บางครั้ง...คุณทำให้ฉันรู้สึกว่า...คุณไม่ได้ต้องการฉันแล้ว
แต่สิ่งที่ฉันทำได้ เพียงแค่เก็บความรู้สึกนั้นไว้ลึกๆในใจ และรอคอยวันที่คุณจะพูดมันออกมา
หลายครั้ง...ที่ฉันพยายามกดดันกับการจะอยู่หรือไปของคุณ
หลายครั้ง...ที่ฉันพยายามบังคับเพื่อจะทำให้คุณได้ตัดสินใจง่ายขึ้น
หลายครั้ง...ที่ความพยายามของฉันเท่ากับศูนย์ เพราะทุกครั้งที่เวลาของเราเดินถอยหลัง
คุณก็จะเอื้อมมือของคุณมาหยุดมันไว้... แต่แล้ว คุณก็ปล่อยมันไป และลืมมันไป อย่างง่ายดาย
ฉันรับรู้มาเสมอว่าฉันไม่คู่ควรกับคุณ แม้แต่ความเป็นเพื่อน ฉันยังไม่กล้าคิด
และไม่มีเหตุผลอะไรที่คุณจะมามองผู้หญิงอย่างฉัน แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม
ที่ทำให้เรามาไกลถึงจุดๆนี้ได้...ฉันคิดว่าฉันเป็นคนที่โชคดีมากๆคนนึง
สิ่งที่ฉันต้องการจะบอกกับคุณก็คือ...
ฉันแค่อยากจดจำช่วงเวลาดีดีเหล่านี้ไว้ เพราะฉันรู้ว่าคุณจะไม่อยู่กับฉันไปตลอด
เก็บรักษาความรู้สึกนี้ มันคือช่วงเวลาที่ดีที่สุดสำหรับฉัน...และฉันอยากจะหยุดมันไว้แค่นี้
ก่อนที่ความทรงจำดีดีของฉันจะถูกทำลาย ก่อนที่คุณจะหมดเยื่อใย ก่อนที่ทุกอย่างมันจะหมดสิ้นไป
โดยภาระหน้าที่ที่เราต่างคนต่างก็แบกไว้ เราคงปฏิเสธไม่ได้ว่าเราต่างก็เหนื่อยล้าเต็มที...
ฉันอยากให้คุณผ่อนคลายเมื่อคุณมีฉัน แต่ภาพคุณชัดเจนมากเกินไปในความรู้สึกของฉัน
ในขณะที่ฉันไม่รู้วิธีหยุดมัน และเฝ้าหาเหตุผลมาหักล้าง ฉันจึงได้พบกับคำตอบ....
หนทางเดียวที่จะเอาชนะกับความรู้สึกที่มากมายเหล่านั้นได้...
คือ........ทำให้มันเป็นเพียงแค่ความทรงจำ......