เช้านี้ฉันอยู่ที่สถานีรถไฟจังหวัดยะ

เช้านี้ฉันอยู่ที่สถานีรถไฟจังหวัดยะลาฉันมารอคนสำคัญตั้งแต่เช้าเพืื่่อมาส่งเขา ความรู้สึกของฉันในตอนนี้ มีทั้งเศร้า เสียใจ ดีใจ ใจหายหลากหลายความรู้สึกที่เกิดขึ้นในตอนนี้ คนสำคัญของฉันกำลังจะจากไปอยู่ในที่ที่ไกลจากฉันเพราะเขาต้องไปเรียนที่ไกล ฉันเดินไปนั่งที่ข้างหน้าชานชลาเพื่อรอเขาก่อนฉันอยากใช้เวลาที่เหลืออยู่ให้คุ้มค่าที่สุดก่อนที่เราจะไม่ได้พบกัน สักพักเขาก็มาถึงพร้อมเดินมาหาฉันเท่านั้นแหละอยู่ๆก็รู้สึดอยากร้องไห้ขึ้นมาเลยล่ะ เขาเดินมานั่งข้างๆฉัน
M:มาตั้งแต่เมื่อไร? รอนานไหม?
ฉัน:ก็สักพักแล้วล่ะไม่นานหรอก'พร้อมหันไปหาเขา "แล้วรถไฟออกตอนไหน?จะไปแล้วจริงๆหรอ"
M:อืม...เดี่ยวสักพักรถไฟก็มาแล้วล่ะ
ขณะนั้นรถไฟก็มาเทียบชานชลา ฉันหันไปมองหน้าเขาอีกครั้งพร้อมกับน้ำตาที่ซึมออกจางดวงตายังไม่อยากให้ถึงเวลานี้จริงๆเลย
M:อย่าพึงร้องไห้ตอนนี้สิ เราไปไม่นานหรอกเดี่ยวก็กลับมาแล้ว
ฉัน:ก็รู้ แต่ฉันยังไม่พร้อมที่จะห่างกับเธอน่ะ
M:ไม่เอาน่าเดี่ยวนี้อ่าเทคโนโลยีกว้างไกลเราก็ติดต่อกันได้เสมอ
ฉัน:นายต้องโทรหาฉันบ่อยๆน่ะโทรมาทุกวันได้ยิ่งดี
เขา:อืม ที่รัก รถไฟจะออกแล้วฉันจะไปแล้วน่ะดูแลตัวเองดีๆด้วยน่ะ ห้ามนอกใจฉนเด็ดขาดน่ะ ยิ้มหน่อยสิอยากเห็นรอยยิ้มของเธอน่ะ
ฉัน:อืม นายก็เหมือนกันน่ะอยู่ที่นู้นดูแลตัวเองด้วยอย่าทำให้ฉันเป็นห่วงน่ะ" พร้อมฝืนยิ้มให้เขาสบายใจ
M:ไปแล้วน่ะ
ในตอนที่เข้าลุกขึ้นยืนหันหลังเพื่อที่จะเดินขึ้นรถไฟ ฉันร้องไห้หนักเลยล่ะพร้อมคว้ามือของเขามาจับไว้แน่ไม่ยอมปล่อยและเขาก็หันมากอดฉันแน่น
M:ไหนว่าจะไม่ร้องไห้ไง ฉันไม่สบายใจจริงๆน่ะยิ้มสิเดี่ยวก็กลับมาแล้วไม่นานหรอก เชื่อฉันน่ะ
ฉัน:กลับมาเร็วๆน่ะสัญญาน่ะว่าจะกลับมา "และเขาก็คลายอ้อมกอดออกจากฉันพร้อมกับเดินขึ้นรถไฟ
ฉันมองเขาอย่างไม่ละสายตาจนถึงเวลาที่รถไฟเริ่มเคื่อนที่ออกจากสถานีเขาก็ชะโงกหน้าออกมานอกหน้าต่างรถไฟพร้อมโบกมือจากลามาทางฉัน ฉันมองเขาและโบกมือกลับทั้งที่หน้าฉันตอนนี้ยิ้มให้เขาพร้อมน้ำตา รถไฟเริ่มไกลออกไปเขาก็เหมือนกันยิ่งห่างไกลจนรถไฟวิ่งจนลับสายตาฉันก็มองอยู่อย่างนั้นนานเหมือนกันกว่าจะรู้สึกตัวได้และก็เดินทางออกจากสถานีรถไฟแห่งนั้น
การจากลาไม่ใช่เรื่องน่าเสียใจแต่เป็นความทรงจำที่จะได้ใช้เวลากับคนที่เรารักให้คุ้มค่าที่สุดใช้เวลาร่วมกันให้มากที่สุด ถ้าเป็นไปได้ก็อยากหยุดวันเวลาไว้แค่นี้
จะรอนายเสมอ...ที่รัก

