ด้วยความสัตย์จริงผมไม่สบายใจทุกครั้

ด้วยความสัตย์จริงผมไม่สบายใจทุกครั้ง ที่จะต้องพูดถึงการอนุรักษ์และฟื้นฟูทะเลไทยและต้องเชื่อมโยงถึงสาเหตุที่สำคัญของการเสื่อมลงของทรัพยากรพันธุ์สัตว์น้ำ โดยจำเป็นต้องพูดถึงข้อเท็จจริงที่ว่าการทำการประมงด้วยเครื่องมือทำการประมงแบบทำลายล้างรุนแรงอย่างน้อย 3 ชนิดคืออวนลาก อวนรุนและเรือปั่นไป เพราะผมตระหนักดีว่าล้วนเป็นอาชีพที่เกี่ยวข้องกับพี่น้องชาวประมงและอาชีพต่อเนื่องอีกจำนวนมาก ในขณะเดียวกันการมองไปข้างหน้าของสังคมที่เอาคนส่วนใหญ่เป็นตัวตั้งและมองถึงความยั่งยืน ความมั่นคงโดยเฉพาะความมั่นคงทางอาชีพและแหล่งอาหารโปรตีนที่สำคัญของสังคม มีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องพูดถึงสภาพปัญหาและทางออก
ความเคลื่อนไหวเรื่องการพัฒนาอย่างยั่งยืน เป้าหมายของการพัฒนาอย่างยั่งยืนขององค์การสหประชาชาติ (Sustainable Development Goals: SDGs) ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการเมื่อ 1 มกราคม 2559 ที่ผ่านมา “จากเป้าหมายแห่งสหัสวรรษหรือ MDGs ที่มีบัญญัติ 10 ประการที่ประกาศมาตั้งแต่ปี 2543 บอกว่าให้เราต้องคำนึงถึงสังคม แรงงาน สิ่งแวดล้อม และทำธุรกิจโดยปราศจากคอร์รัปชัน ถือเป็นการสร้างบรรทัดฐานใหม่ว่าธุรกิจไม่สามารถทำกำไรได้อย่างเดียว นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของชุดความคิดเรื่องความรับผิดชอบต่อสังคม จากในยุคก่อนหน้าที่เรื่องเหล่านี้ไม่ได้อยู่ในหัวนักธุรกิจเลย สิ่งนี้จึงเป็นรากฐานก่อนที่จะมาถึงการประกาศเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนหรือ SDGs วันนี้จึงมีความจำเป็นที่จะต้องพูดถึงธุรกิจที่ต่อเนื่องจากการทำการประมงแบบทำลายล้างคือ “ธุรกิจปลาป่น by catch” อีกสักครั้ง เพราะธุรกิจปลาป่น by catchคืออีกหนึ่งธุรกิจที่มีความจำเป็นที่จะต้องได้รับการตรวจสอบและทบทวน ว่าควรจะพัฒนาไปในทิศทางใด ซึ่งแน่นอนว่าหากธุรกิจนี้ยังใช้วัตถุดิบจากทะเลไทยที่ลูกกุ้งหอยปูปลาหรือพันธุ์สัตว์น้ำเศรษฐกิจวัยอ่อนจำนวนมหาศาลมาป้อน นั่นก็หมายความว่าเรากำลังไปในทิศทางที่ขัดแย้งกับเป้าหมายของการพัฒนาอย่างยั่งยืนขององค์การสหประชาชาติ (Sustainable Development Goals: SDGs) และถ้าไม่มีการปรับเปลี่ยนในวันนี้ ในอนาคตอันใกล้ธุรกิจปลาป่นโดยตรงหรือธุรกิจที่ต่อเนื่องอย่างธุรกิจอาหารสัตว์หรือการส่งออกสัตว์เลี้ยงของเกษตรกรไปยังตลาดโลก ก็จะต้องได้รับผลกระทบจากการแซงชั่นหรือบอยคอตอย่างแน่นอน
ด้วยเหตุผลสำคัญที่ว่า SDGs มีเป้าหมายหลักในการพัฒนาความเป็นอยู่ของประชากรโลก สร้างความเท่าเทียม ขจัดปัญหาความยากจน และการใช้ทรัพยากรธรรมชาติอย่างคุ้มค่า เพื่อมุ่งไปสู่การสร้างสังคมที่ยั่งยืนในอีก 15 ปีข้างหน้า ซึ่งครอบคลุม 17 ด้าน ได้แก่ 1) ความยากจน 2) ความหิวโหย 3) สุขภาวะ 4) การศึกษา 5) ความเท่าเทียมทางเพศ 6) น้ำและการสุขาภิบาล 7) พลังงาน 8) เศรษฐกิจและการจ้างงาน 9) โครงสร้างพื้นฐานและการปรับปรุงให้เป็นอุตสาหกรรม 10) ความเหลื่อมล้ำ 11) เมืองและการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ 12) แบบแผนการผลิตและการบริโภคที่ยั่งยืน 13) การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและผลกระทบ 14) ทรัพยากรทางทะเล 15) ระบบนิเวศและความหลากหลายทางชีวภาพ 16) สังคมและความยุติธรรม และ 17) หุ้นส่วนความร่วมมือและการปฏิบัติให้เกิดผล ขอยกตัวอย่างของคำอธิบายถึงเหตุผลเป้าหมายของการพัฒนาอย่างยั่งยืนขององค์การสหประชาชาติ (Sustainable Development Goals: SDGs)คือ
