นางละเวงวัณฬา
งามเสงี่ยมเอี่ยมอิ่มดูพริ้มพักตร์ พระเกศปักปิ่นทองใส่ช้องผม
นิ้วนิดนิดชิดแช่มแฉล้มกลม แต่ทรวงห่มส่านพับนั่งหลับตา
นวลละอองสองแก้มเหมือนแย้มยิ้ม ดูจิ้มลิ้มหลงเสน่ห์ในเลขา
พระโอษฐ์อิ่มพริ้มพรายชม้ายมา พอปะหน้าเต็มรักก็ยักคิ้ว
แล้วลืมองค์ทรงกระแอมแล้วแย้มเยื้อน แม่งามเหมือนเดือนเพ็งราวเปล่งผิว