ฉันชื่อจารุวรรณ เลี้ยงดี ทุกคนต่างเ

ฉันชื่อจารุวรรณ เลี้ยงดี ทุกคนต่างเรียกฉันว่า น้อง ฉันเกิดวันที่ 11 มิถุนายน 2534 อาศัยและเติบโตอยู่ทีบ้านเลขที่ 12 หมู่ 12 ตำบลหัวปลวก อำเภอเสาไห้ จังหวัดสระบุรี ฉันโตมาจากครอบครัวเล็กๆที่แสนจะอบอุ่น ท่ามกลางสิ่งแวดล้อมที่ดี รอบบ้านของฉันแวดล้อมไปด้วยต้นไม้ ท่ามกลางทิวทัศน์ที่สวยงาย ฉันอาศัยอยู่กับพ่อและพี่ๆของฉันในบ้านหลังเล็กๆครอบครัวของฉันคือสิ่งที่ฉันรักมากที่สุด ทุกครั้งที่ฉันต้องห่างจากบ้านมาอยู่ที่วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนี จังหวัดนนทบุรี ฉันจะคิดถึงบ้านมากจนบางทีก็ร้องไห้จะกลับบ้านอยู่บ่อยครั้ง ฉันจะเป็นคนที่ซุ้มซ่ามอย่างมาก และฉันชอบมีโลกส่วนตัวเป็นบางครั้ง ฉันเป็นคนพูดน้อย รักความสงบ และจะหลีกเลี่ยงกับเรื่องราวที่วุ่นวายเสมอ
ตอนฉันอายุ 5 ขวบฉันได้เข้าโรงเรียนเป็นครั้งแรก ฉันเข้าเรียนที่โรงเรียนบ้านเขาดินใต้ จังหวัดสระบุรี ฉันเจอกับเพื่อนมากมาย ชีวิตที่เคยอยู่ในความดูแลของพ่อและแม่ แต่ต้องกลายมาเป็นภาระหนักของคุณครู ฉันพอจำได้ว่าตอนนั้นฉันร้องไห้อยากกลับบ้านทุกวัน จนคุณครูต้องจับขังตัวฉันให้นอนหลับและอยู่ในห้องคนเดียว เพราะฉันจะร้องไห้บ่อยและเสียงดังมาก แต่มีเพื่อนคนนึงเข้ามานั่งและมาเล่นกับฉันเวลาฉันร้องไห้จนทำให้ฉันเห็นว่าฉันมีเพื่อนที่อยู่ข้างๆฉันมาตลอด ทำให้ฉันอยากมาโรงรียนมากขึ้น พอฉันเรียนจบจากที่นี้ ฉันก็ได้ไปสอบเข้าที่โรงเรียนเทพศิรินทร์ พุแค จังหวัดสระบุรี ในสายการเรียนวิทย์-คณิต มาถึงตอนนี้ฉันทำตัวลำบาก กว่าที่ฉันจะรู้จักเพื่อนสักคนมันต้องมีเรื่องบังเอิญเกิดขึ้นก่อนเสมอ มาอยู่ที่นี่ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่แค่ไม่กี่คน ทุกครั้งที่เพื่อนมีเรื่องเดือดร้อนฉันก็พร้อมที่จะยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเท่าที่จะช่วยได้อย่างสุดความสามารถเสมอ ไม่ว่าเรื่องน้อยใหญ่ ฉันจะไม่ค่อยปฏิเสธที่จะช่วยเหลือเพื่อน ช่วงนี้ฉันเริ่มมีมุขขำๆมาอำเพื่อนบ่อยๆ จนทำให้เพื่อนๆหัวเราะไปตามๆกัน ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำมาก เพราะเป็นช่วงเวลาที่ฉันรู้สึกว่ามันมีค่าและยาวนานที่สุด ทั้งสุขและทุกข์ร่วมกัน หัวเราะ ร้องไห้ด้วยกัน ฉันพยายามตั้งใจเรียน ไม่ออกนอกลู่นอกทาง และขยันให้มากๆ มากกว่าคนอื่น เพราะฉันไม่ได้เกิดมาท่ามกลางทุกอย่างที่เพียบพร้อม ฉันอาจจะไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกสบาย พ่อกับแม่ต้องทำงานหนัก เพื่อส่งเสียฉันให้ได้เล่าเรียน ก่อนที่ฉันจะทำอะไร ถ้าฉันคิดว่ามันมีผลกระทบต่อความรู้สึกของพ่อกับแม่ ฉันก็จะหลีกเลียงเสมอ ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาอาจจะมีบางครั้งที่ทำให้พ่อกับแม่ต้องเป็นห่วง อาจมีบางเวลาที่ทำยังทำดีได้ไม่เท่าดั่งที่ท่านคาดหวัง ทุกวันนี้สิ่งที่ฉันกำลังพยายามคือ การตั้งใจศึกษาเล่าเรียน เพื่ออนาคตของครอบครัวและตัวฉันเอง
ฉันจบจากโรงเรียนเทพศิริทร์ พุแค และสอบเข้าเรียนพยาบาลได้ที่จังหวัดนนทบุรี ฉันและครอบครั้วของฉันต่างก็ดีใจมาก แต่สำหรับตัวฉันเองก็ชอบวิชาชีพนี้มานานแล้วเหมือนกัน จากชีวิตบ้านนอกมาอยู่ในเมืองมันต่างกันมาก ทำให้ฉันปรับตัวและใช้ชีวิตมาจนใกล้ถึงความฝันเข้าทุกที ปัญหาและอุปสรรคจะเป็นประสบการณ์ให้เราดำเนินชีวิตต่อไปได้ แม้วันเวลาจะเปลี่ยนแปลงไป ไม่ว่าจะเด็กหรือโตฉันคนนี้ก็ไม่เคยเปลี่ยน เรื่องราวของฉัน เรื่องราวทุกอย่างมันยังคงมีคุณค่าและมีความหมายกับฉันเสมอ ถึงแม้จะเนิ่นนานสักแค่ไหน ทุกอย่างยังเหมือนเป็นเครื่องเดือนใจให้ชีวิตฉันก้าวเดิน ไปตามหนทางข้างหน้าอย่างตั้งใจ และแน่วแน่ ที่ผ่านมาอาจจะมีทั้งอุปสรรคและขวากหนาม แต่มันก็เป็นแบบทดสอบหนึ่งของหนทางแห่งความสำเร็จ เมื่อยิ่งทดสอบมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้เรายิ่งชำนาญ และแข็งแกร่ง
“ คติประจำใจของฉันคือ ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จต้องอยู่ที่นั่น จงทำวันนี้และวันข้างหน้าให้ดีที่สุด ”