“ผู้คนมากกว่า 800 ล้านคน ยังคงอยู่ได้ด้วยเงินน้อยกว่า 1.25 ดอลลาห์ต่อวัน หลายคนยังขาดการเข้าถึงอาหาร น้ำดื่มที่สะอาดและสุขอนามัยที่เพียงพอ การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วในประเทศ เช่น จีนและอินเดีย ได้ช่วยยกระดับประชากรออกจากความยากจน แต่ความเติบโตในเรื่องดังกล่าวก็ยังไม่มีความสม่ำเสมอเท่าใดนัก ประชากรผู้หญิงมีสัดส่วนที่อยู่ในความยากจนมากกว่าผู้ชาย เนื่องจากการเข้าถึงที่ไม่เท่ากันในเรื่องค่าแรงงาน การศึกษาและทรัพย์สินSDGs มีเป้าหมายที่จะขจัดความยากจนในทุกรูปแบบให้แล้วเสร็จภายในปี 2573 ซึ่งเป้าหมายดังกล่าวเกี่ยวข้องกับการกำหนดกลุ่มเป้าหมายที่อาศัยอยู่ในสถานการณ์ที่มีความเสี่ยงในการเข้าถึงทรัพยากรและการบริการขั้นพื้นฐาน รวมถึงช่วยเหลือชุมชนที่ได้รับผลกระทบจากความขัดแย้งและภัยพิบัติที่เกี่ยวข้องกับสภาพภูมิอากาศ”
ลดความเหลื่อมล้ำทั้งภายในและระหว่างประเทศ
“จากรายงานที่ว่าความไม่เท่าเทียมของรายได้มีอัตราเพิ่มขึ้น 10% ของคนร่ำรวยที่สุด มีรายได้เป็น 40% ของรายได้รวมทั่วโลก ผู้ที่ยากจนที่สุด 10% ทำได้รายได้เพียง 2 – 7% ของรายได้รวมทั่วโลก ในประเทศกำลังพัฒนา ความไม่เท่าเทียมเพิ่มขึ้น 11 % ตามการเจริญเติบโตของประชากรความไม่เท่าเทียมด้านรายได้เป็นปัญหาระดับโลกที่ต้องการการแก้ไข ซึ่งปัญหานี้เกี่ยวข้องกับการปรับปรุงกฎระเบียบข้อบังคับ การตรวจสอบของตลาดการเงินและสถาบันด้านการเงิน การส่งเสริมการช่วยเหลือด้านการพัฒนา และการลงทุนโดยตรงจากต่างชาติไปยังภูมิภาคที่มีความจำเป็นมากที่สุด การอำนวยความสะดวกในการอพยพย้ายถิ่นที่ปลอดภัยและการเคลื่อนย้ายของผู้คนก็เป็นสิ่งสำคัญในการแก้ไขปัญหาการแบ่งเขตแดน”
อนุรักษ์และใช้ประโยชน์จากมหาสมุทรและทรัพยากรทางทะเลเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน
“ผู้คนกว่าสามพันล้านคนใช้ชีวิตขึ้นอยู่กับความหลากหลายทางชีวภาพทางทะเลและชายฝั่ง แต่ในปัจจุบันนี้เราจะเห็นได้ว่า 30% ของปลาทะเลของโลกได้ถูกใช้ไปเกินขนาด ซึ่งต่ำกว่าระดับที่พวกเขาสามารถผลิตผลตอบแทนที่ยั่งยืนให้ได้เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDGs) สร้างกรอบการทำงานเพื่อการจัดการอย่างยั่งยืนและปกป้องระบบนิเวศทางชายฝั่งและทางทะเลจากภาวะมลพิษจากแหล่งบนบก ตลอดจนจัดการปัญหาผลกระทบของการเป็นกรดของมหาสมุทร เสริมสร้างการอนุรักษ์และใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืนของทรัพยากรทะเลผ่านกฎหมายระหว่างประเทศซึ่งจะสามารถช่วยบรรเทาปัญหาที่เกิดขึ้นกับมหาสมุทร” ดูที่มาจาก(http://www.un.or.th/globalgoals/th/the-goals/)

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

