ในชีวิตของเรานั้นมีเรื่องที่น่าจดจำ

ในชีวิตของเรานั้นมีเรื่องที่น่าจดจำและไม่น่าจดจำเกิดขึ้นมากมาย แต่ก็มีบางเรื่องที่ถึงแม้เราไม่อยากจะจำมันก็ยังคงไม่หายไปจากความทรงจำของเรา เรื่องที่ไม่น่าจดจำในชีวิตของผมนั้นเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 4-5 ปีที่แล้วที่วัดธรรมมงคลแห่งนี้ วันหนึ่งผมมีอาการปวดหัวและหนาวสั่นซึ่งผมก็ไม่ทราบว่าตัวเองป่วยด้วยโรคอะไร ตอนแรกที่อาการยังไม่หนักผมก็คิดว่าเป็นแค่อาการป่วยธรรมดาแค่กินยาก็คงหายจนเวลาผ่านไปประมาณ 3 วัน อาการของผมเริ่มแย่ลงเรื่อยๆผมไม่สามารถเดินไปไหนมาไหนได้ทำได้แค่นอน อาหารก็กินไม่ได้เพราะอาเจียนออกมาหมดดื่มได้แค่เพียงน้ำเท่านั้น จนถึงวันที่ 5 ผมก็ยังคงนอนอยู่ในห้องน่าจะประมาณตอนเย็นของวันนั้นผมก็ได้ยินเสียงคนมาเคาะประตูห้อง ผมพยายามลุกขึ้นไปเปิดประตูห้อง พอเปิดออกผมเห็นเพื่อนที่เรียนในชั้นเดียวกันกับผมประมาณ 3-4 คนซึ่งผมก็ไม่แน่ใจว่ามีใครบ้างเพราะตอนนั้นสติของผมเริ่มเลือนรางแล้วผมก็หมดสติลงตรงหน้าปะตู ผมตื่นขึ้นมาอีกทีที่โรงพยาบาลที่จำได้คือผมใส่เครื่องช่วยหายใจมีสายน้ำเกลือสองสายที่แขน ผ่านไปซักพักมีพยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามาพอเห็นผมตื่นพยาบาลคนนั้นก็เดินออกจากห้องและกลับมาพร้อมหมอเพื่อตรวจร่างกายผม จากนั้นผมก็หลับไป พอตื่นมาอีกครั้งผมก็ถูกย้ายมาอีกห้องหนึ่ง ซึ่งแม่กับพี่ชายของผมที่เดินทางมาจากต่างจังหวัดก็ได้นั่งอยู่ในห้องนั้น หลังจากพูดคุยกับแม่และพี่ชายได้ซักพัก คุณหมอคนเดิมที่ตรวจร่างกายผมก็เดินเข้ามาบอกถึงอาการป่วยของผม หมอบอกว่าผมป่วยเป็นโรคไข้เลือดออกและร่างกายขาดสารอาหารอย่างมาก ผมนอนพักรักษาตัวอยู่อีกประมาณหนึ่งอาทิตย์หมอก็อนุญาตให้กลับบ้านได้ และนั่นก็เป็นความรู้สึกที่ไม่น่าจดจำในชีวิตของผม
แต่การที่ผมยังจดจำเรื่องนั้นได้คงเป็นเพราะมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นในเรื่องที่ไม่ดีนั้น การที่เราจะรู้ว่าใครบ้างที่หวังดีกับเราก็ต่อเมื่อเราเจอกับความยากลำบากในชีวิตและเขาเหล่านั้นก็พร้อมที่จะยื่นมือเข้ามาช่วยเราอยู่เสมอ การที่เราออกมาห่างไกลจากบ้านห่างไกลจากครอบครัวคนที่เราจะหวังพึ่งได้ก็คงเป็นเพื่อนของเรานั่นเอง การมีเพื่อนที่ดีนั้นก็ถือได้ว่าเป็นความโชคดีอย่างหนึ่งในชีวิตของผม และนี่ก็เป็นเรื่องที่น่าจดจำสำหรับผม

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

In life, we then have an unforgettable and memorable not occur. But there are some things that even we do not want to remember it is still not vanished from our memories. I do not remember in my life occurred when about 4-5 years ago that this measure Dhammongkol. One day I had a headache and chills, and I do not know myself sick with something. Initially, the symptoms are not heavy, I think that's just plain sick, just taking the medicine until it disappeared over time, about three days, I started worsening of symptoms I can not walk to get around could only sleep. The food was inedible because it vomited out drinking only water until just five days, I was still lying in the room seems to be about the evening of that day, I heard someone knocking on your door. I tried to get up to open the door. It turned out I saw a friend who studied in the same class with me for about 3-4 people, and I'm not sure who else, because by then I was vaguely conscious, and I was knocked unconscious in front of Victory Gate. I woke up again at the hospital, I remember wearing a respirator with two lines at Salt River arm. Through the laundry room with a nurse came to see me when I was a nurse left the room and returned with a doctor to examine me. Then I go to sleep I woke up again, I was moved to another room. The mother and my brother, who traveled from the provinces was sitting in that room. After talking with her ​​mother and brother for awhile. The doctor who examined the body, I came to say to the sick of me. The doctor said I was suffering from fever and body extremely malnourished. I was lying in hospital for about a week, doctors were allowed to return home. And that feeling is not memorable in my life
, but I also recognize that it is because there is something good happens in the story is not good. We will know who's good with us when we face difficulties in life and they are ready to intervene to help us always. We came away from home, away from family, someone we could count on our friends would be there. To have a good friend that was regarded as a lucky one in my life. This is also a memorable affair for me.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

In our life, something memorable and not memorable happens a lot. However, there are some things that even if we don't want to remember it still doesn't disappear from our memory. The story does not remember in my life occurred when approximately 4-5.One day, I have a headache and chills which I do not know yourself sick with the disease. The first symptoms are not heavy, I thought it was just plain sick just take would be lost over time until approximately 3 days.Food can't be eaten because of vomiting out drinking only water, until the day 5 I ยังคงนอน in about the evening of that day, I heard someone knock on the door. I'm trying to get up to open the room.3-4 people, which I'm not sure anybody, because at that time my mind started to fade and I fainted down straight in front of the door. I woke up again at the hospital who remember, I was with respirator with i.v. two lines in the arm.Then I went to sleep. When I wake up again, I was moved to another room. That I with my brother to travel from the country was sitting in the room. After a talk with her mother and brother for a while.The doctor says I'm sick of fever and body malnutrition significantly. I admitted to be approximately one week he was allowed to go home. And that feeling is not notable in my life!But I still remember that just because something good happened something bad.We come so far from home, far from his family, who can count on is a friend of us. Having a good friend, it can be considered a lucky thing in my life. And this is memorable for me
.