ในตอนนี้ฉันกำลังศึกษาอยู่ในระดับชั้

ในตอนนี้ฉันกำลังศึกษาอยู่ในระดับชั้นมหาลัยปี 2 ซึ่งในช่วงนี้ฉันขอบอกว่าเป็นช่วงที่เหนื่อยมากสำหรับวัยรุ่นอย่างเราๆ ซึ่งมีเรื่องมากมายให้ต้องคิด ทั้งเรื่องเพื่อน เรื่องแฟน (อันนี้ชั้นรอดเพราะชั้นไม่มี แหง่ววว ) แต่ที่หนีไม่พ้นจริง ๆ ก็คงจะเป็นเรื่องของการเรียนนี่แหละ ( คิดแล้วก็เฮ้ออออ ~~ ) หลายคนคงกำลังมีคำถามมากมายเกิดขึ้นในหัวว่าต่อไปจะไปเรียนดีนะ แล้วจะได้ทำอาชีพอะไรนะ อนาคตของเราจะเป็นยังไงนะ จะเอ็นติดรึเปล่านะ ทำงานนั้นงานนี้แล้วจะรวยไม๊นะ ฯลฯ โอ๊ยต่าง ๆ นานา สับเพเหระ บางคนก็มีความฝันที่แน่นอน แต่ในอีกหลาย ๆ คนก็ยังไมรู้เป้าหมายชีวิตของตนเอง วันนี้ฉันจึงอยากจะนำเสนอตัวเลือกซักตัวโดยจะให้ความรู้เกี่ยวกับคณะและความใฝ่ฝันของฉัน
ฉันอยากเข้าคณะที่เกี่ยวกับภาษาถ้าจะให้พูดจริง ๆ ก็คงเป็นเพราะฉันอยากเป็นแอร์โฮสเตส เพราะเงินดีเหตุผลนี้นี่มาอันดับ 1 และตนเองชอบภาษาแรงบันดาลใจมาจากความปกพร่องส่วนตัว ฉันเองเป็นลูกครึ่งแต่ถ้าพูดถึงลูกครึ่งหลาย ๆ คนคงคิดว่าพูดภาษาอังกฤษคงจะคล่องปรื๋อแต่โปรดอย่าได้คิดว่าฉันจะเป็นเช่นนั้น ต้องขอสารภาพเลยว่าปัจจุบันนี้ฉันคุยกับพ่อตนเองไม่รู้เรื่อง -*- อันเนื่องมาจาก เราคุยกันคนละภาษาฉันมีโอกาสได้ไปเยี่ยมพ่อที่ประเทศฟิลิปปินส์เมื่อตอน ม.4 ตอนนั้นไปกับแม่แต่แม่กลับก่อนทำให้ฉันต้องใช้ชีวิตลำพังอยู่กับพ่อเยี่ยงคนเป็นใบ้!!! ใช่แล้วอ่านไม่ผิดหลอก เนื่องจากฉันพูดอะไรไม่ได้เลย ใน 1 วันคำที่ฉันพูดกับพ่อมีเพียงแค่ Yes และ No กับยิ้มเฝื่อน ๆเท่านั้น จะมีดีกว่านั้นหน่อยก็ตรงที่ฉันแกล้งหัวเราะเมื่อพ่อพูดมาเป็นประโยคยาว ๆ ที่ฉันต้องใช้คำว่าแกล้งหัวเราะก็เพราะว่าฉันไม่มีความรู้สึกตลกเลยซักนิดเพียงแต่หัวเราะตามพ่อเท่านั้น มันค่อนข้างอึดอัดมากสำหรับฉัน หลาย ๆ คนที่รู้จักนิสัยฉันคงจะรู้ว่ามันยากมากที่จะทำให้ฉันหยุดพูด แต่อยู่นู่นฉันแทบจะไม่ได้พูดอะไรเลย การที่ฉันได้เจอหน้าพ่อนั้นมันควรจะเป็นเรื่องที่มีความสุขสำหรับคนที่นาน ๆ ทีจะมีโอกาสได้เจอหน้ากันแต่มันกลับไม่เป็นเช่นนั้น มนุษย์เรานั้นเป็นสัตว์สังคมดังนั้นจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องสนทนากับผู้อื่น แต่เมื่อสนทนากันไม่รู้เรื่องก็ทำให้ฉันต้องใช้ภาษากาย ถ้าจะพูดว่าฉันคุยกับพ่อจนเมื่อยมือก็ไม่แปลก ( แทนที่จะคุยจนเมื่อยปาก ) ฉันใช้ชีวิตอยู่กับพ่ออย่าง งู ๆ ปลา ๆ อยู่เกือบ ๆ 1 เดือน แต่ฉันสามารถปรับตัวได้ดีขึ้นในอาทิตย์ที่ 2 ฉันเริ่มมีการกินอย่างอื่นนอกเหนือจากแฮมเบอร์เกอร์ที่ต้องกินแต่แฮมเบอร์เกอร์ก็เพราะเมื่อพ่อถามว่า Are you hungry ? ศัพย์อาหารคำแรกที่ฉันคิดออกในหัวตอนนั้น คือ แฮมเบอร์เกอร์ ฉันกินมันซ้ำ ๆ อยู่ทั้งอาทิตย์ แต่พออาทิตย์ที่ 2 เมื่อพ่อถามคำถามเดิมฉันเริ่มเปลี่ยนเป็น Thai food พ่อจึงนำเมนูมาให้ดู พอดูเมนูปุ๊ปฉันเริ่มอยากจะกลับไปกินแฮมเบอร์เกอร์เหมือนเดิมเพราะอ่านเมนูไม่ออกเลยซักตัว แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว The show must go on ทำให้ฉันกลั้นใจและตัดสินใจว่า เอาวะลองเอานิ้วจิ้มมันไปซักบันทัดเนี่ยแหละ ผลปรากฏเมื่ออาหารออกมาแล้วสิ่งที่ฉันจิ้มไปเมื่อซักครู่มันคือ ไก่ย่างกับถั่วงอกเค็ม ๆ เมื่อกลับมาฉันจึงมีความมุ่งมั่นอยากที่จะเรียนภาษาอยากจะเข้าคณะที่เกี่ยวกับภาษา เรื่องที่ฉันเล่ามาบางคนอาจจะบอกว่าเอ๊ะเกี่ยวกันตรงไหน เกี่ยวซิ่มันเกี่ยวกันตรงที่นี่แหละเป็นแรงบันดาลใจที่ใกล้ตัวฉันมากและเกิดความคิดที่อยากจะเอาชนะตนเอง ฉันจึงตั้งปฏิณญากับตัวเองไว้ว่าซักวันฉันจะต้องพูดภาษาอังกฤษให้ได้ ฉันจะต้องคุยกับพ่อให้ได้

