ประวัติ / ความเป็นมา ประเพณีเข้าอิน

ประวัติ / ความเป็นมา
ประเพณีเข้าอินทขิล คือการทำพิธีสักการะบูชาเสาหลักเมือง คำว่า"เสาอินทขิล" ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน ซึ่งพิมพ์เมื่อ พ.ศ.2525 ว่า "อินทขีล" น. (คำนาม) แปลว่า เสา หรือ หลักหน้าประตูเมือง , หลักเมือง เสาเขื่อน
เสาอินทขีล ซึ่งเป็นหลักเมืองของนครเชียงใหม่นี้ตั้งอยู่ภายในวัดหลวง อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ วัดนี้เป็นวัดที่ถูกสร้างขึ้นในรัชสมัยของพระเจ้าแสนเมืองมา ซึ่งเป็นกษัตริย์รัชกาลที่ 8 แห่งราชวงศ์มังราย
พระองค์ได้ทรงสร้างวัดนี้เมื่อ พ.ศ. 1955 หรือเมื่อประมาณ 600 ปีมาแล้ว เสาอินทขีลนี้ตั้งอยู่ในมณฑปจตุรมุขวิหารทางด้านทิศใต้ เสานี้ก่อด้วยอิฐถือปูน ประดับลวดลายสวยงาม ทรงแปดเหลี่ยม หกเหลี่ยม และสี่เหลี่ยมซ้อนกัน และตอนปลายเป็นปราสาทยอดสูงตั้งไว้สำหรับประดิษฐานพระพุทธรูปเสาอินทขีลแต่เดิมประดิษฐานที่วัดสะดือเมือง หรือเรียกว่า วัดอินทขีล ซึ่งปัจจุบันเป็นสถานที่ตั้งหอประชุมติโลกราช อยู่บริเวณข้างศาลากลางจังหวัดเชียงใหม่
ครั้นต่อมาถึงรัชสมัยที่พระเจ้ากาวิละได้ขึ้นครองเมืองเชียงใหม่ ก็ได้ย้ายเสาอินทขีลมาอยู่ในบริเวณวัดเจดีย์หลวงดังกล่าว และได้จัดการบูรณะปฏิสังขรณ์ขึ้นใหม่ เมื่อปี พ.ศ.2343
เสาอินทขีลนี้ นอกจากจะเป็นเสาหลักเมืองแล้ว ยังนับได้ว่าเป็นของคู่บ้านคู่เมืองเชียงใหม่และยังเป็นที่สักการะบูชา ถือว่าเป็นที่รวมของวิญญาณของคยเมืองเหนือและบรรพบุรุษ จึงถูกยกย่องเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นอย่างยิ่ง
ความเป็นมาของเสาอินทขีล ในหนังสือประเพณีไทยภาคเหนือ ของสงวน โชติสุขรัตน์ ซึ่งได้อ้างถึงหนังสือตำนานสุวรรณคำแดง โดย (พระมหาหมั่น) วัดเจดีย์หลวง ได้เป็นผู้แปลจากอักษรแบบไทยเหนือโบราณที่เรียกกันว่า "ตัวหนังสือเมือง" มีข้อความดังนี้
ในอดีตกาลเมืองเชียงใหม่ได้เป็นที่อยู่ของพวกลั้วะ หรือ เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า เป็นพวกละว้า บรรดาพวกที่อยู่ในเมืองเชียงใหม่ในครั้งนั้น ได้ถูกบรรดาผีร้ายอาละวาดรบกวนต่างๆ นานา ได้รับความเดือดร้อนเป็นอย่างยิ่ง
