ความตายแบบ conceptual ที่เกิดขึ้นกั

ความตายแบบ conceptual ที่เกิดขึ้นกับกำพลนั้น ทำให้ผู้อ่านเห็นว่ากำพลได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น แม้จะมีมุมมองและความคิดแบบเด็กๆที่มีตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง (เพราะคิดว่าตัวเองตาย คนที่ตัวเองเห็น เช่น นายชง ไอ้อ้น ไอ้จั๊ว นางหมอน ลุงดำ ฯลฯ จึงน่าจะตายเหมือนตน และคนที่ตัวเองไม่เห็นอยู่ในที่นี้ คือ พ่อ แม่ และไอ้จ้อนน้องชาย ย่อมที่จะต้องยังมีชีวิตอยู่) แต่มันก็ได้ทำให้ผู้อ่านเห็นถึงพัฒนาการของตัวละครกำพลที่กลายเป็นมนุษย์ที่มีความรักและคิดคำนึงถึงผู้อื่นโดยลดความคิดถึงแต่ตัวเองลงไป เขา “เสียใจ” ที่เห็นคนมากมายอยู่ภายหน้าเขาเพราะเขาคิดว่าทุกคนตายหมดแล้ว เขา “ดีใจ” ที่ไม่เห็นพ่อ แม่ และไอ้จ้อนอยู่ที่นั่นด้วย เพราะแสดงว่าทั้งสามคนยังไม่ตาย เขาไม่ได้ต้องการให้ทุกคนมาอยู่กับเขาเพื่อตอบสนองความต้องการและความพอใจของเขาเพียงอย่างเดียวอีกต่อไป นี่อาจเป็นสัญญาณที่จะบอกว่า ด้วยหนทางชีวิตของเขาที่ดูเหมือนว่าพ่อกับแม่จะอยู่กันคนละโลก คนละความคิดคำนึงของเขาแล้วนั้น กำพลจะสามารถมีชีวิตอยู่รอดและเติบโตขึ้นได้ด้วยตนเองในที่สุด
การใช้ลักษณะของความเป็น tragicomedy มาเล่าเรื่องราวของกำพลนั้น ทำให้จุดมุ่งหมายของผู้เขียนในความต้องการที่จะนำเสนอชีวิตของเด็กที่ถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง ที่อาจเรียกได้ว่าเป็น “ปัญหาสังคม” อย่างหนึ่ง นั้นถูกนำเสนอออกมาในบรรยากาศที่ไม่เคร่งเครียดและบีบคั้นจนเกินไปได้เป็นผลสำเร็จ วิธีการนำเสนอเรื่องแบบนี้ประสบความสำเร็จในแง่ที่ทำให้นวนิยายเรื่องนี้มีความแตกต่างไปจากงานเขียนอื่นที่มักจะบอกเล่าเรื่องราวของปัญหาแบบ “กำพล” นี้ด้วยน้ำเสียงที่สมจริงและจริงจัง ซึ่งอาจทำให้เนื้อหาของงานวรรณกรรมมีลักษณะของความเป็นข่าวและบทความทางหนังสือพิมพ์ และด้วยความเป็นจริงที่ว่าปัญหาแบบนี้มีอยู่มากมายไม่เพียงแต่ในสังคมไทยเท่านั้น เด็กที่มีชะตากรรมและวิถีชีวิตแบบกำพลนั้นมีอยู่นับไม่ถ้วน หลายครั้งที่เราอ่านเรื่องราวเช่นนี้บนหน้าหนังสือพิมพ์แล้วเราก็ลืมเลือนมันไป เพราะวันรุ่งขึ้นเรื่องราวของกำพลก็อาจปรากฏให้เห็นอีกครั้งภายใต้ชื่อเสียงเรียงนามที่แตกต่างไป แต่ความแตกต่างระหว่างเรื่องราวของกำพลกับเรื่องราวที่ปรากฏบนหน้าหนังสือพิมพ์ก็คือ ผู้ที่ได้อ่านเรื่องราวของกำพลจะจดจำเขาได้ แม้หลายคนไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหาให้เขาอย่างไร บางคนอาจเพียงแค่มองดูอย่างนิ่งดูดาย บ้างอาจให้กำลังใจ ในขณะที่บางคนอยากจะเข้าไปช่วยเหลือ ไม่ว่าผู้ที่รับรู้เหตุการณ์จะรู้สึกอย่างไรก็ตาม แต่ด้วยรอยยิ้มจากเรื่องราวและความไร้เดียงสาของกำพลในโลกอันไร้ระเบียบที่ทุกสิ่งทุกอย่างดูจะผิดที่ผิดทางไปหมดนั้น ความมี “ชีวิต” ของตัวละครอย่างกำพลจะทำให้เราไม่ลืมเรื่องราวของเขา เช่นเดียวกับที่เราจะไม่ลืมว่ามีชีวิตเล็กๆในสังคมเล็กๆอีกมากมายที่อยู่ร่วมกับเรา มันทำให้เรารู้จักที่จะรับรู้และยอมรับในการมีอยู่ของชีวิตเหล่านั้น ว่าก็ล้วนแล้วแต่มีคุณค่ามากพอที่จะได้รับการคำนึงถึงเช่นกัน