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Now I am studying in 2nd year university classes which in my breast is very tired for either rao which are teenage subject matter, must think all friends. The story boyfriend (class saved this one, because there are no floor ววว did) but that's really it becomes a matter of course here (~~, hoe on the Quran), many people are probably having a lot of questions arose in that the will to learn and will make a great show career. Our future is as yet about the n-next?! The working this job, it is rich in various international sapphere mai!, etc., how some people have dreams, of course, but on the other hand, many people still know in my own life goals. Today I would like to offer you a selection of cleaning it, knowledge and my ambition.ฉันอยากเข้าคณะที่เกี่ยวกับภาษาถ้าจะให้พูดจริง ๆ ก็คงเป็นเพราะฉันอยากเป็นแอร์โฮสเตส เพราะเงินดีเหตุผลนี้นี่มาอันดับ 1 และตนเองชอบภาษาแรงบันดาลใจมาจากความปกพร่องส่วนตัว ฉันเองเป็นลูกครึ่งแต่ถ้าพูดถึงลูกครึ่งหลาย ๆ คนคงคิดว่าพูดภาษาอังกฤษคงจะคล่องปรื๋อแต่โปรดอย่าได้คิดว่าฉันจะเป็นเช่นนั้น ต้องขอสารภาพเลยว่าปัจจุบันนี้ฉันคุยกับพ่อตนเองไม่รู้เรื่อง -*- อันเนื่องมาจาก เราคุยกันคนละภาษาฉันมีโอกาสได้ไปเยี่ยมพ่อที่ประเทศฟิลิปปินส์เมื่อตอน ม.4 ตอนนั้นไปกับแม่แต่แม่กลับก่อนทำให้ฉันต้องใช้ชีวิตลำพังอยู่กับพ่อเยี่ยงคนเป็นใบ้!!! ใช่แล้วอ่านไม่ผิดหลอก เนื่องจากฉันพูดอะไรไม่ได้เลย ใน 1 วันคำที่ฉันพูดกับพ่อมีเพียงแค่ Yes และ No กับยิ้มเฝื่อน ๆเท่านั้น จะมีดีกว่านั้นหน่อยก็ตรงที่ฉันแกล้งหัวเราะเมื่อพ่อพูดมาเป็นประโยคยาว ๆ ที่ฉันต้องใช้คำว่าแกล้งหัวเราะก็เพราะว่าฉันไม่มีความรู้สึกตลกเลยซักนิดเพียงแต่หัวเราะตามพ่อเท่านั้น มันค่อนข้างอึดอัดมากสำหรับฉัน หลาย ๆ คนที่รู้จักนิสัยฉันคงจะรู้ว่ามันยากมากที่จะทำให้ฉันหยุดพูด แต่อยู่นู่นฉันแทบจะไม่ได้พูดอะไรเลย การที่ฉันได้เจอหน้าพ่อนั้นมันควรจะเป็นเรื่องที่มีความสุขสำหรับคนที่นาน ๆ ทีจะมีโอกาสได้เจอหน้ากันแต่มันกลับไม่เป็นเช่นนั้น มนุษย์เรานั้นเป็นสัตว์สังคมดังนั้นจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องสนทนากับผู้อื่น แต่เมื่อสนทนากันไม่รู้เรื่องก็ทำให้ฉันต้องใช้ภาษากาย ถ้าจะพูดว่าฉันคุยกับพ่อจนเมื่อยมือก็ไม่แปลก ( แทนที่จะคุยจนเมื่อยปาก ) ฉันใช้ชีวิตอยู่กับพ่ออย่าง งู ๆ ปลา ๆ อยู่เกือบ ๆ 1 เดือน แต่ฉันสามารถปรับตัวได้ดีขึ้นในอาทิตย์ที่ 2 ฉันเริ่มมีการกินอย่างอื่นนอกเหนือจากแฮมเบอร์เกอร์ที่ต้องกินแต่แฮมเบอร์เกอร์ก็เพราะเมื่อพ่อถามว่า Are you hungry ? ศัพย์อาหารคำแรกที่ฉันคิดออกในหัวตอนนั้น คือ แฮมเบอร์เกอร์ ฉันกินมันซ้ำ ๆ อยู่ทั้งอาทิตย์ แต่พออาทิตย์ที่ 2 เมื่อพ่อถามคำถามเดิมฉันเริ่มเปลี่ยนเป็น