พระอินทร์เมื่อทรงเล็งทิพย์เนตร และได้ทราบว่าชาวลั้วะในนครเชียงใหม่ได้รับความเดือดร้อนมาก ดังนั้นจึงเกิดความรู้สึกสงสารเห็นใจ คิดหาวิธีที่จะให้ความช่วยเหลือ โดยบอกให้ชาวเมืองพากันถือศีลถือสัตย์ บ้านเมืองจะผ่านพ้นจากอันตรายไปได้ ชาวเมืองก็ให้ความเชื่อถือและปฏิบัติตามนับตั้งแต่วันที่ได้รับคำแนะนำเป็นต้นมา เมื่อพระอินทร์ทรงเห็นว่าชาวเมืองนครเชียงใหม่ถือศีลและสัจจะดีแล้วก็บันดาลให้เกิดมีบ่อแก้ว บ่อเงิน และบ่อทอง เกิดขึ้นในเมือง แล้วให้บรรดาชาวเมืองเหล่านั้น อธิษฐานขอเอาตามความปรารถนา
ใ นสมัยนั้น ชาวเมืองในนครเชียงใหม่ ได้แบ่งออกเป็นตระกูลใหญ่ 9 ตระกูลด้วยกัน พวกลั้วะในนครเชียงใหม่ทั้ง 9 ตระกูลดังกล่าว ก็จัดแบ่งพวกออกเป็น 3 หมู่ หมู่ละ 3 ตระกูล เป็นผู้คอยให้ความอารักขาคุ้มครอง บ่อแก้ว บ่อเงิน และบ่อทองนั้น จึงพากันเรียกเมืองดังกล่าวนี้ว่า "นพบุรี"
ต่อมาพวกลั้วะทั้ง 9 ตระกูลได้สร้างเวียงสวนดอกขึ้นมาอีกและอาศัยอยู่ในเมืองสวนดอกด้วยความผาสุขตลอดมา ทั้งนี้เพราะเหตุว่าได้เกิดมีบ่อเงิน บ่อทอง และบ่อแก้ว อันเป็นของทิพย์ เกิดขึ้นในบ้านเมืองของตน อันเป็นเหตุให้บ้านเมืองอยู่เย็นเป็นสุข และมีความอุดมสมบูรณ์ดี
ต่อจากนั้นข่าวความอุดมสมบูรณ์ของเมืองนพบุรีที่มีบ่อแก้ว บ่อเงิน บ่อทอง เกิดขึ้นก็ถูกนำไปกล่าวขวัญและเลื่องลือไปยังหัวเมืองต่างๆ ทั้งใกล้เคียงและที่อยู่ห่างไกล
บรรดาหัวเมืองต่างๆ ที่อยู่ใกล้เคียงนครเชียงใหม่ และที่อยู่ไกลออกไป เมื่อได้ข่าวว่านครเชียงใหม่เกิดมีบ่อทิพย์ ขึ้นเป็นอัศจรรย์ ดังนั้นด้วยความโลภ อยากได้ และใคร่จะชิงเอาบ่อทิพย์ทั้ง 3 มาเป็นสมบัติของตน จึงต่างกรีฑาทัพใหญ่ด้วยมุ่งที่จะชิงเอาบ่อทั้ง 3 บ่อที่เกิดในนครเชียงใหม่ในสมัยนั้นเสีย
พวกชาวเมืองเมื่อต่างคนต่างได้ข่าวศึก จึงเกิดความหวาดกลัวก็ได้นำเอาความนี้ไปขอร้องฤาษีที่มาจำศีลภาวนาอยู่ ณ เมืองนั้น ช่วยเหลือ ฤาษีจึงได้นำความไปกราบทูลให้พระอินทร์ทรงทราบและขอความช่วยเหลือ
พระอินทร์จึงเรียกยักษ์กุมภัณฑ์ 2 ตนมา แล้วสั่งให้ขุดเอาเสาอินทขีลเล่มที่อยู่ตรงกลางบนสวรรค์ใส่สะแหรก (สาแหรก) เหล็ก แล้วมีพระบัญชาให้ยักษ์กุมภัณฑ์ทั้ง 2 ตนนั้น หาบลงไปฝังไว้ที่ใจกลางเมืองมนุษย์ที่มีชื่อว่า "นพบุรี"
