อดีตของสถานศึกษา 104 ปีโรงเรียนจ่าก

อดีตของสถานศึกษา 104 ปี

โรงเรียนจ่าการบุญปัจจุบัน เป็นสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน ทำการจัดการเรียนรู้ระหว่างช่วงชั้นที่ 1 และ ช่วงชั้นที่ 2 คือ ตั้งแต่ระดับประถมศึกษาปีที่ 1 – 3 และ ระดับประถมศึกษาปีที่ 4 – 6 ตั้งอยู่เกือบกลางเมืองพิษณุโลก ในเขตเทศบาลนครพิษณุโลก มีจำนวนนักเรียนจัดอยู่ในประเภท สถานศึกษาขนาดใหญ่ มีประวัติของการก่อตั้งยาวนานมาตั้งแต่อดีต



สถาน ที่ตั้งโรงเรียนจ่าการบุญนี้เดิมเป็นวัด ชื่อวัดราชคฤห์ เป็นวัดที่ตั้งอยู่ระหว่างวัดใหญ่ หรือวัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหารและวัดนางพญา เป็นวัดรกร้างที่ไม่มีพระภิกษุและศาสนสถานใดใดหลงเหลืออยู่ ชาวบ้านใช้เป็นฌาปนสถานและสุสานฝังศพ ก่อนที่จะย้ายไปสร้างฌาปนสถานเทศบาลถาวร ซึ่งอยู่ข้างทางรถไฟ ( โรงเรียนพุทธชินราชในปัจจุบัน ) ที่ของวัดร้างจึงว่างเป็นที่ดินรกร้างต่อไป ต่อมาในปีพุทธศักราช 2442 กระทรวงธรรมการประสงค์สร้างโรงเรียนประจำมณฑลขึ้น จึงใช้บริเวณที่วัดร้างแห่งนี้ เป็นที่ตั้งโรงเรียน ชื่อโรงเรียนประจำมณฑลพิษณุโลก



หลักฐานที่ระบุว่า สถานที่แห่งนี้เคยเป็นสถานศึกษาในอดีต คือ พระราชหัตถเลขาของพระบาทสมเด็จมงกุฏเกล้าฯ รัชกาลที่ 6 เมื่อครั้งดำรงพระยศสมเด็จพระบรมโอรสาธิราช สยามมกุฏราชกุมารฯ ได้เสด็จมณฑลพิษณุโลก ทรงบันทึกว่า ออกจากวัดพระพุทธชินราช เดินไปวัดนางพญา ตามทางขรุขระเหมือนทางเกลี่ยอิฐหัก แลเห็นศาลา ( อาคารเรียน ) ของโรงเรียนประจำมณฑล อยู่ซ้ายมือของวัด จากที่ทรงบรรยายสภาพของโบราณสถานดังกล่าว และศึกษาจากอาคารเรียนของโรงเรียนพิษณุโลกพิทยาคมเดิม ที่ระบุว่า เป็นโรงเรียนประจำมณฑลพิษณุโลก และภาพถ่ายอาคารเรียนหลังเก่าสุดของโรงเรียนจ่าการบุญ โดยการรับรองของอาจารย์ชลอ มากจุ้ย ซึ่งเป็นอาจารย์เก่าโรงเรียนพิษณุโลกพิทยาคมว่าอาคารทั้งสองนั้นคือภาพอาคาร เดียวกันแต่อยู่คนละสมัย
อาคารเรียนหลังแรกที่ปรากฏหลักฐานว่าเป็นอาคารเดียวกับโรงเรียนประจำมณฑลพิษณุโลก