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

My name Jaruwan well fed everyone called me brother, I was born on June 11, 2534 and grew up living at home at 12 Moo 12, Tambon Sao Hai district, Saraburi anthill. I grew up on a small family will be warm.Around my house, surrounded by trees. The scenery is pretty easy. I lived with my father and brother in a small house with my family is what I love the most.Nonthaburi. I miss home so much that sometimes I come home often. I was very arch Salm. And I like a private world for some time. I said little peace.When I was 5 years old, I have attended the school for the first time. I attended the school, he was under. Saraburi. I met so many friends. Life that had been in the custody of his parents. I have become a heavy burden on the teacher.The teachers have to arrest me to sleep in a room alone. I cry often and loudly. But I had a friend who came to play with me every time I sit and cry until I see that I have a friend who is always by my side.When I graduated from here. I went out into the school day onward Phu Khae, Saraburi. In the Learning Science - Mathematics. By this time, I made trouble. Than I would be friends with someone, it's always happened before.Every time a friend and I have trouble to intervene to help as much as we can to help as always. Not that it matters little. I will not refuse to help.To make friends laugh together. During this time period was very memorable. It was at this time I feel it is valuable and longest. Both joy and sorrow together, laughing together, crying. I'm trying to study.And work a lot. Than others. Because I was not born in the midst of all the facilities. I may not be comfortable with. Parents have to work hard. I have to send them to school. Before I could do anything.I'll always be avoided. Although the past may sometimes cause parents to worry. May have some time to do as much as you do not expect. Today, what I'm trying is. The intended study.I graduated from school I put Carrie and Mr. Taylor attended medical examination at Nonthaburi. Me and my family were very glad fence. But for myself, it's like this profession for a long time as well.I had to adapt and live as close to a dream to me. Barriers to experience us live longer. Although the days are changing. Whether young or older, I have never changed. My story.Despite how long one. I like everything in my life is a journey. The way forward deliberately and determinedly past might be the obstacles and hurdles.When the test was much more professional and makes us stronger
."Is my motto. Where efforts. The need is there. Do today and tomorrow to be the best "




