จักจั่นมักจะร้องเพลงที่ไพเราะกันอยู่ตลอดเวลา
ลาจึงเอ่ยถามจักจั่นขึ้นมาว่า
“เพื่อนเอ๋ย เจ้ากินสิ่งใดกันหรือ จึงได้มีเสียงที่ไพเราะกันขนาดนี้”
จักจั่นยิ้มเเล้วจึงตอบว่า
“อ๋อ อาหารของพวกข้านั้นก็คือน้ำค้างไงล่ะ”
ลาจึงเข้าใจว่าเพราะจักจั่นกินเเต่น้ำค้างกันอย่างเดียว จึงได้มีเสียงที่ไพเราะกันเช่นนี้ ถ้าตนกินน้ำค้างบ้าง ตนก็คงจะสามารถร้องเพลงได้อย่างไพเราะอย่างเช่นจักจั่นอย่างแน่นอน
ตั้งเเต่วันนั้นเป็นต้นมาลาก็กินเเต่น้ำค้างมาตลอดทุกๆวัน ไม่แตะต้องหญ้าที่เป็นอาหาร ของตน ในไม่ช้า ลาก็ตายไปเพราะ ความหิวโหยไป