กล่าวคือ ภายหลังจากกระทรวงธรรมการได้สร้างโรงเรียนขึ้น ณ บริเวณระหว่างวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ และวัดนางพญาในเนื้อที่บนวัดราชคฤห์เก่า อาคารที่ใช้เป็นที่เรียนของนักเรียนคืออาคารหลังดังภาพถ่าย และอาคารชั่วคราวที่ใช้ศาลาของวัดพระศรีรัตนมหาธาตุควบคู่ไปด้วยสถานที่คงจะ คับแคบ ไม่เหมาะแก่การเป็นโรงเรียนประจำมณฑล เพราะบริเวณของวัดทั้งสองมีส่วนหนึ่งใช้เป็นที่รวมซุงที่ล่องมาจากภาคเหนือ ประกอบกับจำนวนนักเรียนมากขึ้น ต่อมาเมื่อกระทรวงธรรมการได้สร้างโรงเรียนประจำมณฑลขึ้น ฝั่งตรงข้ามบริเวณพระราชวังจันทน์เก่าจึงย้ายนักเรียนประจำมณฑลไป
เมื่อ อาคารเรียนเดิมของโรงเรียนประจำมณฑลพิษณุโลกว่างลง ทางราชการจึงใช้อาคารนั้นจัดตั้งโรงเรียนตัดเย็บเสื้อผ้าสตรีและการฝีมือ ขึ้นแทนเรียกสั้นๆว่า ส.ม. ต่อมาได้ย้ายไปอยู่ฝั่งขวาของลำน้ำน่าน ตอนใต้สะพานนเรศวรปัจจุบัน ( คือ โรงเรียนการช่างสตรี และปัจจุบันเปลี่ยนเป็นวิทยาลัยอาชีวศึกษา พิษณุโลก วิทยาเขต 3 )
อาคาร เรียนโรงเรียน ส.ม. ว่างลง ทางการจึงย้ายโรงเรียนประชาบาลตำบลในเมือง ( โรงเรียนประชาบาลตำบลในเมืองนี้ เดิมเป็นโรงเรียนประชาบาลวัดท่ามะปรางซึ่งได้รวมเอาโรงเรียนประชาบาลวัด สระแก้วฯ แล้วย้ายไปใช้อาคารเรียนของโรงเรียนฝึกหัดครูกสิกรรมพิษณุวิทยายน ข้างวัดสระแก้วปทุมทอง ที่เลิกล้มกิจการไปแล้ว ) ซึ่งอาคารเรียนถูกอัคคีภัยทั้งหมดทุกอาคาร มาเรียนที่ ส.ม.แทน ใน ประมาณปี พุทธศักราช 2485 เปิดเรียนชั้นประถมปีที่ 1 - 4
ต่อมาได้เปลี่ยนสังกัด จากประชาบาล ไปสังกัดกองการศึกษาเทศบาล เป็นโรงเรียนเทศบาล 2 บักหน้าอกเสื้อว่า ท. พ.ล . ๒ ในปีพุทธศักราช 2497 ได้เปลี่ยนสังกัดไปสังกัดกรมสามัญ กระทรวงศึกษาธิการ ใช้อักษรปักที่หน้าอกเสื้อว่า ส.จ.บ. ( สามัญจ่าการบุญ ) และเปลี่ยนชื่อจากโรงเรียนเทศบาล 2 ตามที่ทางราชการมีนโยบายนำชื่อบุคคลสำคัญในอดีตมาตั้งเป็นชื่อถนนสายต่าง ๆ ในเมืองพิษณุโลก ถนนที่ตัดผ่าระหว่างวัดใหญ่ กับโรงเรียนได้นำชื่อของจ่าการบุญ หนึ่งในสองของผู้ชี้ทำเลและสร้างเมืองพิษณุโลกในอดีตมาตั้งเป็นชื่อถนน โรงเรียนจึงใช้ชื่อนั้นเป็นชื่อโรงเรียนว่า โรงเรียนถนนจ่าการบุญ ภายหลัง ได้ตัดคำว่า ถนน ออก เพราะถือว่าเป็นการตั้งชื่อ จ่าการบุญ เพื่อระลึกถึงจ่ากรบุญซึ่งเป็นสร้างเมืองฝั่งตะวันออก ( พระราชปรารภในพระราชนิพนธ์ ในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้า ฯ รัชกาลที่ 4 ) การปักหน้าอกเสื้อก็เปลี่ยนเป็น จ.บ. เช่นเดียวกับทุกวันนี้

ปี 2500 เข้าอยู่ในโครงการประชาบาลปรับปรุงส่วนภูมิภาค (ป.ส.ภ.)
ปี 2502 เข้าอยู่ในโครงการพัฒนาการศึกษา ( ค.พ.ศ.)
และเป็นโรงเรียนประชาสงเคราะห์
ปี 2514 เป็นโรงเรียนปรับปรุงทางวิชาการของกรมสามัญศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ
ปี 2515 ได้เปิดสอนถึงชั้นประถมปีที่ 7
ปี 2521 ทดลองเปิดชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1
ปี 2523 เปลี่ยนจากโรงเรียนในสังกัดกรมสามัญศึกษา เป็นสังกัด
สำนักงานการประถมศึกษาอำเภอเมืองพิษณุโลก
สำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ กระทรวงศึกษาธิการ
ปี 2546 เปลี่ยนจากสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดพิษณุโลก
สำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ กระทรวงศึกษาธิการ
เป็นสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ

ปัจจุบัน โรงเรียนจ่าการบุญ มีเนื้อที่ 9 ไร่ เป็นรูปเกือบจะเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า ด้านเหนือติดถนนจ่าการบุญ ซึ่งติดกับเขตวัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร ด้านตะวันออก ติดอาคารของเอกชนและตลาดเทศบาล 2 ด้านใต้ติดอาคารบ้านเรือนของเอกชนใกล้ถนนมิตรภาพ ( พิษณุโลก-วังทอง ) ด้านทิศตะวันตก ติดเขตวัดนางพญา ห่างจากแม่น้ำน่านประมาณ ๑๐๐ เมตร ใกล้สะพานนเรศวร ซึ่งเชื่อมสองฝั่งแม่น้ำน่าน การคมนาคมสะดวกทุกทาง

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

The former school's 104 years.The school is the current basic education merit managed to learn during the class 1 and class 2 range is from 1 year – elementary level 3 and level 4 – 6 years elementary is located almost comfortable in Phitsanulok is the number of students in the large school category. With a history of long since past.The location of this juicy old school is measured. The name of the temple is a temple located in Rajgir during the temple or Wat Phra Sri Rattana mahathat woramahawihan and Wat Nang Phaya is offensive to build without any monks and places of worship. Locals used as a crematorium and cemetery burial Before moving to build a crematorium fixed next to the municipal rail (current chinnarat Buddha) of a land offensive to build, so creating the next. Later in the year, the Ministry of finance thamkan objectives create a Buddhist 2442 boarding school County were used to build this economy on the school. The name Phitsanulok province school.หลักฐานที่ระบุว่า สถานที่แห่งนี้เคยเป็นสถานศึกษาในอดีต คือ พระราชหัตถเลขาของพระบาทสมเด็จมงกุฏเกล้าฯ รัชกาลที่ 6 เมื่อครั้งดำรงพระยศสมเด็จพระบรมโอรสาธิราช สยามมกุฏราชกุมารฯ ได้เสด็จมณฑลพิษณุโลก ทรงบันทึกว่า ออกจากวัดพระพุทธชินราช เดินไปวัดนางพญา ตามทางขรุขระเหมือนทางเกลี่ยอิฐหัก แลเห็นศาลา ( อาคารเรียน ) ของโรงเรียนประจำมณฑล อยู่ซ้ายมือของวัด จากที่ทรงบรรยายสภาพของโบราณสถานดังกล่าว และศึกษาจากอาคารเรียนของโรงเรียนพิษณุโลกพิทยาคมเดิม ที่ระบุว่า เป็นโรงเรียนประจำมณฑลพิษณุโลก และภาพถ่ายอาคารเรียนหลังเก่าสุดของโรงเรียนจ่าการบุญ โดยการรับรองของอาจารย์ชลอ มากจุ้ย ซึ่งเป็นอาจารย์เก่าโรงเรียนพิษณุโลกพิทยาคมว่าอาคารทั้งสองนั้นคือภาพอาคาร เดียวกันแต่อยู่คนละสมัยอาคารเรียนหลังแรกที่ปรากฏหลักฐานว่าเป็นอาคารเดียวกับโรงเรียนประจำมณฑลพิษณุโลกกล่าวคือ ภายหลังจากกระทรวงธรรมการได้สร้างโรงเรียนขึ้น ณ บริเวณระหว่างวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ และวัดนางพญาในเนื้อที่บนวัดราชคฤห์เก่า อาคารที่ใช้เป็นที่เรียนของนักเรียนคืออาคารหลังดังภาพถ่าย และอาคารชั่วคราวที่ใช้ศาลาของวัดพระศรีรัตนมหาธาตุควบคู่ไปด้วยสถานที่คงจะ คับแคบ ไม่เหมาะแก่การเป็นโรงเรียนประจำมณฑล เพราะบริเวณของวัดทั้งสองมีส่วนหนึ่งใช้เป็นที่รวมซุงที่ล่องมาจากภาคเหนือ ประกอบกับจำนวนนักเรียนมากขึ้น ต่อมาเมื่อกระทรวงธรรมการได้สร้างโรงเรียนประจำมณฑลขึ้น ฝั่งตรงข้ามบริเวณพระราชวังจันทน์เก่าจึงย้ายนักเรียนประจำมณฑลไปเมื่อ อาคารเรียนเดิมของโรงเรียนประจำมณฑลพิษณุโลกว่างลง ทางราชการจึงใช้อาคารนั้นจัดตั้งโรงเรียนตัดเย็บเสื้อผ้าสตรีและการฝีมือ ขึ้นแทนเรียกสั้นๆว่า ส.ม. ต่อมาได้ย้ายไปอยู่ฝั่งขวาของลำน้ำน่าน ตอนใต้สะพานนเรศวรปัจจุบัน ( คือ โรงเรียนการช่างสตรี และปัจจุบันเปลี่ยนเป็นวิทยาลัยอาชีวศึกษา พิษณุโลก วิทยาเขต 3 )
อาคาร เรียนโรงเรียน ส.ม. ว่างลง ทางการจึงย้ายโรงเรียนประชาบาลตำบลในเมือง ( โรงเรียนประชาบาลตำบลในเมืองนี้ เดิมเป็นโรงเรียนประชาบาลวัดท่ามะปรางซึ่งได้รวมเอาโรงเรียนประชาบาลวัด สระแก้วฯ แล้วย้ายไปใช้อาคารเรียนของโรงเรียนฝึกหัดครูกสิกรรมพิษณุวิทยายน ข้างวัดสระแก้วปทุมทอง ที่เลิกล้มกิจการไปแล้ว ) ซึ่งอาคารเรียนถูกอัคคีภัยทั้งหมดทุกอาคาร มาเรียนที่ ส.ม.แทน ใน ประมาณปี พุทธศักราช 2485 เปิดเรียนชั้นประถมปีที่ 1 - 4
ต่อมาได้เปลี่ยนสังกัด จากประชาบาล ไปสังกัดกองการศึกษาเทศบาล เป็นโรงเรียนเทศบาล 2 บักหน้าอกเสื้อว่า ท. พ.ล . ๒ ในปีพุทธศักราช 2497 ได้เปลี่ยนสังกัดไปสังกัดกรมสามัญ กระทรวงศึกษาธิการ ใช้อักษรปักที่หน้าอกเสื้อว่า ส.จ.บ. ( สามัญจ่าการบุญ ) และเปลี่ยนชื่อจากโรงเรียนเทศบาล 2 ตามที่ทางราชการมีนโยบายนำชื่อบุคคลสำคัญในอดีตมาตั้งเป็นชื่อถนนสายต่าง ๆ ในเมืองพิษณุโลก ถนนที่ตัดผ่าระหว่างวัดใหญ่ กับโรงเรียนได้นำชื่อของจ่าการบุญ หนึ่งในสองของผู้ชี้ทำเลและสร้างเมืองพิษณุโลกในอดีตมาตั้งเป็นชื่อถนน โรงเรียนจึงใช้ชื่อนั้นเป็นชื่อโรงเรียนว่า โรงเรียนถนนจ่าการบุญ ภายหลัง ได้ตัดคำว่า ถนน ออก เพราะถือว่าเป็นการตั้งชื่อ จ่าการบุญ เพื่อระลึกถึงจ่ากรบุญซึ่งเป็นสร้างเมืองฝั่งตะวันออก ( พระราชปรารภในพระราชนิพนธ์ ในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้า ฯ รัชกาลที่ 4 ) การปักหน้าอกเสื้อก็เปลี่ยนเป็น จ.บ. เช่นเดียวกับทุกวันนี้

