วันแรกที่ฉันลืมตาดูโลก ฉันจำไม่ได้ว

วันแรกที่ฉันลืมตาดูโลก ฉันจำไม่ได้ว่าใครเป็นคนแรกที่ยืนดูฉันอยู่ตรงนั้น แต่ฉันจำได้ว่าแม่กับพ่ออยู่กับฉันมาตลอด วันแรกที่ฉันเข้าเรียนในระดับอนุบาล ฉันจำได้ว่าฉันรู้สึกเศร้า แล้วก็ยังร้องไห้งอแงหาพ่อกับแม่ พอโตขึ้นฉันก็เริ่มเข้มแข็ง เริ่มเข้าใจว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงต้องส่งฉันไปเรียน สิ่งที่มีความสุขมากที่สุดในชีวิตของฉันคือการที่เห็นรอยยิ้มของคนที่ฉันรักและคนที่ฉันแคร์มากที่สุด นั่นคือ พ่อกับแม่นั่นเอง สิ่งที่ฉันกลัวมากที่สุดในชีวิต คือการสูญเสียคนที่ฉันรัก กลัวการจากลา กลัวผิดหวังในสิ่งที่คาดหวัง

ผลลัพธ์ (จีน) 1:

忘了看看这个世界的第一天。我不记得谁是第一个人认为我正是如此，但我记得我妈妈和我一起是永远。第一天参加幼儿园我记得我觉得伤心地哭泣太过挑剔，发现妈妈。够了，我开始茁壮成长开始了解为什么我妈妈想让我学习。什么是我生命中最大的幸福是看的我爱的人和人，最关心的那就是，我的母亲而微笑。什么我最怕在生活中是要失去我爱、 害怕、 恐惧、 失望的是，从拉上什么指望的人。

ผลลัพธ์ (จีน) 2:

第一天，我睁开眼睛看世界。我不记得谁是第一个看到我站在那里。不过，我记得我的母亲和我的父亲是我一直。第一天，我报名参加了幼儿园。我记得我感到难过。我也哭了他的父母。我开始长大了强烈。开始明白为什么我的父母送我去上学。什么最享受的在我的生活就是看我喜欢的人我关心的笑容和人民最重要的是，我的父亲和母亲。我最怕的生活。正在失去我爱的人，害怕，恐惧拉科塔失望中期待什么。

ผลลัพธ์ (จีน) 3:

我来到这个世界的第一天我不记得是谁第一个站在那里看着我。但我记得我爸爸妈妈和我。我第一天入学的幼儿园。我记得我感到悲伤。然后我长大了，我变得坚强要开始理解为什么爸爸妈妈送我去学我一生中最幸福的事就是看到我爱的人微笑的人是你我最关心的。是害怕失去我爱的人所期待的失望害怕告别。