Equipment for the lottery consists of eating in a while. 1. the beginning of the lottery is alms as shrubs along your drawn template kanpoprik is divided into 3 levels, a large Lottery Lottery luck, luck, or called in a while (read "snazzy yachok") ton medium called the lottery while the deck is small while the lottery song Tan basket weave one of the simple beginning a special dye called Lottery lottery. While luck is a splendid and alms at large sometimes made into highest Oi assessments or for mounting as there are straw adorned with flowers, the waist or hung with various twigs of some companies not all aircraft plug embroidered bamboo Ruak not used from the beginning till the end. Sometimes they use a big stick with price kraban or grass, rubber grip and hang a price with a local creating of some home model. Rice with household appliances until all Some local boat shaped Castle made a image. Elephant, horse, cattle, in putting rice supplies consumables. The luck factor of the amount or amounts while a while another type.If the dye, which is shrinking, shrinking, etc of some local girls in the group, Tai Yong, the sides of the appliance until the surge, including glass. A little flour, handkerchiefs of women considered to be put on until finally the umbrella spread. Popular girl, shrinking costs, dye linen because they believe that when married to make families happy. While the deck Use a basket or container is packaged while rice of eating utensils such as elephant-footed kraban paddy storage bin while kalamang water tanks, etc. The machine is put inside, with everything. The amount of the money factor that put the merit or there may be fewer while fortune. While the song is a "song" or containers with bamboo woven basket pegs is a translucent, high-tank. Release the pegs from the basket up with banana leaves, and then enter the secondary side of the fish, food, everything, and then the thousands more gathered to hammer ties adjacent to mouth a while. เครื่องกินเครื่องใช้ที่ใส่ในก๋วย มีข้าวสุก ข้าวสาร อาหารสุก ส่วนใหญ่จะเป็นอาหารแห้งอย่างแคบหมู ชิ้นส้ม ไส้อั่ว ชิ้นหนึ้ง ปลาปิ้ง พริก เกลือ หอม กระเทียม หมาก ปูน พลู ยาสูบ ขนมต้ม ขนมหวานต่างๆ ลูกไม้ผลไม้ เช่น ส้มโอ กล้วย อ้อย มะพร้าว น้ำตาล ถ้าเป็นก๋วยซองจะมีเนื้อที่ให้ใส่ของเหล่านี้อย่างละไม่มาก กล้วยจะแบ่งใส่ 1-2 ลูก ส้มโอก็ผ่าใส่ 1 กลีบ อ้อยก็ตัดยาวขนาด 1 คืบ ใส่ไว้ 1 ท่อน ถ้าเป็นก๋วยสำรับและก๋วยโชค ของเหล่านี้จะใส่ทั้งลูกทั้งหวี ก๋วยซอง นิยมทำถวายอุทิศส่วนบุญให้คนตาย มีบิดามารดา เป็นต้น ในการไปรอมพอย (อ่านว่า”ฮอมปอย”) หรือการที่มีญาติมิตรนำเอาสิ่งของไปรอมหรือสมทบทำบุญกับเจ้าของต้นสลากนั้น ข้าวของที่พี่น้องนำไปรอมอาจเป็นดอกไม้พื้นเมืองที่หาได้หรือดอกที่สวยงามหรือมีกลิ่นหอม เช่น ดอกจำปา ดอกเก็ดถะหวา ดอกพุด ดอกสะบันงา ดอกกาแกด เป็นต้น และก็มีกล้วย อ้อย หมากพลู