My favorite is job
ในปัจจุบันมีงานและอาชีพต่างๆมากมาย ให้เราเลือกที่จะทำขึ้นอยู่กับว่าเราจะเลือกทำงานไหน เชื่อว่าทุกๆคนคงมีความคิดเรื่องการศึกษาว่าเราจะต้องเรียนอะไรเพื่อที่จะได้ทำงานดีๆหรืองานที่เราชอบ ซึ่ง แต่ละคนก็อาจจะมีความใฝ่ฝันของตัวเองแตกต่างกันไปไม่เหมือนกัน แต่ทุกคนก็มีสิทธิ์ที่จะคิดและมีสิทธิ์ที่จะทำให้ฝันนั้นเป็นจริงได้ถ้าหากมีความพยายามใฝ่รู้ใฝ่เรียนขยันอดทนและตั้งใจที่จะทำงานนั้นจริง ๆ เมื่อเกิดความรู้สึกท้อแท้ก็จะมีกำลังใจจากครอบครัวและเพื่อนๆคอยเป็นกำลังใจให้ประสบผลสำเร็จ ในสิ่งที่หวังเพื่อที่จะได้อดทนสู้ต่อไปเพื่อที่จะได้ทำงานดี ๆ และงานที่ฉันเองใฝ่ฝันอยากจะทำก็คือ การมีบริษัทเป็นของตัวเอง หรือ ที่เขาเรียกกันว่า ธุรกิจส่วนตัว นั้นเอง ธุรกิจส่วนตัวเป็นอาชีพๆหนึ่ง ที่เรียกว่า อาชีพอิสระ สาเหตุที่เรียกว่า อาชีพอิสระ นั้นก็เพราะว่า เจ้าของกิจการเป็นผู้ประกอบการเองทั้งหมดหรือบางส่วนก็ได้ โดยได้รับค่าตอบแทนเป็นรูปของกำไร ไม่ใช่เงินเดือน เช่น อาชีพ ทำไร่นา ปลูกผัก เลี้ยงปลา เป็นต้น
ความน่าสนใจในการทำธุรกิจส่วนตัว ก็คือ ไม่ต้องมาทำตามคำสั่งใคร ได้เป็นเจ้านายตัวเอง และธุรกิจส่วนตัวนี้ก็มีปัญหาข้อดี-ข้อเสีย เหมือนกันในการทำธุรกิจส่วนตัว คือ ด้านข้อดีนั้น 1.มีอิสระในการตัดสินใจ 2.รายได้ทั้งหมดเป็นของเรา ส่วนข้อเสีย คือ 1.มีความเสี่ยงในการขาดทุนสูง 2.อุปสรรค์เยอะ เช่น คู่แข่งเยอะในด้านการขาย ส่วนด้านการผลิต เช่น แมลงศัตรูข้าว เป็นต้น และผมเองก็เป็นคนที่ไม่ค่อยชอบทำตามคำสั่งใคร รักอิสระในการตัดสินใจ ผมก็เลยคิดว่า ในเมื่อเราชอบตัดสินใจเอง ก็ต้องเลือกทำงานที่มันให้อิสระแก่การตัดสินใจสิมันถึงจะดี และผมก็ยังเชื่อว่าทุกๆคนก็ย่อมมีไอดอลในดวงใจกันทั้งนั้น และไอดอลของผมก็คือ คุณ “ต๊อบ อิทธิพัทธ์ กุลพงษ์วณิชย์” หรือ “ต๊อบ เถ้าแก่น้อย” วัยรุ่นพันล้านนั้นเอง ที่ผมเลือกคุณต๊อบ มาก็เพราะว่า คุณต๊อบนั้นเป็นคนที่มีความพยายาม อดทน สามารถฝ่าฝันอุปสรรคหลายๆอย่างมาได้ จนเมื่อเขาอายุ 23 ปีก็ได้ประสบความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่ด้วยธุรกิจส่วนตัวที่ชื่อว่า สาหร่าย เถ้าแก่น้อย ด้วยวัยเพียง 23 ปีเท่านั้น จึงทำให้คุณต๊อบ กลายเป็นเศรษฐีหนุ่มร้อยล้านที่มีอายุน้อยที่สุดในไทย ผมจึงยกให้เขาเป็นไอดอลในดวงใจและในอนาคตก็อยากจะประสบความสำเร็จให้ได้อย่างเขา
ผมคิดว่าเราไม่จำเป็นต้องทำงานที่เราฝันหรอกเพราะบางที งานที่เราฝันอยากจะทำนั้น พอได้ทำมันแล้วจริงๆเราอาจจะไม่ชอบก็ได้ใครจะไปรู้ เช่น อย่างผมเองนั้นชอบธุรกิจส่วนตัวแต่พอได้ทำจริงๆแล้วกับไม่ชอบแต่พอได้เป็นพนักงานบริษัทกับรู้สึกชอบมากกว่าก็เป็นได้ เพราะเรื่องของอนาคตนั้นเราก็ไม่สามารถที่จะรู้ได้ว่าเราจะได้ทำงานอะไร งานที่เราทำนั้นเราจะชอบไหม หรือในอนาคตเราอาจจะไม่มีงานทำเลยเราก็ไม่สามารถรู้ได้เหมือนกัน แต่ที่รู้ตอนนี้และเราสามารถทำได้ตอนนี้คือตั้งใจเรียนและเรียนให้สูง ๆ เพื่อที่จบมาจะได้หางานทำง่ายๆไม่ต้องลำบาก