ผลลัพธ์ (มาเลย์) 1:

Pagi ini saya berada di Stesen Kereta Api di Yala saya menunggu untuk seseorang untuk menghantar dia utama sejak pagi. Sekarang saya rasa betul-betul adalah sepanjang masa. Akhirnya, saya hilang fikiran saya pelbagai perasaan kesal yang berlaku sekarang. Major saya akan cuti ialah jauh daripada saya kerana dia mahu belajar dari sini. Saya pergi duduk di bahagian hadapan di teres untuk menunggu sebelum saya chala digunakan waktu yang tersisa, nilai yang terbaik sebelum kita tidak sudah menemui. Semasa beliau tiba dengan hanya saya sahaja ia akan menangis ayu suet.? Dia duduk di sebelah saya.M: sejak bila? Menunggu masa yang lama?Saya: ianya tidak terlalu lama semasa memandu dengan kembali kepada-Nya, "dan kemudian dikeluarkan Keretapi kini benar-benar, ro?"M: baik, sesetengah kereta api dan single? Bilakah kereta api datang terhadap Shan chala Saya berpaling untuk melihat mukanya sekali lagi dengan air mata yang changduang mata tidak mahu bocor, kali ini benar-benar pada semua.M: Jangan terus menangis sekarang. Kami tidak tunggal, dan ingin datang semula untuk masa yang lama.Saya: ianya tidak bersedia ke belum, tapi aku pergi kepadanya saya.Ini tidak keluarkan M: tunggal Apollo teknologi lama, sentiasa.Saya kerap perlu hubungi saya: saya menyeru setiap hari yang lebih baik.เขา:อืม ที่รัก รถไฟจะออกแล้วฉันจะไปแล้วน่ะดูแลตัวเองดีๆด้วยน่ะ ห้ามนอกใจฉนเด็ดขาดน่ะ ยิ้มหน่อยสิอยากเห็นรอยยิ้มของเธอน่ะฉัน:อืม นายก็เหมือนกันน่ะอยู่ที่นู้นดูแลตัวเองด้วยอย่าทำให้ฉันเป็นห่วงน่ะ" พร้อมฝืนยิ้มให้เขาสบายใจM:ไปแล้วน่ะในตอนที่เข้าลุกขึ้นยืนหันหลังเพื่อที่จะเดินขึ้นรถไฟ ฉันร้องไห้หนักเลยล่ะพร้อมคว้ามือของเขามาจับไว้แน่ไม่ยอมปล่อยและเขาก็หันมากอดฉันแน่นM:ไหนว่าจะไม่ร้องไห้ไง ฉันไม่สบายใจจริงๆน่ะยิ้มสิเดี่ยวก็กลับมาแล้วไม่นานหรอก เชื่อฉันน่ะฉัน:กลับมาเร็วๆน่ะสัญญาน่ะว่าจะกลับมา "และเขาก็คลายอ้อมกอดออกจากฉันพร้อมกับเดินขึ้นรถไฟ ฉันมองเขาอย่างไม่ละสายตาจนถึงเวลาที่รถไฟเริ่มเคื่อนที่ออกจากสถานีเขาก็ชะโงกหน้าออกมานอกหน้าต่างรถไฟพร้อมโบกมือจากลามาทางฉัน ฉันมองเขาและโบกมือกลับทั้งที่หน้าฉันตอนนี้ยิ้มให้เขาพร้อมน้ำตา รถไฟเริ่มไกลออกไปเขาก็เหมือนกันยิ่งห่างไกลจนรถไฟวิ่งจนลับสายตาฉันก็มองอยู่อย่างนั้นนานเหมือนกันกว่าจะรู้สึกตัวได้และก็เดินทางออกจากสถานีรถไฟแห่งนั้น การจากลาไม่ใช่เรื่องน่าเสียใจแต่เป็นความทรงจำที่จะได้ใช้เวลากับคนที่เรารักให้คุ้มค่าที่สุดใช้เวลาร่วมกันให้มากที่สุด ถ้าเป็นไปได้ก็อยากหยุดวันเวลาไว้แค่นี้ จะรอนายเสมอ...ที่รัก