ด้วยเดชของพระอินทร์ และด้วยอำนาจของเสาอินทขีล จึงบันดาลให้ข้าศึกที่ยกกองทัพใหญ่มาประชิดเมืองกลายร่างเป็นพ่อค้าไปจนหมดสิ้น แล้วพากันเข้าไปในเมือง ซึ่งยังมีความอยากได้แก้วแหวนเงินทองอยู่ แต่ก็ไม่ได้ปฏิบัติบูชาอย่างที่ถูกที่ควร จึงทำให้ยักษ์กุมภัณฑ์ไม่พอใจ จึงช่วยกันหามเสาอินทขีลนั้นกลับเมืองสวรรค์เสีย
ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา บ่อทิพย์ ทั้ง 3 จึงได้เสื่อมความศักดิ์สิทธิ์ไปคนพวกนั้นจะไปบูชาเพื่อขอสิ่งอื่นใดอีกก็ไม่ได้ พวกพ่อค้าเหล่านั้นจึงขาดลาภและพากันกลับไปบ้านเมืองของตน
ครั้งนั้น ปรากฏมีชาวลั้วะเฒ่าคนหนึ่งได้เคยไปสักการะบูชาเสาอินทขีล (อันก่อน) อยู่มาวันหนึ่งก็ได้จัดการแต่งดอกไม้ ธูปเทียน เพื่อไปบูชาเสาอินทขีลนั้น เมื่อได้ทราบว่ายักษ์ 2 ตน เกิดโมโหบรรดาพ่อค้าต่างเมือง และยกหนีขึ้นสู่สวรรค์เสียแล้ว จึงเกิดความเศร้าโศก และรู้สึกเสียใจเป็นอันมากจนถึงกับละจากเพศบรรพชิตมาถือบวชชีปะขาวเสีย แล้วถือบำเพ็ญภาวนาอยู่ใต้ต้นยาง อันที่ใกล้เคียงกับที่สถิตเสาอินทขีล นั้นนับเป็นเวลา 2 ปี ก็บังเกิดมีเถระเจ้าองค์หนึ่ง จาริกแสวงบุญมาแต่หิมพานต์ ได้ให้คำทำนายว่า ต่อไปบ้านเมืองจะถึงแห่งกาลวิบัติ พวก ลั้วะได้ยินดังนั้นจึงเกิดความเกรงกลัวเป็นอันมาก จึงขอร้องในพระเถระเจ้าองค์นั้นทำการช่วยเหลือ เพื่อให้พ้นจากภัยวิบัติดังกล่าวนั้นเสีย ซึ่งพระเถระก็รับปากว่าจะช่วยเหลือ แล้วจึงได้เดินทางสู่สวรรค์ เพื่อร้องขอความช่วยเหลือจากพระอินทร์อีก
พระอินทร์จึงทรงรับสั่งว่า ให้จัดแจงหล่ออ่างทอง (กระทะที่ทำด้วยเหล็กผสมคล้ายเหล็กหล่อ) ให้มีความหนา 6 นิ้วมือขวาง กว้าง 4 ศอก เสร็จแล้วให้ขุดหลุมลึกลงไป 8 ศอก กับให้ปั้นรูปสัตว์ทุกๆอย่างที่มีอยู่บนโลกนี้ทั้งหมดอย่างละ 1 คู่ แล้วให้ปั้นรูปช้างคู่หนึ่ง ปั้นรูปม้าคู่หนึ่ง กับ

ผลลัพธ์ (จีน) 1:

历史/里程碑传统到受人尊敬的 thakhin 是市支柱仪式坛"播种的皇家研究所词典 thakhin"根据哪些"inotkhin"打印 2525年 (1982 年) (名词) 手段极或肥大、 大门、 镇坝。Inotkhin，是清迈的主要支柱是位于扫管笏銮，清迈省曼区。这座神庙是一座神庙，建于国王拉玛 v，在蜘蛛列表 8 是镇公墓的统治。他从 1955 年开始建立了这座寺庙时大约 600 年前。Sao inotkhin 在其 chatun 湾圣在南极点上，这个建立刚贴砖装饰美丽的八角形的图案。六角和广场和青山设置的图像供奉在 Wat inotkhin 桅杆佛原名 WAT inotkhin，则或线是在皇家大厅旁边清迈市政厅在世界中的当前位置。在上帝的统治之后来城市清迈。它移动杆 inotkhin 扫管笏佛塔銮进来并且已设法恢复了修道院。