Rebecca ชีวิตเริ่มต้นจากการมีทุกสิ่

Rebecca ชีวิตเริ่มต้นจากการมีทุกสิ่งทุกอย่างมีครอบครัวที่แสนจะอบอุ่น ฐานะดี มีทุกอย่างที่อยากได้ เธอเป็นเด็กน่ารัก และทุกคนก็รักเธอ แต่แล้วก็มีบางสิ่งบางอย่างมาทำให้ชีวิตของเขาต้องพลิกผัน นั้นก้คือการ สูญเสียบางอย่างอันเป็นที่รักไป เธอสูญเสียดวงตาจากอุบัติเหตุรถยนต์พลิกคว่ำ เมื่อสองเดือนก่อน จนทำให้งานอดิเรกที่เธอรัก อย่างการวาดภาพต้องหยุดชะงักไป เธอเก็บตัวเองอยู่แต่ในห้อง ใบหน้าที่เปื้อนรอบยิ้ม ห่างหายไปจากใบหน้าของเธอ ดวงตาที่ส่องประกายยามได้เห็นกล่องสีและผู้กัน เหลือไว้เพียงแววตาเศร้าๆกับความว่างเปล่า แม้ว่าหลายๆคนรอบข้างเธอ จะพยายามปลอบใจ และหาอะไรใหม่ๆมาให้เธอทำอยู่เสมอ แต่นั้นก็ไม่ช่วยให้อาการของเธอดีขึ้นมาเลย จนเวลาผ่านไป ผู้คนรอบข้างเธอก้พากันห่างหาย นั่นยิ่งทำให้เธอจมดิ่งสู่ห้วงความเศร้านิจนิรันดร์ แต่แล้ววันหนึ่งขณะที่เธอนั่งรับประทานอาหารเช้าอยู่ คุณป้าแม่บ้านได้เดินมาบอกเธอว่าจะมีคนสวนคนใหม่ เป็นหลานของเธอมาทำงานด้วย อายุรุ่ยราวคราวเดียวกันกับเธอเลย แต่เธอไม่ได้ตั้งใจฟังสักเท่าไหร่ พระอาทิตกำลังใกล้จะตกดินเป็นเวลาที่เธอมักจะเล่นเปียโนอยู่เสมอ แต่เหตุการณ์กลับไม่เหมือนทุกวัน เพราะเธอพบว่าเก้าอี้เปียโนหายไป เธอโวยวายอยู่พักใหญ่ จนมีเสียงชายหนุ่มตอบกลับมาว่า ผมเอาไปซ่อมครับคุณหนู มันชำรุดนิดหน่อย เธอได้แต่งงกับเสียงเมื่อสักครู่ จนฉุกคิดได้ว่าเปนหลานชายของคุณป้าแม่บ้านนี่เอง
หลังจากเหตุการณ์นั้น ทั้งคู่เริ่มสนิทกันมากขึ้นเพราะวัยที่ใกล้กัน อยู่มาวันหนึ่ง ในระหว่างที่(คิดชื่อผชด้วย)กำลังเก็บของในห้องเก็บของหลังบ้าน ก็ดันไปเห็นรูปภาพท้องฟ้าที่สวยงามอย่างบอกไม่ถูก จนเขาได้เอาออกมาทำความสะอาด และแขวนไว้ในห้องรับแขก เธอเดินลงมาจากห้องนอน ชั้นสองของบ้าน ในขณะที่เธอใช้มือจับคลำฝาผนังอยู่นั้น ก็ไปสะดุดกับกรอบรูปใบใหญ่ ที่เธอไม่ค่อยคุ้นชินนัก เพราะปกติแล้วที่ตรงนี้ไม่มีกรอบรูปแขวนอยู่เลย เธอเรียกคุณป้าแม่บ้านมาสอบถาม คุณป้าถึงกับอึ้งทำอะไรไม่ถูก เพราะนั่นคือรูปที่เธอวาดไว้ และเมื่อเธอวาดรูปต่อไม่ได้จึงสั่งให้นำไปทิ้ง เธอเริ่มผิดสังเกตุจึงซักถามคุณป้าแม่บ้านอย่างคาดคั้น คุณผ้าจึงยอมบอก เธอโกรธมากและโวยวาย จนเขา.. เดินเข้ามา และบอกว่าเขาเปนคนจัดการเรื่องนี้เอง พร้อมทั้งถามเหตุผลว่าทำไมเธอจึงได้ทิ้งรูปที่สวยขนาดนี้ไป เธอได้แต่นิ่งแล้วตอบเพียงสั้นๆว่า คนตาบอดจะทำอะไรได้นอกจากนั่งเฉยๆไปวันๆ เขาตอบกลับไปว่า คุณรู้หรือเปล่าว่าผมเป็นคนสวนแบบไหน ที่ผมพาคุณเดินเล่นรอบบ้าน ชมสวนดอกไม้ ให้อาหารปลา คุณรู้หรือเปล่าว่าผมทำมันด้วยอะไร ผมทำมันด้วยขา ที่เป็นพลาสติก ผมทำมันได้เพราะผมไม่ยอมแพ้ เมื่อผมไม่ยอมแพ้ ผมก็แค่ชนะมัน แล้วคุณหล่ะ คุณแพ้แล้วหรอ คุณยังมีแขนสองข้าง แต่ฉันไม่มีตาเธอแย้งขึ้นมา เขาจึงถามว่า ที่ผ่านมาคุณใช้อะไรวาดภาพ ตา หรือว่าหัวใจ....
คุณไม่เคยแพ้จนกว่าคุณจะเลิกพยายาม

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Rebecca life starts from having everything a family warm as well. There is everything ที่อยากได้, you are so cute. And everybody loves her. But I have something to make his life to change. That's.She lost her eyes from the car accident turned over two months ago that hobby that you love. As the drawing to a halt. She kept to herself, but the room, his face covered in around the smile vanished away from her face.Leaving only a sad eyes with emptiness, even though many people around you, try to comfort, and seeking something new for you always do. But that doesn't help her condition improved. Until the time people around you are away.But then one day while she was eating breakfast. Her maid went to tell you that there will be a new. Her grandson is here, too. About the same time his age with you. But she didn't listen to it.But the event is not like every day. She found that the piano chair away. She'll be in for a long time until a young man replied, I can repair, milady. It's broken. She has to dress with a sound just now.After the event. They become very close because of age near each other. One day, During (ASST) was packing name storage room behind the house. Went to see pictures of the beautiful sky is indescribable.And hang it in the living room. You walk down from the bedroom on the second floor of the house, while her hand คลำฝาผนัง was. To stumble on the frame leaf, you don't get used. As usual, but is there no frame hanging.You are not speechless Because that's the picture you drew. And when you draw not ordered emptied. She began to notice the question her maids screwing you fabric so tell. She is very angry, and outcry failure until he..Walk in and say that he is the one to take care of it. And ask why you have left such a beautiful picture. But she still answer only briefly. The blind will do nothing but sit around, he repliedI take you walk around the house, visit the flower garden feeding fish, you know that I did it. I did it with a leg is plastic. I do it because I didn't give up. When I didn't give up. I just beat it. What about you? You lost?But I don't have eyes, she argued, he asked that the past what did you use to painting, eye, or a heart....
you never lose until you stop trying!