นิทานอาเซียน ประเทศเวียดนาม เรื่อง

นิทานอาเซียน ประเทศเวียดนาม เรื่อง จอมกะล่อน

กาลครั้งหนึ่ง มีเด็กหนุ่มคนหนึ่ง คนพากันเรียกว่า จอมกะล่อน เขาเป็นเด็กฉลาด แต่ก็เหมือนกับชื่อของเขาที่บอกกล่าวไว้ล่วงหน้า คือ เขาใช้ความฉลาดส่วนใหญ่ไปในการเที่ยวพูดโป้ปดมดเท็จต่างๆนานา เขาสนุกสนานกับการหลอกคนอื่นได้รอบบ้าน ไม่มีผู้ใดรอดจากการเป็นเหยื่อให้เขาหลอกต้มไปได้เลย แม้แต่ป้าและลุงผู้ซึ่งเลี้ยงเขามาจนเติบใหญ่หลังจากพ่อแม่ของเขาตายจากไป

วันหนึ่งลุงของเขาออกไปไถนา ซึ่งอยู่ห่างจากบ่านไปไม่ไกลนัก ส่วนป้าก็อยู่บ้านทำงานบ้าน ขณะที่เขาเฝ้าดูป้าทำอะไรง่วนอยู่ในครัว พ่อจอมกะล่อนก็เกิดความคิดแวบขึ้นมา นึกกลวิธีที่จะล้อป้าและลุงของตนออกมาได้อย่างหนึ่ง เขารีบย่องออกจากบ้านวิ่งไปท้องนาที่ลุงกำลังไถอยู่

"ลุงครับ ลุง" เขาตะโกนเรียกลุงเมื่อเขาวิ่งไปถึงนา

"กลับบ้านเดี๋ยวนี้เร็วๆเข้า ป้าตกกระไดลงมา เลือดโชกทีเดียว ผมไม่รู้จะทำอย่างไรดี"

ลุงเผ่นผลุงกลับบ้านทันทีโดยไม่ทันพูดอะไรสักคำ แต่พ่อจอมมุสากลับวิ่งไปตามทางลัดตัดถึงบ้านก่อนหน้าลุงจะไปถึง เขาวิ่งถลันเข้าไปในบ้าน ตะโกนลั่น

"ป้าครับป้า ลุงถูกควายขวิดที่ท้องนาแน่ะ ดูเหมือนขวิดเอาท้องทะลุเลย ไปเร็วๆเถอะครับเดี๋ยวลุงจะตายเสีย"

เขาพูดยังไม่ทันจบ ป้าก็วิ่งถลาออกจากบ้านไปแล้ว เขามองตามหลังป้าไปแล้วก็หัวเราะยิงฟันสนุกสุขใจเป็นกำลัง และเข้าไปหลบซ่อนอยู่หลังบ้าน

ป้าออกวิ่ง วิ่งอย่างเร็วที่สุดเท่าที่ขาจะพาตัวแกไปไหว กระนั้นก็ยังรู้สึกว่ายังไม่ทันใจ พอถึงหัวเลี้ยวตรงมุมถนน ป้าก็ชนโครมเข้าให้กับใครคนหนึ่ง สามีของป้านั่นเอง กำลังหอบแฮ่กๆเหงื่อโซมกาย ทั้งคู่มองดูกันอย่างตะลึงพรึงเพริดพูดไม่ออก

"ไอ้จอมโกหกนั่นอีกแล้ว" ทั้งสองคนรู้ทันทีว่าโดนเล่ห์เก๊ของเจ้าหลานชายเข้าอีกแล้ว ทั้งลุงและป้าโมโหโกรธาใหญ่

"ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายเสียทีที่จะยอมให้อ้ายตัวร้ายมันหลอกเรา" ลุงพูดออกมา

แล้วทั้งสองคนก็เข้าบ้าน พบพ่อจอมกะล่อนซ่อนอยู่หลังบ้าน จึงลากตัวมาใส่ลงในกรงไม้ไผ่กรงใหญ่ ปิดฝาเสียแน่นหนา