นอกจากจะเอาไปรอมแล้วยังช่วยแต่งช่วยดาเครื่องสลากจนเสร็จอีกด้วย ผู้เป็นเจ้าของต้นสลาก หรือเจ้าของเรือนก็จะนำข้าวปลาอาหารเลี้ยงพี่เลี้ยงน้องที่มาฮอม แล้วยังทำขนมพื้นเมือง อย่างข้าวต้มกระทิ ข้าวต้มกล้วย ข้าวต้มถั่ว ที่นิยมทำและชอบกินกันคือ เข้าหนมจ็อก หรือขนมเทียนแบบล้านนา ตอนเย็นเมื่อพี่น้องจะกลับเจ้าของเรือนจะห่อเอาเข้าหนมจ็อก เป็นของฝากให้แก่พี่น้องทุกคนเพื่อนำไปให้ลูกหลานที่อยู่บ้านได้กินกัน การแต่งดาต้นสลากใช้เวลาทั้งวันจึงจะเสร็จ เพราะคนสมัยก่อนต้องทำด้วยมือเองทั้งหมด ไม่ได้ซื้อหาเอาได้ง่ายอย่างกับปัจจุบัน จำนวนก๋วยที่ชาวบ้านทุกครัวเรือนต้องแต่งดา ในสมัยก่อนนั้น แต่ละครัวเรือนให้เตรียมก๋วยซองไว้ตั้งแต่ 10 ก๋วยขึ้นไป เพราะจะต้องนำไปถวายพระพุทธ พระธรรม พระธาตุคือองค์เจดีย์ (ถ้าวัดนั้นมี) ถวายเจ้าอาวาส และมอบให้แก่อาจารย์วัด รวมเป็น 5 ก๋วย และก๋วยทั้งห้านี้ไม่ต้องมีเส้นสลากหรือรายชื่อเจ้าของและคำอุทิศ นอกนั้นจะเป็นก๋วยซองที่มีเส้นเพื่ออุทิศให้แก่ญาติที่ตายไปคนละ 1 ก๋วย อุทิศถึงเทวดา อุทิศถึงสัตว์เลี้ยงใช้งานที่ตายไป ก๋วยสำรับจะแต่งตามจำนวนคนที่อยู่ในครอบครัวนั้นๆคือพ่อแม่ 1 สำรับ ลูกๆคนละ 1 สำรับ ก๋วยสำรับทำเพื่ออุทิศถึงคนตายและอุทิศไว้เสวยภายหน้าด้วย ส่วนก๋วยโชคนั้น แต่ละบ้านอาจจะมี 1 ต้น ถ้ามีลูกบ่าวลูกสาวอาจจะมี 2 ต้นก็ได้ ไม้เสียบก๋วย ก๋วยซองส่วนบนจะทำไม้ 3 ง่ามปักไว้ไม้อันกลางจะยาวกว่า 2 ข้าง ตรงกลางเป็นที่เสียบไม้ขีดไฟและยอดเงิน 2 ข้างจะเสียบด้วยบุหรี่ข้างละ 1 มวน บางท้องถิ่นเอาใบตาลหรือใบลานมาพับทำเป็นรูปหงส์ ปากคาบเงินยอดทานที่ปักไว้ที่ส่วนบนของก๋วยซอง เส้นสลาก หรือชื่อเจ้าศรัทธาและคำอุทิศ สมัยก่อนทำด้วยใบตาลหรือใบลาน นำมาตากให้แห้งแล้วตัดแต่ง กว้างประมาณ 3-4 เซนติเมตร ยาวประมาณ 40-50 เซนติเมตรแหลมหัวแหลมท้าย แต่งขยักหัวให้สวยงามเพื่อเขียนชื่อผู้เป็นเจ้าของและความปรารถนาของผู้ถวาย ในตอนกลางวันจะแต่งดาต้นสลากจนเสร็จ พอถึงกลางคืนก็ยังจะมีพี่น้องหรือบ่าวมาเที่ยวอีกครั้ง เพราะต้นสลากย้อมของหญิงสาวที่ยังแต่งไม่เสร็จก็จะแต่งให้เสร็จในตอนกลางคืน พวกบ่าวหนุ่มก็จะมาช่วยหญิงสาวแต่งและถือโอกาสได้ อู้สาว คือพูดคุยกับสาวเจ้าไปในตัว ในจำนวนบ่าวที่มาเที่ยวนั้น ถ้าเป็นคนที่เคยบวชเคยเรียนหนังสือรู้ตัวเมืองดี ก็จะมาช่วยเขียนเส้นสลากให้แก่เจ้าของเรือน สมัยก่อนการจารชื่อเจ้าของสลากและคำปรารถนาจะจารด้วยอักษรตัวมืองหรืออักษรธรรมล้านนาทั้งสิ้น คำเขียนเส้นสลาก ภาษาคำที่จารลงบนใบตาลหรือใบลานที่เรียกว่าเส้นสลาก เป็นแบบที่เขียนต่อกันมานาน ดังนั้นคำในเส้นสลากจึงจะมีถ้อยคำที่คล้ายคลึงกันเกือบทุกที่ทุกท้องถิ่นในเขตล้านนา ถ้าเป็นก๋วยโชค มักจะจารว่า “อิมินา สลากภตฺตทานํ สพฺพรุกฺขทานํ สพฺพปริวารทานํ ภณฺฑโอทานภิกฺขหารทานํ หมายทานสลากต้นนี้ หมายมีศรัทธา……พร้อมทังภริยาลูกหลานชู่คน ขออุทิศไว้เสวยในภายหน้า ของเถิงสุข 3 ประการ มีพระนิพพาน เป็นยอด นิพฺพานปจฺจโย โหตุเม นิจฺจํ ธุวํ ธุวํ” ถ้าเป็นก๋วยสำรับมักเขียนว่า “สุทินฺนํ วตเมทานํ หมายทานสำรับนี้ศรทธา……พร้อมด้วยลูกหลานชู่คน ทานไพหา……ผู้ที่ล่วงลับขอหื้อไพรอดไพเถิง จิ่มเตอะ”
ถ้าเป็นก๋วยซองมักเขียนว่า “หมายทานสลากเข้าซอนี้ศรัทธา……ขออุทิศไพหา เทวบุตรเทวดา อินทร์พรหม ครุฑนาค น้ำปรไมไดศวร”หรือ “ขออุทิศไพหาพ่อแม่
การแปล กรุณารอสักครู่..