นิทานพื้นบ้านประเทศบรูไน เรื่องภูเข

นิทานพื้นบ้านประเทศบรูไน เรื่องภูเขาทองคำกับเมล็ดข้าว

กาลครั้งหนึ่ง มีภูเขาใหญ่มหึมาลูกหนึ่งที่ปกคลุมไปด้วยทองคำและสิ่งมีค่ามากมาย ใครๆ ต่างก็เรียกภูเขาลูกนี้ว่าภูเขาทองคำ มันสามารถเคลื่อนที่ไปไหนๆ ได้ ซึ่งหากภูเขาลูกนี้ไปหยุดนิ่งที่เมืองใด เมืองนั้นก็จะร่ำรวยมั่งคั่งขึ้นมาทันที แต่ภูเขาลูกนี้ยังเคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ เพื่อจะหาสถานที่ที่ดีและผู้คนมีคุณธรรมมากพอ
ภูเขาทองคำล่องไปตามท้องทะเลจนเห็นหมู่บ้านเล็กๆ ริมน้ำแห่งหนึ่งตั้งอยู่บนฝั่งด้านตะวันออกเฉียงใต้ ภูเขาทองคำได้เห็นความมีชีวิตชีวาของผู้คนที่นี่ ผู้ชายทำงานอย่างหนักและผู้หญิงก็เลี้ยงดูลูกอย่างดี ผู้คนมีคุณธรรม ภูเขาจึงเคลื่อนตัวไปใกล้ๆ
ขณะที่กำลังจะถึงฝั่งภูเขาทองคำก็ได้ยินเสียงเล็กๆ ร้องไห้อยู่กลางน้ำ มันคือข้าวที่น่าสงสาร ข้าวบอกกับภูเขาว่า “ฉันเกิดมาเพื่อให้คนกินฉัน แต่คนที่นี่กลับทิ้งฉันลงน้ำ” ภูเขาโกรธมากบอกว่า “เราควรให้เกียรติกัน ใครก็ตามที่ไม่ให้เกียรติไม่เห็นคุณค่าของสิ่งเล็กๆ อย่างเช่นที่คนพวกนั้นทำกับเธอ เขาก็ไม่สมควรได้รับความมั่งคั่งจากฉันเช่นกัน” ภูเขาจึงรับข้าวเม็ดนั้นขึ้นมารวมกับสมบัติทั้งหมดแล้วเคลื่อนหนีจากหมู่บ้านนั้นไป นับจากนั้นมาก็ไม่ม่ใครเห็นภูเขาทองคำอีกเลย

ผลลัพธ์ (ฟิลิปปินส์) 1:

Alamat Brunei Ang mga bundok na may butil -sabay Isang batang may lubhang malaki bundok sakop na may ginto at mahalagang bagay ng tao ang pagtawag na ito ng bundok ang mga bundok. Maaari itong ilipat ang mga bundok kung mayroon ka ng mga bola upang ihinto ang anumang lungsod. Kayamanan ng bayan ay darating up sa lalong madaling panahon. Ngunit ang bundok ay gumagalaw pa rin sa akin. Upang makahanap ng isang mas mahusay na lugar at mga tao ay moral na sapat. bundok sa ibaba ng agos ng dagat hanggang sa makita mo ang isang maliit na nayon. Matatagpuan sa waterfront ng South East. Mountains upang makita ang mga kayamanan ng mga tao dito. Ang mga kalalakihan at kababaihan na mahirap nagtrabaho upang taasan na rin mga bata. Ang mga tao ay mga moral na Inilipat ang mga bundok kaya malapit. habang pagpunta sa bundok, narinig niya ang isang maliit na boses. Umiiyak sa gitna Ito ay isang mahinang kanin Rice sabihin sa mga bundok "Ako ay ipinanganak upang ang mga tao kumain sa akin. Ngunit ang mga tao dito upang masusuka ako sa tubig, "sinabi ng galit bundok. "Dapat nating igalang Sinumang hindi igalang ang halaga ng maliit na bagay. Ang ganitong mga tao na ginawa sa kanya. Hindi siya karapat-dapat sa mga kayamanan mula sa akin pati na rin, "ang bundok kaya ang clay tablet na dumating up sa lahat ng mga kayamanang at ilipat ang layo mula sa village pagkatapos. Simula noon, Nakita walang sinuman muli bundok.