"อยู่ในนี้แหละ จนกว่าตะวันจะตกดิน" ลุงว่า "แล้วป้าของเจ้ากับข้าจะลากกรงไปโยนลงแม่น้ำ เจ้าจะได้ไม่เที่ยวพูดโกหกพกลมหลอกใครๆอีก"
ตกเย็นป้าและลุงก็หามกรงไปที่แม่น้ำ ขณะที่โยนลงในแม่น้ำ พ่อจอมกะล่อนก็ร้องออกมาว่า

"คุณลุงคุณป้าครับ ผมรู้ตัวว่าผิดไปแล้ว ผมก็พร้อมแล้วที่จะก้มหน้ารับโทษ แต่ได้โปรดทำอะไรให้ผมสักอย่างเป็นครั้งสุดท้ายเถิดครับ ผมมีหนังสือเล่มหนึ่ง ชื่อศิลปะแห่งการพูดปด ผมแอบเก็บไว้ข้างหลังกระบุงข้าวที่ในบ้าน ขอหนังสือเล่มนั้นให้ผมก่อนเถิดครับ ผมจะได้เอาไปอ่านในนรกด้วย"

ทั้งลุงทั้งป้าต่างก็ไม่ใจร้ายที่จะปฎิเสธคำขอร้องสุดท้ายของหลานชายได้ลงคอ นอกจากนั้นลุงก็ชักอยากจะรู้ว่าหนังสือเล่มนั้นบอกไว้ว่ากระไรบ้าง ลุงและป้าจึงกลับบ้านไปเอาหนังสือมาให้หลานชาย ขณะที่ยอดกระล่อนคอยอยู่ในกรง ชายตาบอดคนหนึ่งก็เดินมาตามริมแม่น้ำ เด็กหนุ่มก็ตะโกนเรียก

"คุณตาบอดครับ โปรดมาทางนี้หน่อยครับ ถ้าคุณอยากให้นัยน์ตามองเห็นอีก"

ชายตาบอดได้ยินเสียงเรียกก็คลำทางมาที่กรงไม้ไผ่ เด็กหนุ่มก็บอกว่า

"เร็วๆหน่อยครับ รีบแก้เชือกที่ฝากรงก่อน แล้วผมจะบอกวิธีรักษาตาของคุณให้หายบอด"

ชายตาบอดเอามือคลำๆกรงไป จนในที่สุดก็จัดการเปิดฝาออกมาได้ ทันทีที่ฝากรงเปิด พ่อจอมกระล่อนก็กระโดดผลุงออกจากกรงวิ่งอ้าวไปเสียแล้ว เมื่อลุงกับป้ากลับมาหมายจะบอกหลานชายว่าหาหนังสือไม่พบ หลานชายก็หายไปจากกรงเสียแล้ว เห็นแต่ชายตาบอดมายืนอยู่แทนที่ คอยรับรู้ว่าจะรักษานัยน์ตาด้วยวิธีใด ทั้งสามคนโดนตุ๋นอีกครั้งหนึ่งจนได้

ยอดกระล่อนวิ่งฝ่าเข้าไปในกอไม้ไผ่กอหนาใกล้แม่น้ำนั้น ขณะที่เขาเดินเที่ยวสำรวจหาทางออกจากกอไผ่ บังเอิญไปพบหม้อเก่าๆเข้าใบหนึ่ง ในหม้อมีทองคำเต็ม โชคดีเสียนี่กระไร เขาเอาทองกลับบ้านไปให้ป้ากับลุง

น่าขอบใจมหาสมบัตินั่นแท้ๆ ครอบครัวของเขาร่ำรวยกลายเป็นเศรษฐีไปแล้ว ตอนนี้ป้ากับลุงยอมรับแล้วว่า ยิ่งดุด่าหลานชายเท่าใด ก็ไม่ทำให้เด็กคนนั้นเปลี่ยนนิสัยของเขาได้เลย ทั้งสองคนจึงคิดว่า บางทีถ้าเราหาผู้หญิงที่ดีๆ ให้แต่งงานกับมันสักคนหนึ่ง เจ้าเด็กหนุ่งนี่อาจยุติการปั้นน้ำเป็นตัว เลิกเที่ยวเตร่ไม่ทำการทำงานเสียได้กระมัง

