วันหนึ่งเด็กเลี้ยงเเกะคิดหาเรื่องสน

วันหนึ่งเด็กเลี้ยงเเกะคิดหาเรื่องสนุกๆเล่น จึงเเกล้งร้องตะโกน ขึ้นมาว่า "ช่วยด้วย! หมาป่ามากินลูกเเกะ ช่วยด้วยจ้า!" พวกชาวบ้านจึงพากันวิ่งมาช่วยพร้อมด้วยอาวุธต่างๆ เเต่เมื่อมาถึงก็ไม่พบหมาป่าสักตัว "มันวิ่งไปทางโน้นเเล้วล่ะ" เด็กเลี้งเเกะโป้ปดเเล้วก็เเอบหัวเราะชอบใจภายหลัง ต่อจากนั้นเด็กเลี้ยงเเกะก็เเกล้งหลอกให้ชาวบ้านหน้าตื่น เช่นเดิม จนกระทั่งวันหนึ่งมีหมาป่ามาไล่กินเเกะจริงๆคราวนี้เด็กเลี้ยงเเกะตะโกนขอความช่วยเหลือจนคอเเหบ คอเเห้ง พวกชาวบ้านก็ไม่มาเพราะคิดว่าเด็กหลอก
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "คนที่มักโป้ปดมดเท็จ เมื่อถึงคราวพูดจริงก็ยากที่จะมีใครเชื่อ

ผลลัพธ์ (มาเลย์) 2:

Pada suatu hari seorang budak yang saya fikir saya menikmati bermain pembuli. Lama sebelum saya mengambil seruan itu, "Tolong! Saya suka makan serigala Tolong saya! "Penduduk kampung datang berjalan untuk membantu dengan pelbagai senjata. Tetapi apabila ia datang kepada serigala tidak mendapati badan. "Ia berlari ke sana saya seperti," Apa yang Elig saya telah berbohong Saya hanya ketawa kemudian. Selepas itu, budak lelaki itu mengukir ia seperti umpan Long penduduk tempatan hairan seperti sebelum ini, sehingga satu hari serigala datang keluar untuk makan saya suka kanak-kanak ini jadi saya menjerit meminta pertolongan dan memanggilnya untuk tekak kering. penduduk kampung tidak datang kerana mereka fikir kanak-kanak dieksploitasi.
Cerita ini mengajar mereka bagaimana. "Orang sering penegasan Apabila kebenaran ia adalah sukar untuk mempercayai sesiapa.