.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

จังหวัดนนทบุรีฉันจะคิดถึงบ้านมากจนบางทีก็ร้องไห้จะกลับบ้านอยู่บ่อยครั้งฉันจะเป็นคนที่ซุ้มซ่ามอย่างมากและฉันชอบมีโลกส่วนตัวเป็นบางครั้งฉันเป็นคนพูดน้อยรักความสงบ Around my house, surrounded by trees, views report. I live with my father and my brothers and sisters in a small house, my family is what I love the most. Nonthaburi Province. I'm going to miss home a lot so maybe just crying to go home. I'll be at sam and I like to have a private world is sometimes. I am the person to speak a little love peace. Right now I'm at the age of 5 years old, I go to school for the first time. I attend school at home he lands South, saraburi province. I met with many friends. Life used to be in the care of his father and mother, but became a heavy burden on the teachers. Until you a teacher must catch a MEW I, sleep and live in the city alone. Because I would cry often and very loud, but have a friend who does it take to come in and play with me when I cry, I see that I have a friend beside me. Once I graduated from here, I have to make to caching output Thep Sirin school, saraburi province. In the study of science-Math has arrived, now I'm doing a difficult. More than that, I know my friend alone, it must have happened before. Every time a friend has a troubling story, I was ready to intervene to help as you're always capable of most big story, no matter how. I will not refuse to help a friend. To make your friends laugh to suppliers. This time interval is the time interval that is very memorable. It is time that I feel that it is both the longest and the joy and passion together, laugh together, cry. I'm trying to concentrate on learning And diligent, very much more than anyone else, because I wasn't born in the midst of everything that is equipped. I may not have the amenities. My mother worked hard to study, I have to support before I do anything. I would always avoid lieng. Although in the past there may be times when that makes my mom is concerned. There may be some time to do what only he could expect. Today, what I was trying to concentrate on school enrolment. I graduated from school and was a serene output caching rit study nursing at Nonthaburi Province. Me and my very happy, khrua But for myself, I like this profession for a long time, as well. Made me adapt and live until nearing the dream into me. Problems and obstacles would allow us to experience life. Even the date and time are changed. I have grown children or whether this person would never change. My story. Although long noen? Everything still appears to be a month of my life will take. According to the way ahead, determined and uncompromising in the past may have both the obstacles and Thistles and thorns. When I test the more, the more we experienced strong and more
."My mind's motto is where efforts to success there. Work today and the days ahead. ”

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Minister of Justice, and the banquet hall, I am a spy and all the people I called my brother, I was born and lived June 11 , 2534 growth at House Number 12 Moo 12, Tambon Hua termites Sao Hai District in Saraburi province, I come from a small family, a warmAll around the house. I am surrounded by beautiful scenery among trees, I live with my father and my Pi little houses in my family is what I love most.Nonthaburi province. So much so that I would get homesick Sometimes it is crying to go back home and often I was arbour Plaza, and I love to have a very private world, it is sometimes said I had a little love for the peaceWhen I was 5 years old I have been in school for the first time I took a class at the school house in Saraburi province South infirmary I met with many of my friends in my life that had been in the care of his father and mother, but has become a heavy burden to be Khun.Until Khun must be arrested, detained, I slept in the room and one of them because I had to cry and often very loud, but there is one of his friends to come and sit down, and come and play with me when I am crying, I see that I have a friend that is beside me.By the time I had, of course, I had to go from the Entrance Exams to the blackish body พศิ school pour carrots spring in Saraburi province, dear Mr. Chuwit to the call-up to now, I am doing the Coprocessor, and difficult than I will be known as a friend to be a thing happened before.Every time I was with a friend who has a hand in to help as much as possible to be at the top, you can always do that at least I wouldn't refuse to help a friendso that my friends laughed underfed. This time is the period of time that a memorable because it is the period of time that I feel that it is the best and long, happy, and sad, laughing together and wept together, I tried to pay attention toจนคุณครูต้องจับขังตัวฉันให้นอนหลับและอยู่ใเพราะฉันจะร้องไห้บ่อยและเสียงดังมากแต่มีเพื่อนคนนึงเข้ามานั่งและมาเล่นกับฉันเI will always avoid untreated though, there may be some times that his father and his mother to be concerned there may be some time to make good. Not as much as you would expect today's things like that that I was trying to do is to studyI graduated from the school and pour พศิ ริทร์ spring carrots and exams to the school nurse at Nonthaburi province I and cover a fence, but I was very glad for myself, I was like this profession and for a long time.It makes me, and live close to the dream to more and more problems and obstacles will continue to experience life, we even have time to change, whether children or older people. I would never change my story.Even though it may be a long time how to get everything in the same month, my life I walked to the road ahead and deliberately and steadily, it will have both a right and a thorn barrierWhen the test was much more skill and more robust, we
"moral identity my mind is where is the effort to be successful. Thou shalt make today and tomorrow to be the best."




and hard work, it's really much more than other people because I don't have any, among all the attributes I might not have the comforts my father and my mother, I would have to work hard to supply has been studied before, I will do what