With the truth I am uncomfortable every time I must mention the conservation and rehabilitation of marine and Thailand must be linked to an important cause of the deterioration of the aquatic species for resources without the need to mention the fact that fishing with a fishing tool, destructive, violent, at least 3 types of trawl nets and boats to tougher, because I realize that are career-related jobs and fishing brothers continuously. At the same time, looking ahead of society took most people as a location and view up to the sustainability. Stability, particularly occupational stability and food sources of protein that are important for society. It is necessary to have to mention the weather problems and a way out. ความเคลื่อนไหวเรื่องการพัฒนาอย่างยั่งยืน เป้าหมายของการพัฒนาอย่างยั่งยืนขององค์การสหประชาชาติ (Sustainable Development Goals: SDGs) ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการเมื่อ 1 มกราคม 2559 ที่ผ่านมา “จากเป้าหมายแห่งสหัสวรรษหรือ MDGs ที่มีบัญญัติ 10 ประการที่ประกาศมาตั้งแต่ปี 2543 บอกว่าให้เราต้องคำนึงถึงสังคม แรงงาน สิ่งแวดล้อม และทำธุรกิจโดยปราศจากคอร์รัปชัน ถือเป็นการสร้างบรรทัดฐานใหม่ว่าธุรกิจไม่สามารถทำกำไรได้อย่างเดียว นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของชุดความคิดเรื่องความรับผิดชอบต่อสังคม จากในยุคก่อนหน้าที่เรื่องเหล่านี้ไม่ได้อยู่ในหัวนักธุรกิจเลย สิ่งนี้จึงเป็นรากฐานก่อนที่จะมาถึงการประกาศเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนหรือ SDGs วันนี้จึงมีความจำเป็นที่จะต้องพูดถึงธุรกิจที่ต่อเนื่องจากการทำการประมงแบบทำลายล้างคือ “ธุรกิจปลาป่น by catch” อีกสักครั้ง เพราะธุรกิจปลาป่น by catchคืออีกหนึ่งธุรกิจที่มีความจำเป็นที่จะต้องได้รับการตรวจสอบและทบทวน ว่าควรจะพัฒนาไปในทิศทางใด ซึ่งแน่นอนว่าหากธุรกิจนี้ยังใช้วัตถุดิบจากทะเลไทยที่ลูกกุ้งหอยปูปลาหรือพันธุ์สัตว์น้ำเศรษฐกิจวัยอ่อนจำนวนมหาศาลมาป้อน นั่นก็หมายความว่าเรากำลังไปในทิศทางที่ขัดแย้งกับเป้าหมายของการพัฒนาอย่างยั่งยืนขององค์การสหประชาชาติ (Sustainable Development Goals: SDGs) และถ้าไม่มีการปรับเปลี่ยนในวันนี้ ในอนาคตอันใกล้ธุรกิจปลาป่นโดยตรงหรือธุรกิจที่ต่อเนื่องอย่างธุรกิจอาหารสัตว์หรือการส่งออกสัตว์เลี้ยงของเกษตรกรไปยังตลาดโลก ก็จะต้องได้รับผลกระทบจากการแซงชั่นหรือบอยคอตอย่างแน่นอน ด้วยเหตุผลสำคัญที่ว่า SDGs มีเป้าหมายหลักในการพัฒนาความเป็นอยู่ของประชากรโลก สร้างความเท่าเทียม ขจัดปัญหาความยากจน และการใช้ทรัพยากรธรรมชาติอย่างคุ้มค่า เพื่อมุ่งไปสู่การสร้างสังคมที่ยั่งยืนในอีก 15 ปีข้างหน้า ซึ่งครอบคลุม 17 ด้าน ได้แก่ 1) ความยากจน 2) ความหิวโหย 3) สุขภาวะ 4) การศึกษา 5) ความเท่าเทียมทางเพศ 6) น้ำและการสุขาภิบาล 7) พลังงาน 8) เศรษฐกิจและการจ้างงาน 9) โครงสร้างพื้นฐานและการปรับปรุงให้เป็นอุตสาหกรรม 10) ความเหลื่อมล้ำ 11) เมืองและการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ 12) แบบแผนการผลิตและการบริโภคที่ยั่งยืน 13) การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและผลกระทบ 14) ทรัพยากรทางทะเล 15) ระบบนิเวศและความหลากหลายทางชีวภาพ 16) สังคมและความยุติธรรม และ 17) หุ้นส่วนความร่วมมือและการปฏิบัติให้เกิดผล ขอยกตัวอย่างของคำอธิบายถึงเหตุผลเป้าหมายของการพัฒนาอย่างยั่งยืนขององค์การสหประชาชาติ (Sustainable Development Goals: SDGs)คือ “ผู้คนมากกว่า 800 ล้านคน ยังคงอยู่ได้ด้วยเงินน้อยกว่า 1.25 ดอลลาห์ต่อวัน หลายคนยังขาดการเข้าถึงอาหาร น้ำดื่มที่สะอาดและสุขอนามัยที่เพียงพอ การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วในประเทศ เช่น จีนและอินเดีย ได้ช่วยยกระดับประชากรออกจากความยากจน แต่ความเติบโตในเรื่องดังกล่าวก็ยังไม่มีความสม่ำเสมอเท่าใดนัก ประชากรผู้หญิงมีสัดส่วนที่อยู่ในความยากจนมากกว่าผู้ชาย เนื่องจากการเข้าถึงที่ไม่เท่ากันในเรื่องค่าแรงงาน การศึกษาและทรัพย์สินSDGs มีเป้าหมายที่จะขจัดความยากจนในทุกรูปแบบให้แล้วเสร็จภายในปี 2573 ซึ่งเป้าหมายดังกล่าวเกี่ยวข้องกับการกำหนดกลุ่มเป้าหมายที่อาศัยอยู่ในสถานการณ์ที่มีความเสี่ยงในการเข้าถึงทรัพยากรและการบริการขั้นพื้นฐาน รวมถึงช่วยเหลือชุมชนที่ได้รับผลกระทบจากความขัดแย้งและภัยพิบัติที่เกี่ยวข้องกับสภาพภูมิอากาศ”
ลดความเหลื่อมล้ำทั้งภายในและระหว่างประเทศ
“จากรายงานที่ว่าความไม่เท่าเทียมของรายได้มีอัตราเพิ่มขึ้น 10% ของคนร่ำรวยที่สุด มีรายได้เป็น 40% ของรายได้รวมทั่วโลก ผู้ที่ยากจนที่สุด 10% ทำได้รายได้เพียง 2 – 7% ของรายได้รวมทั่วโลก ในประเทศกำลังพัฒนา ความไม่เท่าเทียมเพิ่มขึ้น 11 % ตามการเจริญเติบโตของประชากรความไม่เท่าเทียมด้านรายได้เป็นปัญหาระดับโลกที่ต้องการการแก้ไข ซึ่งปัญหานี้เกี่ยวข้องกับการปรับปรุงกฎระเบียบข้อบังคับ การตรวจสอบของตลาดการเงินและสถาบันด้านการเงิน การส่งเสริมการช่วยเหลือด้านการพัฒนา และการลงทุนโดยตรงจากต่างชาติไปยังภูมิภาคที่มีความจำเป็นมากที่สุด การอำนวยความสะดวกในการอพยพย้ายถิ่นที่ปลอดภัยและการเคลื่อนย้ายของผู้คนก็เป็นสิ่งสำคัญในการแก้ไขปัญหาการแบ่งเขตแดน”
อนุรักษ์และใช้ประโยชน์จากมหาสมุทรและทรัพยากรทางทะเลเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน
“ผู้คนกว่าสามพันล้านคนใช้ชีวิตขึ้นอยู่กับความหลากหลายทางชีวภาพทางทะเลและชายฝั่ง แต่ในปัจจุบันนี้เราจะเห็นได้ว่า 30% ของปลาทะเลของโลกได้ถูกใช้ไปเกินขนาด ซึ่งต่ำกว่าระดับที่พวกเขาสามารถผลิตผลตอบแทนที่ยั่งยืนให้ได้เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDGs) สร้างกรอบการทำงานเพื่อการจัดการอย่างยั่งยืนและปกป้องระบบนิเวศทางชายฝั่งและทางทะเลจากภาวะมลพิษจากแหล่งบนบก ตลอดจนจัดการปัญหาผลกระทบของการเป็นกรดของมหาสมุทร เสริมสร้างการอนุรักษ์และใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืนของทรัพยากรทะเลผ่านกฎหมายระหว่างประเทศซึ่งจะสามารถช่วยบรรเทาปัญหาที่เกิดขึ้นกับมหาสมุทร” ดูที่มาจาก(http://www.un.or.th/globalgoals/th/the-goals/)