แกจึงให้หลานชายแต่งงานกับสาวนางหนึ่งในหมู่บ้าน ดูท่าว่าการแต่งงานจะช่วยแก้ปัญหาไปได้ระยะหนึ่ง แต่สองสามเดือนต่อมาป้าและลุงเกิดตายลง พ่อจอมกระล่อนเริ่มเที่ยวโป้ปดมดเท็จหลองโกงผู้คนต่อไปเหมือนอย่างเคยอีก

วันหนึ่งเขาเข้าไปเตร็ดเตร่อยู่ในป่า ไปพบเอาลูกเสือสองสามตัวนอนอยู่บนหญ้า เนื่องจากเขาเป็นหนุ่งนิสัยเลว จึงจับลูกเสือเหล่านั้นมาหักอุ้งเท้ามันเสีย ลูกเสือพากันร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด พลัน เขาก็ได้ยินเสียงคำรามอย่างน่าสะพึงกลัวออกมาจากที่ใดที่หนึ่งใกล้ๆ คงเป็นแม่ของลูกเสือเหล่านั้นนั่นเอง จอมมุสาจึงรีบวิ่งไปแอบอยู่หลังพุ่มไม้..........

ชั่วครู่ต่อมาเสือแม่ลูกอ่อนก็วิ่งมาหาลูก พอเห็นลูกกำลังเจ็บปวดทุรนทุรายเพราะอะไร มันก็คาบลูกไปที่โคนต้นไม้เล็กๆต้นหนึ่ง ซึ่งมีใบสีเขียวๆ มันทึ้งใบไม้สองสามใบจากต้นใส่ปากเคี้ยว แล้วก็คาบใบไม้ในปากออกใส่อุ้งเท้าของลูกๆ แล้วพ่อยอดกระล่อนก็อัศจรรย์ใจเหลือ ที่ภายในไม่กี่นาทีแผลของลูกเสือก็หายเป็นปลิดทิ้งเจ้าหนุ่มคอยทีอยู่จนเสือทั้งแม่ลูกไปแล้ว เขาก็ขุดต้นไม้นั้นนำมาบ้าน เอามาปลูกในสนาม ตั้งชื่อว่า ต้นไทร

นับแต่วันนั้นมา เขาเฝ้าดูแลต้นไม้อย่างระวังระไว บอกแก่ภรรยาว่า เทพเจ้าให้ต้นไม้นี้แก่เขา ใบของมันรักษาแผลได้ทุกชนิด รักษาโรคภัยได้สารพัดแม้กระทั่งช่วยคนตายแล้วให้ฟื้นขึ้นมาก็ยังได้ ขอให้ภรรยาของเขาคอยรักษาต้นไม้ให้สะอาดสะอ้าน

" อย่าเอาขยะมูลฝอยไปเทที่โคนต้นนะ ถ้าขืนทำต้นไม้จะเหาะหนีไปเสีย เขาพร่ำเตือนแล้วเตือนอีก

แรกๆภรรยาก็ทำตามที่สามีบอก แต่ไม่ช้านางก็ขัดใจกับสามีที่รักต้นไม้มากกว่าตัวนาง นางเบื่อที่จะฟังคำเตือนครั้งแล้วครั้งเล่าของสามีอลู่แล้วด้วย วันหนึ่งเกิดวิวาทกันขึ้นเรื่องต้นไม้ นางจึงอารมณ์เสียสุดจะยับยั้ง ตะโกนใส่เขาว่า " ข้าจะเอาขยะไปเทใส่ต้นไม้เสียเมื่อไ

ผลลัพธ์ (เวียดนาม) 2:

