โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยทั้งห้าร่ว

โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยทั้งห้าร่วมกันชำระค่าคอมมิชชั่น 12,561,455.41 บาท ค่าจ้างค้างชำระ 103,247 บาท ค่าจ้างสำหรับวันหยุดพักผ่อนประจำปี 33,876 บาท ค่าชดเชย 309,740 บาท สินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า 304,870 บาท แก่โจทก์
จำเลยที่ 2 ที่ 4 และที่ 5 ให้การว่า จำเลยทั้งสามไม่ต้องรับผิดต่อโจทก์ ขอให้ยกฟ้อง
จำเลยที่ 3 ให้การและฟ้องแย้งว่า จำเลยที่ 3 ไม่ต้องรับผิดใด ๆ ต่อโจทก์ ขอให้ยกฟ้องและฟ้องแย้งขอให้บังคับโจทก์คืนเงินค่าคอมมิชชั่นที่เบิกไปเกินให้แก่จำเลยที่ 3 พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับตั้งแต่วันฟ้องแย้งไปจนกว่าจะชำระเสร็จ
โจทก์ให้การแก้ฟ้องแย้ง ขอให้ยกฟ้องแย้ง
ระหว่างพิจารณาโจทก์แถลงขอถอนฟ้องจำเลยที่ 1 ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งอนุญาต
ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้วพิพากษาให้จำเลยที่ 3 ชำระค่าชดเชย 309,740 บาท ค่าคอมมิชชั่นค้างชำระ 37,706.09 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับแต่วันที่ 29 กันยายน ถึงวันที่ 16 ธันวาคม 2546 คำขออื่นให้ยก ยกฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยที่ 2 ที่ 4 และที่ 5 และยกฟ้องแย้งจำเลยที่ 3
จำเลยที่ 3 อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า คดีมีปัญหาวินิจฉัยตามอุทธรณ์ของจำเลยที่ 3 ว่า การที่โจทก์ซึ่งเป็นลูกจ้างของจำเลยที่ 3 เปิดบริษัทนำเข้าและส่งออกเสื้อผ้ากีฬา และโจทก์ได้ใช้อุปกรณ์ เครื่องมือ และพนักงานของจำเลยที่ 3 บางส่วนทำงานส่วนตัวของโจทก์เป็นการทุจริตต่อหน้าที่ ฝ่าฝืนข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงาน หรือคำสั่งอันชอบด้วยกฎหมายของนายจ้างหรือไม่ เห็นว่า โจทก์เป็นลูกจ้างจำเลยที่ 3 ตำแหน่งที่ปรึกษาอาวุโสและเป็นกรรมการผู้มีอำนาจของจำเลยที่ 3 อีกตำแหน่งหนึ่ง มีหน้าที่ในการระดมหารายได้ให้แก่จำเลยที่ 3 จึงต้องปฏิบัติงานให้แก่นายจ้างในระหว่างทำงานให้ลุล่วงไปโดยถูกต้องและสุจริตเพื่อหวังจะให้เกิดผลคุ้มค่าจ้างที่นายจ้างให้เป็นการตอบแทน การที่โจทก์ไปเปิดบริษัทนำเข้าและส่งออกเสื้อผ้ากีฬาแม้ลักษณะกิจการของโจทก์จะไม่เหมือนกับกิจการของจำเลยที่ 3 และไม่มีลักษณะเป็นการแข่งขันกับงานของจำเลยที่ 3 ที่โจทก์ทำอยู่เป็นประจำก็ตาม แต่การที่โจทก์เปิดบริษัทประกอบกิจการดังกล่าวก็ย่อมทำให้โจทก์ไม่สามารถทำงานให้แก่จำเลยที่ 3ได้เต็มที่ดังเดิม นอกจากนี้การที่โจทก์ใช้อุปกรณ์ เครื่องมือและพนักงานของจำเลยที่ 3 บางส่วนทำงานส่วนตัวของโจทก์โดยปราศจากสิทธิอันชอบ การกระทำของโจทก์ดังกล่าวจึงเป็นการเบียดบังเวลาและทรัพย์สินของนายจ้างโดยมิชอบด้วยหน้าที่ เพื่อมุ่งแสวงหาประโยชน์สำหรับตนเองโดยมิชอบด้วยกฎหมาย จำเลยที่ 3 ซึ่งเป็นนายจ้างย่อมได้รับความเสียหาย การกระทำของโจทก์ดังกล่าวถือเป็นการทุจริตต่อหน้าที่ เมื่อจำเลยที่ 3 เลิกจ้างโจทก์เนื่องจากโจทก์ทุจริตต่อหน้าที่ จำเลยที่ 3 จึงไม่ต้องจ่ายค่าชดเชย ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541 มาตรา 119 (4) อุทธรณ์ของจำเลยที่ 3 ฟังขึ้น
พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยที่ 3 ไม่ต้องจ่ายค่าชดเชย 309,740 บาท พร้อมดอกเบี้ยร้อยละ 7.5 ต่อปีแก่โจทก์ นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลแรงงานกลาง

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

The plaintiff sued defendant may force the five together pay commissions, 12 561 455.41 per wage arrears, 103, the 247 baht. Pay for holidays, annual 33 876 baht, compensation 309 740 baht wages instead of notification in advance, 304 870 per plaintiff
.Defendant 2 that 4 and 5 provided that The defendant is not liable for the plaintiff to dismiss
.Defendant 3 provide counter-claim that defendant and 3 not liable to the plaintiff. Any request to dismiss and Sue argued may force the plaintiff pay commissions, picking over to the defendant 3 with interest 7 percentages.5 per year from the day of antiviral agents until the plaintiff to purify it
underdeveloped said. Request to dismiss the controversial statement may withdraw the plaintiff
between consider the defendant 1 immediately orders allow
.The Labour Court considered judgment defendant 3 pay compensation, 309 740 baht Commission owed 37,706.09 baht with interest rate 7.5 per year from the date 29 September to December 2546 request date 16 other lift. The plaintiff for defendants who 2 dismissal at the 4 and 5 and dismissal controversy defendant 3
defendant 3 appeal to ศาลฎีกา
.Division of the Supreme Court ruled that the labor The trouble diagnosis based on the appeal of the defendant 3. The plaintiff, which is an employee of the Defense 3 launched the company import and export sport clothes and โจทก์ได้ used equipment3 some independent of the plaintiff's malpractice. The rules and regulations about the work. Or order of the employer or lawful that the plaintiff is an employee accused 3.3 another position one. Is responsible for raising money for the Defense 3 must work to the employer during the ทำงานให้ accomplished by right and good faith, hoping to cause the employer to be worth the money answer instead.3 and no in competition with the work of the defendant 3 that plaintiffs always do. But that the plaintiff company opens business also makes the plaintiff cannot work for จำเลยที่ 3 fully intact.Tools and employees of the defendant 3 partially independent of the plaintiff without rights and the like. The action of the plaintiff, therefore, a rule time and property of the employer illegally by page.Defendant 3 which employers would be damaged. The action of the plaintiff is considered as a malpractice when the defendant 3 dismissed due to the plaintiff malpractice plaintiff, defendant that 3 will not have to pay compensation.B.Professor 2541 section 119 (4) the appeal of the defendant 3 sense
judge solve is that the defendant 3 not to pay for the compensation, 309 740 baht with 7.5% interest per year to the plaintiff. In addition to solve according to the judgment of the central Labour Court.