วันนี้ฉันอ่านนิทานเรื่องหนึ่ง ชื่อเ

วันนี้ฉันอ่านนิทานเรื่องหนึ่ง ชื่อเรื่องว่า ตะปูของพ่อ ซึ่งเป็นเรื่องที่ฉันรู้สึกประทับใจมาก เรื่องมีอยู่ว่า " มีเด็กน้อยคนหนึ่งที่สีหน้าแสดงอารมณ์ไม่ค่อยจะดีนัก พ่อของเขาจึงให้ตะปูกับเขา 1 ถุง และบอกกับเขาว่า ”ทุกครั้งที่เขารู้สึกโมโห หรือโกรธใครสักคน ให้ตอกตะปู 1 ตัวเข้าไปกับรั้วที่หลังบ้าน”
วันแรกผ่านไป เด็กน้อยคนนั้นตอกตะปูเขาไปที่รั้วหลังบ้านถึง 37 ตัว และก็ค่อย ๆ ลดจำนวนลงเรื่อย ๆ ในแต่ละวันที่ผ่านไป ก็ลดจํานวนลง น้อยลง น้อยลง เพราะเขารู้สึกว่า การรู้จักควบคุมอารมณ์ของตนเองให้สงบ ง่ายกว่าการตอกตะปูตั้งเยอะและแล้ว หลังจากที่เขาสามารถควบคุมตนเองได้ดีขึ้นใจเย็นมากขึ้น เขาจึงเข้าไปพบกับพ่อ และบอกกับพ่อของเขาว่า เขาสามารถควบคุมอารมณ์ตนเองได้แล้ว ไม่มุทะลุเหมือนแต่ก่อนที่เคยเป็นมา พ่อยิ้ม และบอกกับลูกชายของเขาว่า ”ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงเจ้าต้องพิสูจน์ให้พ่อรู้ โดยทุกๆ ครั้งที่เขาสามารถควบคุมอารมณ์ฉุนเฉียวของตนเองได้ ให้ถอนตะปูออกจากรั้วหลังบ้าน 1 ตัว ทุกครั้ง” วันแล้ววันเล่า เด็กน้อยคนนั้นก็ค่อยๆ ถอนตะปูออก ทีละตัว จาก 1 เป็น 2 .... จาก 2 เป็น 3 จนในที่สุดตะปูทั้งหมดก็ถูกถอนออก จนหมด เด็กน้อยดีใจมากรีบวิ่งไปบอกกับพ่อเขาว่า “ฉันทำได้ ในที่สุดฉันก็ทำจนสำเร็จ !!” พ่อไม่ได้พูดอะไร แต่จูงมือลูกของเขาออกไปที่รั้วหลังบ้าน และบอกกับลูกว่า “ทำได้ดีมาก ลูกพ่อ และเจ้าลองมองกลับไปที่รั้วเหล่านั้นสิ เจ้าเห็นหรือไม่ว่า รั้วนั้นมันไม่เหมือนเดิม ไม่เหมือน..กับที่มันเคยเป็น จำไว้นะลูก เมื่อใดก็ตามที่เจ้าทำอะไรลงไปโดยใช้อารมณ์ สิ่งนั้นมันจะเกิดเป็นรอยแผล เหมือนกับการเอามีดที่แหลมคมไปแทงใครสักคน ต่อให้ใช้คำพูด ว่า “ขอโทษ” สักกี่หน ก็ไม่อาจลบความเจ็บปวด ไม่อาจลบรอยแผลที่เกิดขึ้นกับเขาคนนั้นได้"
หลังจากที่ฉันอ่านนิทานเรื่องนี้ ทำให้ฉันได้ข้อคิดหลายอย่างเเละทำให้ฉันรู้จักการใช้ชีวิตในสังคมโดยเฉพาะกันเพื่อน เพราะอย่างไรก็ตาม เพื่อนก็เปรียบเสมือน อัญมณีอันมีค่าที่หายาก เป็นคนที่ทำให้เรายิ้ม เป็นคนที่คอยให้กำลังใจ และยินดีเมื่อเราพบกับความสำเร็จ เป็นคนที่คอยปลอบใจเราเมื่อยามเศร้า ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเรา และจริงใจกับเราเสมอ ... แสดงให้เขาเห็น ว่าเราห่วงใยเขามากแค่ไหน และระวังสิ่งที่เราทำไป ไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือการกระทำ และจงจดจำไว้เสมอว่า " คำขอโทษ "ไม่ว่าเขาจะยกโทษให้เราหรือไม่ก็ตาม แต่สิ่งที่มันเกิดขึ้น คือ รอยร้าวที่เขาคงไม่อาจลืมมันได้ ...... ตลอดไป”