ผลลัพธ์ (มาเลย์) 2:

Pagi ini saya berada di stesen kereta api di Yala saya menunggu dari pagi Ep ืื ee-orang penting datang kepadanya. Perasaan saya sekarang sedang bersedih perasaan begitu tampak pelbagai yang berlaku sekarang. Umat-Ku akan tinggal di tempat yang jauh dari saya kerana dia terpaksa pergi sejauh itu. Saya pergi untuk duduk di tunggu kedatangan haid depan untuk dia sebelum saya mahu membuat sebahagian besar masa yang tinggal sebelum kita tidak akan dipenuhi. Walaupun dia datang bersama-sama, saya mendapat tahu secara umum satu-satunya perkara yang tiba-tiba datang kepada saya mahu menangis. Dia duduk di sebelah saya
M: Sejak bila? Menunggu lama?
Saya hanya sebentar tadi dan ia tidak bertahan lama, dan berpaling kepadanya. "Saya berlatih Bilakah ia benar-benar?"
M: Hmm ... untuk sementara kereta api itu pun
pada masa itu kereta api sedang haid. Saya berpaling melihat dia lagi dengan linangan air mata akan memberikan Zhang juga tidak mahu mengambil ini benar-benar
M: Jangan menangis kini dalam talian. Kami tidak lama untuk itu ketika
itu: Saya tahu. Namun, saya tidak bersedia untuk mengambil dengan dia
M: Ayuh, tunggal ini sehingga keluasan teknologi untuk kehidupan yang pelbagai beliau sentiasa menjadi
bos saya untuk memanggil saya kerap saya membuat setiap hari lebih baik
untuknya: Perempuan. Kereta api itu akan meninggalkan, maka saya akan pulang ke rumah? penjagaan yang baik daripada diri anda juga. Jangan menipu tegas laman Alamat Saya tidak sabar-sabar untuk melihat dia tersenyum seperti
saya: Hmm. Saya mahu anak-anak untuk menjaga diri sendiri, tidak membuat saya bimbang tentang hal itu "senyuman dipaksa dengan dia tidak selesa
M: Saya
dalam apabila dia bangun untuk berjalan kembali ke kereta api. Saya menangis kepada saya, lalu memegang dia dan tidak akan membiarkan pergi, dia berpaling kepada memeluk saya dengan erat
M: Saya tidak akan berteriak seperti itu. Saya benar-benar tidak selesa muzik senyuman solo adalah ketika itu tidak lama. Saya percaya
saya akan datang segera kembali, saya berjanji untuk kembali. "Dia seperti pelukan, meninggalkan saya dengan berjalan kaki ke atas kereta api
saya melihat matanya tidak mengambil kereta api dari meninggalkan stesen Rantaian sebelum dia menjenguk dari jendela kereta api dan melambai selamat tinggal datang kepada saya. Saya pandang dia dan melambai kembali pada saya, saya tersenyum kepadanya dengan air mata. Kereta api dari jauh, dia seperti yang lebih jauh sehingga kereta api berlari sehingga hilang dari pandangan, saya melihat yang lama sama untuk berasa dan ia keluar dari stesen kereta api daripada
Lakota adalah dikesali, tetapi ia adalah. kenangan tidak akan menghabiskan masa dengan orang yang kita suka masa yang paling bermanfaat bersama-sama sebanyak mungkin. Jika boleh, saya mahu berhenti pada masa ini ia
akan menunggu ... Sentiasa disayangi.