Tales của đất nước Nam Á né tránh Once upon a time. Một đứa trẻ Những người này được gọi là trơn Trung ông được thông minh. Nhưng, giống như tên của mình, ông đã sử dụng để nói trước là khôn ngoan nhất để nói chuyện để khám phá khẳng định khác nhau. Ông là niềm vui để giả vờ là một người khác xung quanh nhà. Không ai cứu cậu khỏi trở thành nạn nhân lừa đảo đến nó. Ngay cả dì và chú của Đấng đã khiến Ngài sau khi cha mẹ của mình phát triển cho đến khi ông qua đời một ngày chú mình ra cày. Khoảng cách từ vai của khoảng cách. Công viên rừng là công việc nhà. Khi anh nhìn cô làm bận rộn trong nhà bếp. Tôi nghĩ rằng tôi đã né tránh phụt. Hãy tưởng tượng các chiến lược để bánh xe ra dì và chú của họ có một. Anh nhanh chóng trượt khỏi nhà chạy để cày lĩnh vực mà tôi "Bác Bác" Ông gọi tôi khi anh chạy ra đồng , "Hãy đến vào nhà bây giờ. Tôi đã đi xuống già nua Khá đẫm máu Tôi không biết phải làm gì? " Tôi đột nhiên nhảy trở về nhà ngay lập tức trước một từ. Tôi nằm trở lại, nhưng tôi chạy dọc theo vết cắt ngắn nhất để nhà trước khi ông có thể đạt được. Ông chạy vào nhà lượn Hét lên , "dì dì của tôi Tôi là sừng trâu trước hướng. Tôi dường như đẩy ra ngoài qua Bây giờ chúng ta đi sớm tôi sẽ chết, " ông kết thúc. Tôi chạy ra khỏi nhà và sau đó swoop. Anh nhìn theo cô, sau đó cười như tôi thích được hạnh phúc. Và đi trốn sau khi cô chạy. Chạy nhanh như ông được hộ tống đến các trận động đất. Tuy nhiên, tôi vẫn cảm thấy rằng đó không phải là ngay lập tức. Đủ để biến góc Tôi đâm vào nó cho bất cứ ai. Chồng của dì mình Người đổ mồ hôi tập quần ribosome thở. Hai vợ chồng nhìn nhau kinh ngạc sững sờ khác "fucking của kẻ nói dối đó một lần nữa" đều biết nó là parody hấp dẫn của các cháu vào nó. Chú và dì của angriest "Đây là người cuối cùng chịu thua rơi đánh bại cái ác nó lừa dối chúng tôi," Bạn nói ra của cả hai người vào nhà. Tôi thấy cha tôi né tránh phía sau nhà. Chúng tôi kéo vào lồng lồng tre. Một nắp chặt "về điều này. Cho đến khi mặt trời lặn xuống, "ông nói," sau đó dì của bạn và tôi sẽ đưa các lồng để ném xuống sông. Vé nói rằng bạn sẽ không nói dối để đánh lừa khác " dì mát và chú không tìm thấy cái lồng ra sông. Trong khi bị ném xuống sông Tôi kêu lên rằng lém lỉnh của mình "cô dì chú bác ở đây. Tôi biết điều đó là sai Tôi đã sẵn sàng để đối mặt với sự trừng phạt. Nhưng xin đừng cho tôi một cái gì đó, để cho nó là cuối cùng. Tôi có một cuốn sách Đặt tên cho nghệ thuật nói dối. Tôi bí mật giữ phía sau rổ gạo trong nhà. Hãy để tôi đầu tiên nói rằng cuốn sách của tôi. Tôi sẽ phải đọc trong địa ngục ", các chú và dì không tàn nhẫn để từ chối yêu cầu cháu cuối cùng không biết xấu hổ. Bên cạnh đó, tôi không thể rút ra muốn biết những gì cuốn sách nói rằng cô cảm thấy. Chú và dì về nhà và lấy một cuốn sách cho cháu trai của ông. Trong khi các tác động của sóng về phía trước trong lồng. Một người mù đang đi bộ dọc theo con sông. Cậu bé khóc "Bạn tôi mù. Hãy đến với chủ đề này Nếu bạn muốn đôi mắt của bạn để xem, "cho biết người đàn ông mù nghe gọi được để cảm thấy một cái lồng tre. Ông cũng nói rằng "ngay