当 2343年 (1800)这种 inotkhin 天线此外，市支柱计数作为一对夫妇的家镇的清迈及佛坛是相结合的精神 khayamueang 和它的前身被誉为。历史上的 inotkhin 天线在泰国北部的版权宝石指面向健康书籍的大红字由 Suwan (定期国王) 神话的传统，扫管笏佛塔皇太后是一个翻译从传统泰国北部称为"图书之城"。一条消息是，如下所示:在城市过去式也被称为是 lua 的作为拉瓦。那些住在城里时，它是几个国际恐怖主义横冲直撞鬼干扰遭受极。当他看到并确认提示 luanai 清迈居民因陀罗知道遭受过那么多。所以很遗憾，看看怎样使帮助。通过讲述城市只是借。土地死于伤害。汉堡、 可靠性和遵守，自那时以来已指示。当因陀罗看见他借城市清迈，而事实是时，嗯，博缴。池塘，池塘金矿发生在城市，其中城市祈祷要移除的愿望。ใ นสมัยนั้น ชาวเมืองในนครเชียงใหม่ ได้แบ่งออกเป็นตระกูลใหญ่ 9 ตระกูลด้วยกัน พวกลั้วะในนครเชียงใหม่ทั้ง 9 ตระกูลดังกล่าว ก็จัดแบ่งพวกออกเป็น 3 หมู่ หมู่ละ 3 ตระกูล เป็นผู้คอยให้ความอารักขาคุ้มครอง บ่อแก้ว บ่อเงิน และบ่อทองนั้น จึงพากันเรียกเมืองดังกล่าวนี้ว่า "นพบุรี" ต่อมาพวกลั้วะทั้ง 9 ตระกูลได้สร้างเวียงสวนดอกขึ้นมาอีกและอาศัยอยู่ในเมืองสวนดอกด้วยความผาสุขตลอดมา ทั้งนี้เพราะเหตุว่าได้เกิดมีบ่อเงิน บ่อทอง และบ่อแก้ว อันเป็นของทิพย์ เกิดขึ้นในบ้านเมืองของตน อันเป็นเหตุให้บ้านเมืองอยู่เย็นเป็นสุข และมีความอุดมสมบูรณ์ดี ต่อจากนั้นข่าวความอุดมสมบูรณ์ของเมืองนพบุรีที่มีบ่อแก้ว บ่อเงิน บ่อทอง เกิดขึ้นก็ถูกนำไปกล่าวขวัญและเลื่องลือไปยังหัวเมืองต่างๆ ทั้งใกล้เคียงและที่อยู่ห่างไกล บรรดาหัวเมืองต่างๆ ที่อยู่ใกล้เคียงนครเชียงใหม่ และที่อยู่ไกลออกไป เมื่อได้ข่าวว่านครเชียงใหม่เกิดมีบ่อทิพย์ ขึ้นเป็นอัศจรรย์ ดังนั้นด้วยความโลภ อยากได้ และใคร่จะชิงเอาบ่อทิพย์ทั้ง 3 มาเป็นสมบัติของตน จึงต่างกรีฑาทัพใหญ่ด้วยมุ่งที่จะชิงเอาบ่อทั้ง 3 บ่อที่เกิดในนครเชียงใหม่ในสมัยนั้นเสีย พวกชาวเมืองเมื่อต่างคนต่างได้ข่าวศึก จึงเกิดความหวาดกลัวก็ได้นำเอาความนี้ไปขอร้องฤาษีที่มาจำศีลภาวนาอยู่ ณ เมืองนั้น ช่วยเหลือ ฤาษีจึงได้นำความไปกราบทูลให้พระอินทร์ทรงทราบและขอความช่วยเหลือพระอินทร์จึงเรียกยักษ์กุมภัณฑ์ 2 ตนมา แล้วสั่งให้ขุดเอาเสาอินทขีลเล่มที่อยู่ตรงกลางบนสวรรค์ใส่สะแหรก (สาแหรก) เหล็ก แล้วมีพระบัญชาให้ยักษ์กุมภัณฑ์ทั้ง 2 ตนนั้น หาบลงไปฝังไว้ที่ใจกลางเมืองมนุษย์ที่มีชื่อว่า "นพบุรี"
