นิทานอาเซียน ประเทศอินโดนีเซียเรื่อ

นิทานอาเซียน ประเทศอินโดนีเซีย
เรื่องกระจงเจ้าปัญญา
บ่ายวันหนึ่งอากาศร้อนอบอ้าวกระจงเจ้าปัญญาตัวหนึ่งกําลังกินน้ําใสในทะเลสาบ
เสือโคร่งตัวหนึ่งเดินผ่านมา เสือโคร่งก็หยุดแล้วหัวเราะด้วยสําเนียงที่
สําแดงความชั่วร้าย "โอ้โฮ้! เจ้ากระจงน้อยเป็นอาหารโอชามื้อนี้
เข้า ข้ายังไม่มีอะไรใส่ท้องมาเลยทั้งวัน"
"นี่ท่านไม่มีอะไรจะกินมาทั้งวันทีเดียวรึ" กระจงถามแกล้งทําเป็นเสียใจด้วยกับเสือโคร่ง แต่แท้ที่จริง
ตัวมันเองกําลังสั่นพั่บ ๆ และฟันอันแหลมเปี๊ยบขาว

แต่อย่างไรก็ตาม ก็ต้องพยายามให้ดีที่สุดที่จะไม่แสดงให้เสือรู้ว่าตนกลัว
คุณเสือนี่น่าสงสารจริง ๆ นะ ข้าพเจ้าอยากให้ท่านได้ลิ้มรสอาหารดีๆ แต่ข้าพเจ้าไม่คิดว่าสัตว์กระจ้อยร่อย
อย่างข้าพเจ้านี้จะเป็นอาหารที่ท่านจะกินได้อิ่มให้สมกับที่ทนหิวมาได้หรอก"
"แต่ข้ากําลังหิวนะโว้ย
"นึกออกแล้ว" กระจงร้องออกมา ภายในใจก็คิดวางแผน
"นี่ท่านไม่รู้เอาเทียวหรือว่า คนนั้นคืออะไร" กระจงอุทาน ทําเป็นแปลกใจ
"เออ ข้าไม่คิดว่าข้ารู้" เสือตอบ ชักจะสนใจอยากรู้ขึ้นมา
"ไหนบอกข้าหน่อยซิเจ้ากระจงว่าคนน่ะคืออะไร"

เป็นสัตว์ที่มีอํานาจใหญ่ยิ่งที่สุดในโลก"

ต่อรองกันแบบนี้ดีไหมล่ะ" "ตกลง" กระจงร้องตอบอย่างพอใจ"แล้วข้าจะไปหาคนได้ที่ไหนล่ะ หิวเต็มทนแล้วนะ ถ้าเจ้าไม่รีบไป
หามาข้าจะต้องกินเจ้าเสียเดี๋ยวนี้ล่ะ" "ใจเย็น ๆ ไว้ก่อน ท่านเสือโคร่งผู้ยิ่งใหญ่" กระจงตอบ "มา ไปด้วยกันที่
ริมถนนใหญ่ บางทีเราจะได้เห็นคนผ่านมาสักคนหนึ่ง"

เด็กชายตัวน้อยคนหนึ่งเดินกลับจากโรงเรียน เ
"นี่น่ะคน" เสือโคร่งถาม "โธ่เอ๋ย! แน่เสียยิ่งกว่าเเน่
ไม่อยากคอยอีกต่อไปแล้วนา" "จุ๊! จุ๊! นั่นไง คนจริงๆ มาแล้ว"

"ดูซิรูปร่างอ้วน ๆ อย่างนั้นแหละ เนื้อมากดีพิลึกเทียว

นี่มันอะไร" ว่า
แล้วเจ้ากระจงก็ยกขาอีกข้างหนึ่งของมันขึ้นกวัดแกว่งอยู่ตรงหน้าจระเข้
เท่านั้นเองจระเข้หน้าโง่ก็หลงคําเจ้ากระจง