Thai food พ่อจึงนำเมนูมาให้ดู พอดูเมนูปุ๊ปฉันเริ่มอยากจะกลับไปกินแฮมเบอร์เกอร์เหมือนเดิมเพราะอ่านเมนูไม่ออกเลยซักตัว แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว The show must go on ทำให้ฉันกลั้นใจและตัดสินใจว่า เอาวะลองเอานิ้วจิ้มมันไปซักบันทัดเนี่ยแหละ ผลปรากฏเมื่ออาหารออกมาแล้วสิ่งที่ฉันจิ้มไปเมื่อซักครู่มันคือ ไก่ย่างกับถั่วงอกเค็ม ๆ เมื่อกลับมาฉันจึงมีความมุ่งมั่นอยากที่จะเรียนภาษาอยากจะเข้าคณะที่เกี่ยวกับภาษา เรื่องที่ฉันเล่ามาบางคนอาจจะบอกว่าเอ๊ะเกี่ยวกันตรงไหน เกี่ยวซิ่มันเกี่ยวกันตรงที่นี่แหละเป็นแรงบันดาลใจที่ใกล้ตัวฉันมากและเกิดความคิดที่อยากจะเอาชนะตนเอง ฉันจึงตั้งปฏิณญากับตัวเองไว้ว่าซักวันฉันจะต้องพูดภาษาอังกฤษให้ได้ ฉันจะต้องคุยกับพ่อให้ได้

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

Now I am studying in class college two years during which I would say was a very tiring for beginners like us. Which has plenty to think about. Both my girlfriend (at the top floor survived because no kid ddd) is inevitable, but actually it would be a matter of course (I think in order Sigh ~~) many people probably have many questions. In the next place that will go well. I'll do anything. Our future will be like that. You will be caught empty This work will not be rich, etc. Oh numerous pamphlets chop them up, some have a dream of course, but many people are not aware of their own life goals. Today I would like to offer me a choice by the Board and will provide knowledge about my ambition
that I would enter the language if it is to talk about it is because I really wanted to be a flight attendant. Because the money is good reason to come here ranked first and set their own language inspired by the cover personal diminished. I was talking bastard a bastard, but if many people would think that speaks English fluently would swiftly but please do not think I could be like that. I must confess that today I talk to my own ignorance - * - due. We talk the same language, I had the chance to visit the Philippines when the father. 4, then go back to the mother, but the mother before I have to live alone with her ​​father like a dumb !!! Yes, I do not pretend As I said, nothing in one day words that I speak with my father has just Yes and No with his favored only be better that I was exactly where I pretend to laugh when I say a long sentence that I need. Use words that pretend to laugh because I do not feel a bit funny but the father only laughed. It's quite uncomfortable for my habit, I know many people who would know that it is very difficult to make me stop talking. But over there, I can hardly say anything. I met the father, it should be a happy time for people to have the opportunity to meet face to face, but it was not. We humans are social animals, so it is