เพื่อนรัก​ในชีวิตวัยเรียน เวลาเราจะ

เพื่อนรัก
​ในชีวิตวัยเรียน เวลาเราจะทำกิจกรรมอะไร เวลาเรียนหรือแม้กระทั่งเวลากินข้าว ถ้าเราใช้ชีวิตคนเดียวมันจะเหงาและโดดเดี่ยวมาก แต่ถ้ามีเพื่อนชีวิตวัยเรียนของเราจะดูมีสีสันและสนุก ไม่น่าเบื่อ อาจจะคบกันนานหรือพึ่งครบกันก็ถือว่าเป็นเพื่อนกันได้ คำว่าเพื่อนเราสามารถใช้เรียกใครก็ได้ที่เรารู้จัก แต่คำว่าเพื่อนรัก เพื่อนสนิทนั้นคนคนนั้นต้องสำคัญจริงๆถึงจะเรียกเขาคนนั้นได้
​ตั้งแต่เริ่มเข้าโรงเรียน อนุบาลจนถึงปัจจุบัน ต่างต้องห่างจากอกพ่ออกแม่มา อยู่ไกล ก่อนอื่นเลยตอนมัธยมฉันเป็นเด็กโรงเรียนประจำต้องอยู่ในโรงเรียนตลอดไม่ว่าจะกิน นอนและเรียนช่วงแรกก็คิดถึงบ้านเป็นเรื่องธรรมดา มีแอบร้องไห้บ้างบางครั้งแต่ที่อยู่ได้ก็เพราะเรามีเพื่อนที่ทำอะไรด้วยกัน กว่าฉันจะมีเพื่อนได้มันก็เป็นเรื่องยากอีกเช่นเดียวกัน ฉันเป็นคนไม่ค่อยพูดและไม่ค่อยเข้าหาคนอื่นเป็นคนขี้อาย แต่ก็โชคดีตรงที่มีเพื่อนเข้ามาหาฉันเยอะและเราก็เข้ากันได้ ฉันอยู่โรงเรียนประจำมา6ปี โรงเรียนสอนอะไรฉันหลายอย่างหลายเรื่องด้วยกัน ทุกคนที่เป้าหมายเป็นของตัวเองเด็กนักเรียนที่เข้ามาต่างก็ตั้งหน้าตั้งตาเรียน ขยันอ่านหนังสือ แต่ฉันกลับคิดว่าแค่เรื่องเรียนมันคงไม่ทำให้เราอยู่รอดเสมอไป การใช้ชีวิตหรือแม้จะทำอะไรต่างๆเราต้องมีเพื่อน มีคนรอบข้าง ชีวิตวัยมัธยม ปีฉันรู้สึกว่ามันมีค่ามากๆโดยเฉพาะเรื่องเพื่อนมันเป็นมิตรภาพที่ประเมิณค่าออกมาไม่ได้แต่ฉันเชื่อได้ว่ามันจะคงอยู่ตลอดไป ถ้าใครคิดว่าเพื่อนมีเมื่อไหร่ก็ได้พอจากกันก็ลืมกันไปเอง ฉันขอค้านความคิดนี้เพราะสิ่งที่ฉันได้รับมันไม่ใช่แบบที่คนอื่นคิด ต้องลองมาสัมผัสกับชีวิตเด็กโรงเรียนประจำดู แล้วจะรู้ว่าไม่ได้น่ากลัว และหดหู่อย่างที่คิด ตอนนี้ฉันอยู่กับชีวิตของมหาลัย มีแต่คนพูดกับฉันว่า”เพื่อนในมหาลัยหายากนะ” ฉันเก็บเอาคำพูดเหล่านี้มาคิด “มันคือความจริงรึป่าว” ฉันมีเพื่อนมากมายในสาขาวิชาที่ฉันเรียน มีทั้งเพื่อนเก่าที่มาจากโรงเรียนเดียวกันและเพื่อนใหม่ที่พึ่งมาเจอกัน ช่วงแรกของชีวิตมหาวิทยาลัยคือการรับน้องที่ทางรุ่นพี่ของแต่ละคณะแต่ละสาขาจัดให้น้องปี1ได้ทำความรู้จักและสนิทสนมกันมากขึ้น เวลาผ่านไป1 เทอม ทุกคนเริ่มมีกลุ่มมีพรรคพวก เริ่มอยู่กับคนที่เข้ากันได้และแน่นอนฉันก็อยู่กับเพื่อนเก่าที่มาจากโรงเรียนเดียวกันตอนมัธยม