ใบที่สี่ชี้ชัดความพลัดพราก
เหมือนต้องจากคู่ไปไกลสถาน
ดังลูกไก่พลัดวงหลงไปนาน
กว่าจะพานพบหน้าก็ช้าจัง
ต้องอุตสาห์อดกลั้นถึงนานหน่อย
แล้วจึงค่อยเป็นสุขในยุคหลัง
จงประคองตนไว้อย่าให้พลั้ง
ดวงจิตตั้งหวังสมานสามัคคี
เร่งนอบนบเคารพอยู่ที่ผู้ใหญ่
คอยตามไปใช้พินิจกิจวิถี
เหมือนดวงจันทร์ส่องฟ้าในราตรี
เมื่อแสงศรีสุริยันตะวันรอน
ถามถึงไข้ว่าคงหายได้สำราญ
ความโรงศาลมีชัยไม่หลอกหลอน
ยังไม่พบลูกหนี้ที่หนีจร
ในอุทรบุตรเป็นชายคำทาย เอย ฯ