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

A death that occurs with conceptual, then he makes the reader see that he has grown despite the views and ideas children themselves as a central point (because it thought that the death itself. People such as Mr. Chong Aion itself. Damn chua Mrs. Black, etc. is an uncle of pillows to die and people like myself don't see here is parents and small brother to a rodent bastards must be still alive), but it makes the reader see the development of the character that he became human and love regardless of other people by reducing c.But Hernandez himself into. His "regret" that many people see inside pages because he thinks he's dead. He was "glad" that do not see parents and damn is a rodent because it shows that all three people is not dead. He didn't want everyone to come with him to meet his satisfaction and alone anymore. This may be a signal that tells the life of his father with the mother seems to each world. Each person regardless of his opinion. He will be able to survive and grow up by themselves in the end. การใช้ลักษณะของความเป็น tragicomedy มาเล่าเรื่องราวของกำพลนั้น ทำให้จุดมุ่งหมายของผู้เขียนในความต้องการที่จะนำเสนอชีวิตของเด็กที่ถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง ที่อาจเรียกได้ว่าเป็น “ปัญหาสังคม” อย่างหนึ่ง นั้นถูกนำเสนอออกมาในบรรยากาศที่ไม่เคร่งเครียดและบีบคั้นจนเกินไปได้เป็นผลสำเร็จ วิธีการนำเสนอเรื่องแบบนี้ประสบความสำเร็จในแง่ที่ทำให้นวนิยายเรื่องนี้มีความแตกต่างไปจากงานเขียนอื่นที่มักจะบอกเล่าเรื่องราวของปัญหาแบบ “กำพล” นี้ด้วยน้ำเสียงที่สมจริงและจริงจัง ซึ่งอาจทำให้เนื้อหาของงานวรรณกรรมมีลักษณะของความเป็นข่าวและบทความทางหนังสือพิมพ์ และด้วยความเป็นจริงที่ว่าปัญหาแบบนี้มีอยู่มากมายไม่เพียงแต่ในสังคมไทยเท่านั้น เด็กที่มีชะตากรรมและวิถีชีวิตแบบกำพลนั้นมีอยู่นับไม่ถ้วน หลายครั้งที่เราอ่านเรื่องราวเช่นนี้บนหน้าหนังสือพิมพ์แล้วเราก็ลืมเลือนมันไป เพราะวันรุ่งขึ้นเรื่องราวของกำพลก็อาจปรากฏให้เห็นอีกครั้งภายใต้ชื่อเสียงเรียงนามที่แตกต่างไป แต่ความแตกต่างระหว่างเรื่องราวของกำพลกับเรื่องราวที่ปรากฏบนหน้าหนังสือพิมพ์ก็คือ ผู้ที่ได้อ่านเรื่องราวของกำพลจะจดจำเขาได้ แม้หลายคนไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหาให้เขาอย่างไร บางคนอาจเพียงแค่มองดูอย่างนิ่งดูดาย บ้างอาจให้กำลังใจ ในขณะที่บางคนอยากจะเข้าไปช่วยเหลือ ไม่ว่าผู้ที่รับรู้เหตุการณ์จะรู้สึกอย่างไรก็ตาม แต่ด้วยรอยยิ้มจากเรื่องราวและความไร้เดียงสาของกำพลในโลกอันไร้ระเบียบที่ทุกสิ่งทุกอย่างดูจะผิดที่ผิดทางไปหมดนั้น ความมี “ชีวิต” ของตัวละครอย่างกำพลจะทำให้เราไม่ลืมเรื่องราวของเขา เช่นเดียวกับที่เราจะไม่ลืมว่ามีชีวิตเล็กๆในสังคมเล็กๆอีกมากมายที่อยู่ร่วมกับเรา มันทำให้เรารู้จักที่จะรับรู้และยอมรับในการมีอยู่ของชีวิตเหล่านั้น ว่าก็ล้วนแล้วแต่มีคุณค่ามากพอที่จะได้รับการคำนึงถึงเช่นกัน

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

Death conceptual model that happens to grip the generals. Readers that Kampon was grown up. Despite the views and ideas with their own children at the center. (I imagined myself dead. People who see themselves as the makers ions but Chua said his black pillow, etc. are likely to die like that. And those who do not see themselves in this case parents and her brother, Jon. It is to be alive), but it makes the reader see the development of the characters Kampon become human love and thoughts to others by reducing the thinking of themselves, he "regretted". many people who see the future because he thought everyone was dead, "glad" to see my parents and I were there with Jon. It shows that the three men did not die. He did not want anyone to come with him to meet his needs and preferences alone anymore. This may be a sign to say. With the way his life, it seems the parents live in different worlds. Each of his thoughts then. Kampon can survive and grow on their own, in
the manner of a tragicomedy told the story of his grip. The author makes the point needs to be present in the lives of children who have been abandoned by their parents. That could be called a "social problem" and one that was present in the atmosphere is not too stressful, and stress as a result. How to present this to succeed in the sense that the novel is different from other writings that often tells the story of a problem, "Kampon" This realistic and serious tone. This may cause the contents of a literary nature of the news article and the newspaper. And the fact that this problem exists, not only in Thailand only. Children with fate and life Kampon There are innumerable. Many times we read stories like this on the front page, I was oblivious to it. The next day, the story of his grip again, it may appear under different names. But the differences between the story of Kampon the story appeared on the front page it is. Those who have read the story of Kampon will remember him. Even though many people do not know how to solve them. Some may just see one indifferent. Some may cheer While some people would like to help. The event will recognize those feelings, however. But with a smile and a story of innocence Kampon in a lawless world where everything seems to be the wrong way to put it, a "living" character Kampon we will not forget his story. Just as we can not forget that live in small social tiny many who live with us. It makes us to recognize and accept the existence of those organisms. That they are all valuable enough to be considered as well.