เหตุผลที่เป็นเช่นนั้นคือเรารู้จักและรู้ใจกันมาเป็นเวลานานแล้ว ต่างคนต่างรู้นิสัยกันเลยไม่คิดว่าจะมีใครเข้ากับฉันได้เท่าเพื่อนคนนี้ ฉันรูสึกว่าตัวเองโชคดีมากที่ได้มีเพื่อนเก่าที่รู้ใจสนิทสนมกันมาเรียนสาขาเดียวกันกับฉันและเราก็จะเรียนจบพร้อมกัน ในชีวิตมหาวิทยาลัยเวลาเรียนไม่เยอะเท่ากับเรียนมัธยม 1วันจะเรียน 2-3 วิชา แต่จะเรียนยากกว่าเพราะเราจะต้องเข้าในวิชานั้นให้ลึกซึ้งกว่าคนอื่นเพื่อที่ในวันข้างหน้าเราจะต้องนำไปใช้ในการประกอบอาชีพได้ เวลาเรียนจะไม่คงที่บางวันเรียนแค่เช้า บางวันเรียนแค่บ่าย บางวันทั้งเช้าและบ่ายหรือไม่อาจารย์นัดเรียนนอกตารางเป็นภาคค่ำก็มี งานเยอะ การบ้านเยอะ กิจกรรมก็เยอะ แค่เวลาที่จะกินข้าวยังไม่ค่อยจะมี เวลานอนไม่ต้องพูดถึงได้นอนไม่เคยเกิน4-5ชั่วโมงต่อวัน บางวันทำงานข้ามวันข้ามคืนเลยก็มี เวลาที่มีหมดไปกับการทำงาน อ่านหนังสือ เยอะมากแทบไม่มีเวลาไปทำอย่างอื่น บ้านไม่ได้กลับเป็นเดือน2เดือน นี่คือการเริ่มต้นชีวิตในอีกรูปแบบหนึ่งที่ฉันพึ่งจะได้มาสัมผัส ทำให้ฉันมีเวลาเรียนรู้ที่จะได้อยู่กับเพื่อนมากขึ้น เป็นการใช้ชีวิตที่สนุก เราทำอะไรร่วมกัน อยู่หอก็อยู่ห้องเดียวกันเป็นรูมเมทกัน ทำงานกลุ่มก็กลุ่มเดียวกัน เพื่อนคนนี้เป็นคนขยัน เรียนเก่ง มาตั้งแต่มัธยมแล้ว เวลามีการบ้านใกล้สอบ ฉันก็ได้เพื่อนคนนี้ติวให้ตลอด เธอเป็นคนใจดีอธิบายไม่นานก็ทำให้ฉันเข้าใจได้ถ้าเปรียบเทียบกับเพื่อนคนอื่นที่จะดุฉันตลอดเวลาฉันไม่เข้าใจ เรา2คนตัวติดกันเลยก็ว่าได้ไปไหนเราก็จะไปกัน ฉันเป็นคนชอบนอนมากถ้าได้นอนแล้วจะนอนยาวยิ่งตอนมีเรียนเช้าทีไรไม่ค่อยจะตื่น นาฬิกาปลุกแล้วก็ไม่ตื่น ถ้าไม่มีเพื่อนคนนี้ปลุกฉันคงไม่ได้ไปเรียนแน่ บางวันเราทำงานหามรุ่งหามค่ำงานไม่เสร็จก็ไม่ได้นอนเหมือนกัน เพื่อนคนนี้ชอบดูซีรีย์มากแทบจะกินแทนข้าวได้เลยไม่รู้ว่ามีอะไรดี ฉันเป็นคนนอนเร็วตกกลางคืนมาได้ยินเสียงคนร้องไห้นึกว่าผีที่แท้ก็เพื่อนดูซีรีย์แล้วอินมากเกินร้องไห้หนักมาก ฉันเลยอดหลับอดนอนไปด้วยเลยและอีกอย่างเธอชอบเต้นมาเธอเป็นสาวกของพวกเกาหลีว่างเมื่อไหร่จะต้องซ้อมเต้นตลอด ฉันก็งงว่าเต้นทำไมต้องไปออกงานที่ไหนหรอแต่เปล่าเลยที่เธอเต้นเพราะเธอชอบ บางที่ถ้าเห็นฉันว่างอยู่ก็มาชวนฉันไปเต้นด้วยแต่ฉันเป็นไม่เคยเต้นเลยทั้งชีวิตไม่ชอบการแสดงไม่ชอบเลย แต่เมื่อมาชวนแล้วก็ไม่อยากให้เพื่อนเสียใจก็ไปเต้นเท่าที่จะทำได้ และแล้วก็กลายเป็นเรื่องตลกเฉย