inevitable to have a conversation with others. But when I talk about it I have to use body language. I would say that my dad was on hand, it's not strange (rather than talk until exhausted) I used to live with his father, a smattering of live almost one month, but I can adapt well in Sunday at 2 am. begin to eat something other than a hamburger to eat hamburger but also because when the father asked, Are you hungry? The phone's first dinner, I figured out that I was the head hamburger I ate it repeatedly on the Sunday. But Sunday at 2 when the father asked the same question, I began to change my Thai food is brought to view the menu. The menu is pretty recipe I initially wanted to go back to eating hamburgers because the same menu, but do not know where it is, then The show must go on and I braved the decision. I think I took it to wash fingers Ban Tad's it. The results appear when the food came out at a moment when it is going to stab me. Grilled chicken with bean sprouts, salt on the back, I have determined that I will want to learn about the language. The story I told some people might say, eh, well, anywhere. Xiu about it about it that it was an inspiration to me, very close, and the idea would be self-defeating. I started operating at Nha myself that one day I will have to speak English to them. I need to talk to the father.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Now I am studying in high school years 2 which in this period, I think is very exhausted for teenagers to us. Which have a lot to think about the friends, boyfriends (this I survived because I.) but not really would be, as a matter of course, this (thinking and oh ~ ~), many คงกำลัง has many questions occur in the head that go to school. To do what our future will be.Work that this rich? Etc. it different varieties, mix for the matter, some people have dreams that of course, but many people still don't know their life goalI want to get into the about the language if it is serious, it is because I want to be a flight attendant. Because good money for this reason, this number 1 and self like language inspired by deficient private.People think speak English must be fluent swiftly, but please don't think I will be so. Must confess now I talked to dad doesn't know about self - * - due toM.4 then go with you but you leave make me to live alone with you like the mute!!!Right read fault, because I couldn't say anything in 1 the words that I say to you have just Yes No with and ยิ้มเฝื่อน. Only. There will be better than that's where I pretend to laugh when I say a long sentence.It is very uncomfortable for me. Many people know me will know that it is very difficult to make me stop. But there I can hardly say anything.