวเราะเธออีก” แต่เขาตอบว่า
“คืนนี้จะครบหนึ่งปีแล้ว ดาวของผมจะโคจรมาอยู่ในตำแหน่งเดิมที่ผมตกลงมาเมื่อปีก่อน”
“ได้เวลาที่ผมต้องไปแล้ว” เจ้าชายบอก เขาลังเลเล็กน้อย แล้วก็ลุกขึ้นยืน เดินไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง ส่วนผมกลับไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย
แสงสีทองวูบวาบอยู่ใกล้ข้อเท้าเขา เขายืนนิ่งอยู่กับที่ชั่วขณะ แต่ไม่ร้องออกมาเลย

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

He did not answer the question but said pain."Today I had to go home the same," he said."But it's very difficult, and it's very far."I feel something that is seldom normal. I hug him in the arms, little kids stories. "I have your sheep with a cage wearing a sheep, I have CAP, sheep." He laugh at painHe noticed, though he long has gradually warm up. "She's afraid of a little boy?"He felt the fear, of course, but he was a gentle smile. "I fear more tonight."Again, I was cold with feelings that can not be explained I could not tolerate the idea that I wouldn't hear a laugh of his again. For me – his glacier cold, hot sand on HotelTravel.com."A little boy, I wanted to hear her laugh again," but he said,"This is one of my year and to orbit into original position that I fell on the year before.""It's time that I want to." The Prince told He hesitated slightly, then standing up one stride forward. I was not able to animate at all.White light flaring near the ankles, he He stood still with that for a while, but not sing.