เธอขำหนักมาเมื่อเห็นเราเต้นแต่ก็จริงฉันยังขำตัวเองเลย ฉันเองก็ไม่ได้โกรธอะไรเพราะเราต่างคนต่างมีสิ่งที่ชอบไม่เหมือนกันฉันคิดเพียงว่าเราจะต้องปรับเข้าหากันไม่จำเปลี่ยนต้องเปลี่ยนยอมรับในกันและกัน เวลาฉันป่วยไม่สบายเพื่อคนนี้จะคอยหาข้าวหายามาให้ฉันกินตลอด ต่างคนต่างดูแลกันมาตลอด1ปีเราทั้ง2คนสนิทกันมากขึ้น มีอะไรไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตามเราจะบอกจะปรึกษากันตลอด แม้กระทั่งเรื่องหัวใจเรื่องความรัก ฉันแอบชอบใครฉันจะบอกเธอตลอด ถ้าเป็นไปได้จะให้เธอช่วยจีบให้ เธอก็จะช่วยฉันอย่างไม่ปฏิเสธ เมื่อไหร่ฉันอกหักเธอจะอยู่เป็นเพื่อนคอยปลอบคอยหาอะไรให้ฉันทำแก้เครียด พาไปเที่ยวเพื่อให้ฉันลืมเรื่องเศร้าไป ตอนนี้เราทั้ง2คนอยู่ปี2แล้วการเรียนจะหนักกว่าเดิมเป็นเรื่องธรรมดา และเธอก็ไม่เคยทิ้งฉันไปไหนยังคงคอยช่วยฉันในทุกๆเรื่อง เมื่อถึงวันเกิดใครต่างคนก็จะมีของขวัญมาให้กันตลอด บางทีถ้ามีเวลาก็จะไปเลี้ยงกันเล็กๆน้อยๆ2คน ที่อยู่ด้วยกันบางทีอาจมีทะเลาะกันบ้างเป็นสีสันแต่ส่วนมากฉันจะเป็นคนง้อก่อนเพราะเธอเป็นจะค่อนข้างจริงจังกับชีวิตมาก ฉันเลยต้องยอมใจอ่อนก่อนตลอด เราจะโกรธกันได้ไม่นาน

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Best friendIn early life, what activities we can do time. Class time or even time to eat rice. If we take a life alone, loneliness, lonely, and it would be a very. But if there is life on our aged friends will see colourful and fun. No boring may be long or rely on film anniversary together, they are considered to be friends. The words of friends we can call anybody we know but the word dear friends. A close friend, then that person must be really important is to call him one.​ตั้งแต่เริ่มเข้าโรงเรียน อนุบาลจนถึงปัจจุบัน ต่างต้องห่างจากอกพ่ออกแม่มา อยู่ไกล ก่อนอื่นเลยตอนมัธยมฉันเป็นเด็กโรงเรียนประจำต้องอยู่ในโรงเรียนตลอดไม่ว่าจะกิน นอนและเรียนช่วงแรกก็คิดถึงบ้านเป็นเรื่องธรรมดา มีแอบร้องไห้บ้างบางครั้งแต่ที่อยู่ได้ก็เพราะเรามีเพื่อนที่ทำอะไรด้วยกัน กว่าฉันจะมีเพื่อนได้มันก็เป็นเรื่องยากอีกเช่นเดียวกัน ฉันเป็นคนไม่ค่อยพูดและไม่ค่อยเข้าหาคนอื่นเป็นคนขี้อาย แต่ก็โชคดีตรงที่มีเพื่อนเข้ามาหาฉันเยอะและเราก็เข้ากันได้ ฉันอยู่โรงเรียนประจำมา6ปี