ฉันมีความสุขและรู้สึกดีที่ได้ไปสวนส

ฉันมีความสุขและรู้สึกดีที่ได้ไปสวนสาธารณะทุกๆวันในเวลาตอนเย็น. เมื่อหลังจากเลิกเรียน ฉันชอบไปสวนสาธารณะกับเพื่อนสนิทของฉัน
ที่นี่เป็นที่ที่ฉันกับเพื่อนสนิทของฉันใช้เวลาอยู่ด้วยกัน เล่าเรื่องราวในแต่ละวันให้กันฟัง ไม่ว่าจะรู้สึกแย่หรือรู้สึกดีเราก็รับฟังกันปรึกษากันในทุกๆเรื่องที่สวนสาธารณะนี้ ที่นี่มีต้นไม้มีแม่น้ำและม้านั่งที่เรานั่งเล่นกันทุกวัน ที่นี่สวยงามมาก เวลาที่ได้อยู่ที่นี่รู้สึกผ่อนคลายสุดๆ
เมื่อเราจบการศึกษาที่โรงเรียนแล้วเพื่อนสนิทของฉันก็ย้ายไปเรียนที่ต่างประเทศโดยไม่บอกลาฉันเลยในทุกๆเย็นฉันก็ได้ไปที่สวนสาธารณะนี้ทุกวันแต่ได้นั่งอยู่คนเดียว ฉันรู้สึกคิดถึงเพื่อนของฉันมากๆโดยที่ไม่รู้ว่าเขาไปแล้วจะกลับมาเมื่อไหร่..
ผ่านไป3ปี ฉันก็ยังมาที่สวนสาธารณะนี้ทุกวันแต่มาวันหนึ่ง ฉันได้เข้าไปที่ม้านั่งที่ฉันไปในทุกๆวันแล้วพบเจอผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ที่ม้านั่งนั้น ในตอนนั้นฉันรู้สึกเหมือนกับอยู่ในช่วง3ปีที่ผ่านมา ฉันเชื่อว่าต้องเป็นเขาคนนั้น คนที่ฉันคุ้นเคยที่สุด คือเพื่อนสนิทของฉันนั้นเอง ฉันวิ่งเข้าไปกอดเขาโดยที่เขาเองก็ตกใจว่าฉันเป็นใคนกันแน่ แต่เหมือนเขาก็รู้สึกดีเหมือนกับฉันและโอบกอดฉันตอบกลับแล้วพูดว่า คิดถึงนะเพื่อนรัก แล้วเราก็พูดคุยกันในช่วงเวลาที่ผ่านจนเย็นเราก็เลยไปกินข้าวเย็นที่บ้านของฉันด้วยกัน ทำให้รู้ว่าสถานที่ที่หนึ่งก็สามารถสร้างความผูกพันได้มากมาย

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

I'm happy and feel good about that, go to the Park every day, in the evening time. When after school. I like going to the park with my close friends. Here is where I am with my best friend to spend time together. Each day, stories, listen to whether it feels good or bad we feel listening to the debate in the public park this. Here, there is a tree, a river and a bench that we living together every day. Very beautiful here. The time is here, feel relaxed aura. When we graduated from the school, and then my best friend moved to a foreign country without saying goodbye, I took in every evening, I go to the Park every day, but this has been sitting alone. I was thinking about my friends, but that he did not know when to come back. .. ผ่านไป3ปี ฉันก็ยังมาที่สวนสาธารณะนี้ทุกวันแต่มาวันหนึ่ง ฉันได้เข้าไปที่ม้านั่งที่ฉันไปในทุกๆวันแล้วพบเจอผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ที่ม้านั่งนั้น ในตอนนั้นฉันรู้สึกเหมือนกับอยู่ในช่วง3ปีที่ผ่านมา ฉันเชื่อว่าต้องเป็นเขาคนนั้น คนที่ฉันคุ้นเคยที่สุด คือเพื่อนสนิทของฉันนั้นเอง ฉันวิ่งเข้าไปกอดเขาโดยที่เขาเองก็ตกใจว่าฉันเป็นใคนกันแน่ แต่เหมือนเขาก็รู้สึกดีเหมือนกับฉันและโอบกอดฉันตอบกลับแล้วพูดว่า คิดถึงนะเพื่อนรัก แล้วเราก็พูดคุยกันในช่วงเวลาที่ผ่านจนเย็นเราก็เลยไปกินข้าวเย็นที่บ้านของฉันด้วยกัน ทำให้รู้ว่าสถานที่ที่หนึ่งก็สามารถสร้างความผูกพันได้มากมาย