ปี 2500 เข้าอยู่ในโครงการประชาบาลปรับปรุงส่วนภูมิภาค (ป.ส.ภ.)
ปี 2502 เข้าอยู่ในโครงการพัฒนาการศึกษา ( ค.พ.ศ.)
และเป็นโรงเรียนประชาสงเคราะห์
ปี 2514 เป็นโรงเรียนปรับปรุงทางวิชาการของกรมสามัญศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ
ปี 2515 ได้เปิดสอนถึงชั้นประถมปีที่ 7
ปี 2521 ทดลองเปิดชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1
ปี 2523 เปลี่ยนจากโรงเรียนในสังกัดกรมสามัญศึกษา เป็นสังกัด
สำนักงานการประถมศึกษาอำเภอเมืองพิษณุโลก
สำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ กระทรวงศึกษาธิการ
ปี 2546 เปลี่ยนจากสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดพิษณุโลก
สำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ กระทรวงศึกษาธิการ
เป็นสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ

ปัจจุบัน โรงเรียนจ่าการบุญ มีเนื้อที่ 9 ไร่ เป็นรูปเกือบจะเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า ด้านเหนือติดถนนจ่าการบุญ ซึ่งติดกับเขตวัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร ด้านตะวันออก ติดอาคารของเอกชนและตลาดเทศบาล 2 ด้านใต้ติดอาคารบ้านเรือนของเอกชนใกล้ถนนมิตรภาพ ( พิษณุโลก-วังทอง ) ด้านทิศตะวันตก ติดเขตวัดนางพญา ห่างจากแม่น้ำน่านประมาณ ๑๐๐ เมตร ใกล้สะพานนเรศวร ซึ่งเชื่อมสองฝั่งแม่น้ำน่าน การคมนาคมสะดวกทุกทาง

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

The former school 104 years

.The school sergeant to merit at present, it is the basic education The knowledge management between the floor and the floor is 1 2 since grade 1 - 3 and grade 4 - 6 located almost in Phitsanulok.