โรงเรียนสอนอะไรฉันหลายอย่างหลายเรื่องด้วยกัน ทุกคนที่เป้าหมายเป็นของตัวเองเด็กนักเรียนที่เข้ามาต่างก็ตั้งหน้าตั้งตาเรียน ขยันอ่านหนังสือ แต่ฉันกลับคิดว่าแค่เรื่องเรียนมันคงไม่ทำให้เราอยู่รอดเสมอไป การใช้ชีวิตหรือแม้จะทำอะไรต่างๆเราต้องมีเพื่อน มีคนรอบข้าง ชีวิตวัยมัธยม ปีฉันรู้สึกว่ามันมีค่ามากๆโดยเฉพาะเรื่องเพื่อนมันเป็นมิตรภาพที่ประเมิณค่าออกมาไม่ได้แต่ฉันเชื่อได้ว่ามันจะคงอยู่ตลอดไป ถ้าใครคิดว่าเพื่อนมีเมื่อไหร่ก็ได้พอจากกันก็ลืมกันไปเอง ฉันขอค้านความคิดนี้เพราะสิ่งที่ฉันได้รับมันไม่ใช่แบบที่คนอื่นคิด ต้องลองมาสัมผัสกับชีวิตเด็กโรงเรียนประจำดู แล้วจะรู้ว่าไม่ได้น่ากลัว และหดหู่อย่างที่คิด ตอนนี้ฉันอยู่กับชีวิตของมหาลัย มีแต่คนพูดกับฉันว่า”เพื่อนในมหาลัยหายากนะ” ฉันเก็บเอาคำพูดเหล่านี้มาคิด “มันคือความจริงรึป่าว” ฉันมีเพื่อนมากมายในสาขาวิชาที่ฉันเรียน มีทั้งเพื่อนเก่าที่มาจากโรงเรียนเดียวกันและเพื่อนใหม่ที่พึ่งมาเจอกัน ช่วงแรกของชีวิตมหาวิทยาลัยคือการรับน้องที่ทางรุ่นพี่ของแต่ละคณะแต่ละสาขาจัดให้น้องปี1ได้ทำความรู้จักและสนิทสนมกันมากขึ้น เวลาผ่านไป1 เทอม ทุกคนเริ่มมีกลุ่มมีพรรคพวก เริ่มอยู่กับคนที่เข้ากันได้และแน่นอนฉันก็อยู่กับเพื่อนเก่าที่มาจากโรงเรียนเดียวกันตอนมัธยม เหตุผลที่เป็นเช่นนั้นคือเรารู้จักและรู้ใจกันมาเป็นเวลานานแล้ว ต่างคนต่างรู้นิสัยกันเลยไม่คิดว่าจะมีใครเข้ากับฉันได้เท่าเพื่อนคนนี้ ฉันรูสึกว่าตัวเองโชคดีมากที่ได้มีเพื่อนเก่าที่รู้ใจสนิทสนมกันมาเรียนสาขาเดียวกันกับฉันและเราก็จะเรียนจบพร้อมกัน ในชีวิตมหาวิทยาลัยเวลาเรียนไม่เยอะเท่ากับเรียนมัธยม 1วันจะเรียน 2-3 วิชา แต่จะเรียนยากกว่าเพราะเราจะต้องเข้าในวิชานั้นให้ลึกซึ้งกว่าคนอื่นเพื่อที่ในวันข้างหน้าเราจะต้องนำไปใช้ในการประกอบอาชีพได้ เวลาเรียนจะไม่คงที่บางวันเรียนแค่เช้า บางวันเรียนแค่บ่าย บางวันทั้งเช้าและบ่ายหรือไม่อาจารย์นัดเรียนนอกตารางเป็นภาคค่ำก็มี งานเยอะ การบ้านเยอะ กิจกรรมก็เยอะ แค่เวลาที่จะกินข้าวยังไม่ค่อยจะมี เวลานอนไม่ต้องพูดถึงได้นอนไม่เคยเกิน4-5ชั่วโมงต่อวัน บางวันทำงานข้ามวันข้ามคืนเลยก็มี เวลาที่มีหมดไปกับการทำงาน อ่านหนังสือ เยอะมากแทบไม่มีเวลาไปทำอย่างอื่น บ้านไม่ได้กลับเป็นเดือน2เดือน นี่คือการเริ่มต้นชีวิตในอีกรูปแบบหนึ่งที่ฉันพึ่งจะได้มาสัมผัส ทำให้ฉันมีเวลาเรียนรู้ที่จะได้อยู่กับเพื่อนมากขึ้น