เรามีเพื่อนที่สนิทอยู่มากๆคนหนึ่ง ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด หลังเลิกเรียนก็มาส่งเราที่บ้านทุกวัน กินข้าวด้วยกัน แทบจะนอนด้วยกันอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมคงเป็นเพราะเราไม่ค่อยว่างแต่ไม่ใช่ว่าเราจะลืมเพื่อนนะ เราก็ยังคอยให้มันไปส่งเหมือนทุกๆวัน วันนั้นเราไม่สบายแล้วฝนก็ตกเรารอจนดึก มันก็ยังไม่มา เราโทรหามันไม่รู้กี่สายต่อกี่สายเป็นห่วงมันมากๆแต่มันก็ไม่รับสายเราเลย แล้ววันต่อมามันก็ไม่ไปโรงเรียนหายไปเลยเราก็ไปตามมันถึงที่บ้านมันก็ไม่อยู่ที่บ้านเราทำอะไรไม่ถูก เพราะเราเป็นห่วงเพื่อนมากกว่าละมั้ง วันหนึ่งเราเลิกเรียนกำลังจะกลับบ้านเราก็เห็นมันอยู่หน้าบ้านของเรา เราดีใจมากๆวิ่งเข้าไปกอดมัน แต่ตอนนั้นเราดีใจมากๆที่เห็นหน้าของมัน มันก็กอดเราแน่นมากแล้วบอกว่าเราใจร้ายกว่ามันเป็น 10 เท่า เราบอกเราไปทำอะไรให้มันเสียใจ มันก็ไม่ตอบเอาแต่ยืนกอดเราแน่นๆ เราก็ไม่ว่าอะไรเพราะเราดีใจที่เห็นมันได้กลับมายิ้มกับเราได้มีคนกลับมายืนข้างๆกันอีกครั้งเหมือนกันมันบอกว่ามันก็ดีใจที่เห็นเรายิ้มเราหัวเราะให้ ดีใจกับเราหน่อยที่ได้เพื่อนสนิทคนเดิมกลับมา