สายพิณที่ดีดนั้น ถ้าปล่อยให้มันเริ่มหย่อนลง
ละเลยและลืมหลง จะคงสำเนียงเป็นพิณไหม
และสายพิณที่ตั้งขึง ถ้าบิดให้ตึงจนมากไป
ถึงคราวดีดเล่นสาย คงขาดผึงไปในไม่นาน.
หนทางแห่งพุทธะ คือหลีกลดละในโลภหลง
และมิใช่อย่างฝุ่นผง ที่ปล่อยล่องลอยไปวันวัน
หนทางแห่งพุทธะคือ ทางสายกลางอันเบิกบาน
ให้อยู่กับคืนวัน คือปัจจุบันอันตื่นรู้