เป็นการใช้ชีวิตที่สนุก เราทำอะไรร่วมกัน อยู่หอก็อยู่ห้องเดียวกันเป็นรูมเมทกัน ทำงานกลุ่มก็กลุ่มเดียวกัน เพื่อนคนนี้เป็นคนขยัน เรียนเก่ง มาตั้งแต่มัธยมแล้ว เวลามีการบ้านใกล้สอบ ฉันก็ได้เพื่อนคนนี้ติวให้ตลอด เธอเป็นคนใจดีอธิบายไม่นานก็ทำให้ฉันเข้าใจได้ถ้าเปรียบเทียบกับเพื่อนคนอื่นที่จะดุฉันตลอดเวลาฉันไม่เข้าใจ เรา2คนตัวติดกันเลยก็ว่าได้ไปไหนเราก็จะไปกัน ฉันเป็นคนชอบนอนมากถ้าได้นอนแล้วจะนอนยาวยิ่งตอนมีเรียนเช้าทีไรไม่ค่อยจะตื่น นาฬิกาปลุกแล้วก็ไม่ตื่น ถ้าไม่มีเพื่อนคนนี้ปลุกฉันคงไม่ได้ไปเรียนแน่ บางวันเราทำงานหามรุ่งหามค่ำงานไม่เสร็จก็ไม่ได้นอนเหมือนกัน เพื่อนคนนี้ชอบดูซีรีย์มากแทบจะกินแทนข้าวได้เลยไม่รู้ว่ามีอะไรดี ฉันเป็นคนนอนเร็วตกกลางคืนมาได้ยินเสียงคนร้องไห้นึกว่าผีที่แท้ก็เพื่อนดูซีรีย์แล้วอินมากเกินร้องไห้หนักมาก ฉันเลยอดหลับอดนอนไปด้วยเลยและอีกอย่างเธอชอบเต้นมาเธอเป็นสาวกของพวกเกาหลีว่างเมื่อไหร่จะต้องซ้อมเต้นตลอด ฉันก็งงว่าเต้นทำไมต้องไปออกงานที่ไหนหรอแต่เปล่าเลยที่เธอเต้นเพราะเธอชอบ บางที่ถ้าเห็นฉันว่างอยู่ก็มาชวนฉันไปเต้นด้วยแต่ฉันเป็นไม่เคยเต้นเลยทั้งชีวิตไม่ชอบการแสดงไม่ชอบเลย แต่เมื่อมาชวนแล้วก็ไม่อยากให้เพื่อนเสียใจก็ไปเต้นเท่าที่จะทำได้ และแล้วก็กลายเป็นเรื่องตลกเฉย เธอขำหนักมาเมื่อเห็นเราเต้นแต่ก็จริงฉันยังขำตัวเองเลย ฉันเองก็ไม่ได้โกรธอะไรเพราะเราต่างคนต่างมีสิ่งที่ชอบไม่เหมือนกันฉันคิดเพียงว่าเราจะต้องปรับเข้าหากันไม่จำเปลี่ยนต้องเปลี่ยนยอมรับในกันและกัน เวลาฉันป่วยไม่สบายเพื่อคนนี้จะคอยหาข้าวหายามาให้ฉันกินตลอด ต่างคนต่างดูแลกันมาตลอด1ปีเราทั้ง2คนสนิทกันมากขึ้น มีอะไรไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตามเราจะบอกจะปรึกษากันตลอด แม้กระทั่งเรื่องหัวใจเรื่องความรัก ฉันแอบชอบใครฉันจะบอกเธอตลอด ถ้าเป็นไปได้จะให้เธอช่วยจีบให้ เธอก็จะช่วยฉันอย่างไม่ปฏิเสธ เมื่อไหร่ฉันอกหักเธอจะอยู่เป็นเพื่อนคอยปลอบคอยหาอะไรให้ฉันทำแก้เครียด พาไปเที่ยวเพื่อให้ฉันลืมเรื่องเศร้าไป ตอนนี้เราทั้ง2คนอยู่ปี2แล้วการเรียนจะหนักกว่าเดิมเป็นเรื่องธรรมดา และเธอก็ไม่เคยทิ้งฉันไปไหนยังคงคอยช่วยฉันในทุกๆเรื่อง เมื่อถึงวันเกิดใครต่างคนก็จะมีของขวัญมาให้กันตลอด บางทีถ้ามีเวลาก็จะไปเลี้ยงกันเล็กๆน้อยๆ2คน ที่อยู่ด้วยกันบางทีอาจมีทะเลาะกันบ้างเป็นสีสันแต่ส่วนมากฉันจะเป็นคนง้อก่อนเพราะเธอเป็นจะค่อนข้างจริงจังกับชีวิตมาก ฉันเลยต้องยอมใจอ่อนก่อนตลอด เราจะโกรธกันได้ไม่นาน