ด้วยเดชของพระอินทร์ และด้วยอำนาจของเสาอินทขีล จึงบันดาลให้ข้าศึกที่ยกกองทัพใหญ่มาประชิดเมืองกลายร่างเป็นพ่อค้าไปจนหมดสิ้น แล้วพากันเข้าไปในเมือง ซึ่งยังมีความอยากได้แก้วแหวนเงินทองอยู่ แต่ก็ไม่ได้ปฏิบัติบูชาอย่างที่ถูกที่ควร จึงทำให้ยักษ์กุมภัณฑ์ไม่พอใจ จึงช่วยกันหามเสาอินทขีลนั้นกลับเมืองสวรรค์เสีย
ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา บ่อทิพย์ ทั้ง 3 จึงได้เสื่อมความศักดิ์สิทธิ์ไปคนพวกนั้นจะไปบูชาเพื่อขอสิ่งอื่นใดอีกก็ไม่ได้ พวกพ่อค้าเหล่านั้นจึงขาดลาภและพากันกลับไปบ้านเมืองของตน
ครั้งนั้น ปรากฏมีชาวลั้วะเฒ่าคนหนึ่งได้เคยไปสักการะบูชาเสาอินทขีล (อันก่อน) อยู่มาวันหนึ่งก็ได้จัดการแต่งดอกไม้ ธูปเทียน เพื่อไปบูชาเสาอินทขีลนั้น เมื่อได้ทราบว่ายักษ์ 2 ตน เกิดโมโหบรรดาพ่อค้าต่างเมือง และยกหนีขึ้นสู่สวรรค์เสียแล้ว จึงเกิดความเศร้าโศก และรู้สึกเสียใจเป็นอันมากจนถึงกับละจากเพศบรรพชิตมาถือบวชชีปะขาวเสีย แล้วถือบำเพ็ญภาวนาอยู่ใต้ต้นยาง อันที่ใกล้เคียงกับที่สถิตเสาอินทขีล นั้นนับเป็นเวลา 2 ปี ก็บังเกิดมีเถระเจ้าองค์หนึ่ง จาริกแสวงบุญมาแต่หิมพานต์ ได้ให้คำทำนายว่า ต่อไปบ้านเมืองจะถึงแห่งกาลวิบัติ พวก ลั้วะได้ยินดังนั้นจึงเกิดความเกรงกลัวเป็นอันมาก จึงขอร้องในพระเถระเจ้าองค์นั้นทำการช่วยเหลือ เพื่อให้พ้นจากภัยวิบัติดังกล่าวนั้นเสีย ซึ่งพระเถระก็รับปากว่าจะช่วยเหลือ แล้วจึงได้เดินทางสู่สวรรค์ เพื่อร้องขอความช่วยเหลือจากพระอินทร์อีก
พระอินทร์จึงทรงรับสั่งว่า ให้จัดแจงหล่ออ่างทอง (กระทะที่ทำด้วยเหล็กผสมคล้ายเหล็กหล่อ) ให้มีความหนา 6 นิ้วมือขวาง กว้าง 4 ศอก เสร็จแล้วให้ขุดหลุมลึกลงไป 8 ศอก กับให้ปั้นรูปสัตว์ทุกๆอย่างที่มีอยู่บนโลกนี้ทั้งหมดอย่างละ 1 คู่ แล้วให้ปั้นรูปช้างคู่หนึ่ง ปั้นรูปม้าคู่หนึ่ง กับ

ผลลัพธ์ (จีน) 3:

人们信任的建议，自日起执行当因陀罗指出，真理）。清迈的居民造成井激发发生在城市，博ngoen博通玻璃เสาเขื่อน
）发展历史传统因撒坎
是礼拜仪式进入“柱”，只是因撒坎皇家学院词典在“打印”1982年อินทขีล翻译。（名词），主大门柱。这是城市的支柱อินทขีล设曼清迈清迈。该寺建于พระเจ้าแสนเมืองมา统治这是ราชวงศ์มังราย的国王拉玛8
造寺在公元前年前，当600 1955约อินทขีล柱四湾庙位于建筑南侧的砖柱和美丽的装饰图案重叠的矩形六角和八角这是目前被称为位置测量อินทขีลติโลกราช礼堂在清迈市位于
但后来，到了พระเจ้ากาวิละ蒋介石统治时期的城市。在移动อินทขีล柱。该地区最古老的庙宇新装修和管理时，1800年
这是一个极อินทขีล支柱。被认为是神圣的，是清迈。被认为是北京的祖先的灵魂。
背景อินทขีล柱泰国北部的书，平时喜乔特先生传奇苏皖红色字参考书（不定期）已翻译文字契迪銮从泰国北部的古称。文字如下：