khi đêm nay. Tôi nới lỏng tiền gửi trực tiếp đầu tiên. Tôi sẽ cho bạn biết làm thế nào để điều trị đôi mắt của bạn được mở ra, " người mù dò dẫm với hai bàn tay của mình xung quanh lồng. Cuối cùng tôi đã được quản lý để mở nắp ra. Ngay khi tôi mở Qur'an Tôi làm lớp biểu bì của tôi đột nhiên nhảy ra khỏi lồng, tôi chạy đến tiếp theo. Khi các chú và dì để cháu có ý nói rằng một cuốn sách không thể được tìm thấy. Cháu đã mất tích từ lồng xuống. Nhưng người mù đứng thay thế. Tôi biết làm thế nào để giữ cho đôi mắt của bạn trong bất kỳ cách nào. Bộ ba được luộc lại cho đến khi các nylon nhấp nháy chạy qua một bụi dày của rừng tre gần sông. Khi anh ta khám phá ra cách của tre. Cơ hội cuối cùng để nhìn thấy một cái cũ. Trong một nồi đầy vàng May mắn thay cảnh Ông lấy vàng trở về nhà với dì và chú của tôi ở Thanksgiving kho tàng kinh nghiệm đó. Sự giàu có của gia đình mình để trở thành một triệu phú. Dì và chú, bây giờ chấp nhận điều đó. Làm thế nào nhiều cháu trai dai dẳng hơn Nó không phải là đứa trẻ để thay đổi thói quen của mình cả. Cả hai người đàn ông nghĩ Có lẽ nếu chúng ta tìm thấy một người phụ nữ tốt. Đó là một người đàn ông để kết hôn. Boy George S. Patton có thể chấm dứt truyền thuyết này. Dừng tản bộ không hoạt động, có lẽ nó đã làm cho cháu tôi kết hôn với một người phụ nữ trong làng. Có vẻ như rằng hôn nhân sẽ giải quyết vấn đề một mức độ nào. Tuy nhiên, một vài tháng sau đó, cô và chú của tôi đã chết. Tôi làm túi chuyến bay của tôi từ những khẳng định cố gắng để lừa những người như bao giờ khác ngày ông đi lang thang trong rừng. Để tìm ra vài trinh sát nằm trên thảm cỏ. Bởi vì anh ấy là một phần của thói quen xấu của chúng ta. Hướng đạo sinh đã đưa họ đến phá vỡ những chân nó. Hướng đạo sinh take hét lên đau đớn đột nhiên anh nghe thấy một tiếng gầm khủng khiếp từ một nơi nào gần đó. Đó là mẹ của tất cả các tuyển trạch viên. Tôi vội vã nằm đằng sau bụi cây .......... lúc sau, người mẹ hổ chạy lên bóng. Tôi thấy bạn đang đau đớn vì đau. Nó đã mang bóng vào gốc cây cây nhỏ. Những chiếc lá màu xanh lá cây Nó nhổ một vài lá nhai lá từ miệng. Sau đó mang lá trong miệng của nó, và đặt bàn chân con mình. Hành động của người cha rất sửng sốt khi lột vỏ. Trong vòng một vài phút của vết thương do thám đã được chữa lành hoàn toàn về phía trước cho đến khi người mẹ trẻ đã hổ. Ông đào cây mang về nhà. Cây đa được trồng trong một trường có tên ông. Ông giám sát cây giám sát. Nói với vợ Thiên Chúa đã cho anh cây này Lá của nó có tất cả các loại vết thương. Goodies Hàn gắn chết thậm chí cũng được nâng lên. Hỏi người vợ của mình để duy trì cây, không tì vết "Đừng lãng phí cuộc sống của tôi trong một cái cây. Nếu cố tình cây đang bay nơi nghỉ ngơi. Ông liên tục cảnh báo và cảnh báo vợ chồng đầu tiên đã làm như đã nói. Nhưng cô sớm đã không hài lòng với cây thân yêu của mình hơn mình. Cô mệt mỏi của nghe những lời cảnh báo hơn và hơn nữa, với sự hội tụ của chồng. Một ngày bị lôi kéo vào một cái cây. Upset cô sẽ phủ quyết. Ông hét lên: "Tôi sẽ đưa vào thùng rác để đưa cây lên trong những ngày gần đây.