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

My friend.By the time we do in school life what activity time to learn or even time to eat. If we live alone, it's lonely and lonely. But if you have a friend to see our school life is colorful and fun, not boring, probably dating or dependable dating is considered to be friends. Friends we can use call someone we know, but friends love. My best friend is a person would have to be really important to call him.The starting school kindergarten till now, people have far away from you tell me far, first of all in high school, I was a child, boarding school to stay in school for either eat. Sleep and learn the first miss home is common. There are cries sometimes but that is because we have friends do something together. I have a friend, it is difficult as well. I wasn't much of a talker, and rarely approached people are shy. But lucky friends came to see me a lot and we are compatible. I'm boarding school to 6 years. The school taught me a lot many things together. Every student in my own goals are concentrating on studying, diligent study. But I think just about learning it won't make us survive, always. Living or even doing various we must have friends, people living in the high school years, I feel it is very particular about a friend's friendship cost out but I เชื่อได้ that it would last forever. If anyone thinks friends anytime when apart just forget it. I object to this idea, because what I have, this is not what others think. Must try to come in contact with the child life boarding school. And know not fearful and depressed as I thought. Now I live the life of the University. Talk to me "friend in college are hard to find." I keep these words come. "Is it true?" I have many friends in the field where I study. Are both old and new friends come from the same school that met the first ชีวิตมหา.