ผลลัพธ์ (จีน) 1:

今天，我读了一个故事的故事父亲是我感觉到一个钉子的标题实在令人敬佩。据说，"的少数人之一面临显示情感很少进展顺利。他的父亲，跟他的指甲和告诉他那袋 1，"每次他感到愤怒或愤怒的家伙，把 1 钉进了栅栏在后方的家"传递的第一天小宝宝把他钉在房子的后面的栅栏和 37 逐渐逐渐减少每一天的推移，越少越少因为他感觉，知道自己的脾气，而且容易钉和地区。在那之后，他可以控制自己更好、 更酷。他与他的父亲见面，告诉他的父亲他可以控制自己的情绪，然后。不喜欢 muthalu 但之前过。爸爸笑了，告诉他的儿子，"如果这是真的所有者必须证明他的父亲知道每一次他可以磨练自己，勃然大怒，撤出一个钉子从后面的围墙，首页，1 为每个"一天的日子那个小男孩遍又一遍，慢慢地撤出一次钉子 1 稀土。2 3 2 pm 是因此只要在结束中，制定出完整的钉子。很高兴小男孩急于告诉他的父亲，他说，"终于有了我做了一套完整!!"我的父亲没说什么，但他球手掉到篱笆后面的房子和告诉她，"做得非常好。回过头来看对他们栅栏的父亲和女儿尝试 ！上帝看到篱笆，它不是相同。不像过去要妈妈铭记着他的女儿每当主人做它使用情感。它是什么是一个斑点是类似于删除把锋利的刀刺人。要使用这种说法，"对不起，"多少次，它可能无法删除的痛苦。无法删除斑点的发生给他的人有，"他说。 หลังจากที่ฉันอ่านนิทานเรื่องนี้ ทำให้ฉันได้ข้อคิดหลายอย่างเเละทำให้ฉันรู้จักการใช้ชีวิตในสังคมโดยเฉพาะกันเพื่อน เพราะอย่างไรก็ตาม เพื่อนก็เปรียบเสมือน อัญมณีอันมีค่าที่หายาก เป็นคนที่ทำให้เรายิ้ม เป็นคนที่คอยให้กำลังใจ และยินดีเมื่อเราพบกับความสำเร็จ เป็นคนที่คอยปลอบใจเราเมื่อยามเศร้า ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเรา และจริงใจกับเราเสมอ ... แสดงให้เขาเห็น ว่าเราห่วงใยเขามากแค่ไหน และระวังสิ่งที่เราทำไป ไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือการกระทำ และจงจดจำไว้เสมอว่า " คำขอโทษ "ไม่ว่าเขาจะยกโทษให้เราหรือไม่ก็ตาม แต่สิ่งที่มันเกิดขึ้น คือ รอยร้าวที่เขาคงไม่อาจลืมมันได้ ...... ตลอดไป”

ผลลัพธ์ (จีน) 3:

今天，我读了一篇标题说的是爸爸钉，我觉得ประทับใจมา。故事说，有一个孩子在表达情绪不好。他父亲给他一袋钉子。每当他感到生气或愤怒。一个人钉到篱笆的后院1。
第一天过去了，小男孩钉到篱笆的后院，到37逐渐减少被动每天减少数量。少，因为他觉得自己懂得控制自己的情绪，保持冷静他能控制自己，心更冷。所以他去见父亲，告诉他他能控制自己的情绪。不要轻举妄动，像从前一样过父亲微笑着告诉他儿子每一次他能控制自己的脾气收回钉子从篱笆的后院。”小男孩一天天逐渐退出一个ตะปูออก1 2。……2是3最后钉子都退出了那个小男孩高兴地跑到他爸爸说，“告诉我，我终于成功。！！“我什么也没说，但他的孩子去篱笆的后院的手，告诉你：“好孩子，你爸爸来看看这些栅栏。你是否有不一样的不一样。在过去，每当你记住，你做了什么情绪这是伤口。把锋利的刀刺伤了别人，甚至说“对不起”多少次，也不可能脱痛苦。
当我读这个故事。我让我知道很多争论和社会生活特别是朋友的朋友是珍贵的珠宝เพราะอย่างไรก็ตาม罕见。让我们微笑。而高兴，我们成功了。人安慰我们，当我们分享悲伤，我们真诚。……让他知道我们多么关心他，小心我们做的事情无论言行要铭记“道歉。“不管他会原谅我们，但它发生。……永远。